Από μόνο του το γεγονός, ότι κατά το μεγάλο χρονικό διάστημα της απουσίας τους τα παιδιά από το σπίτι πρέπει να καταναλώσουν κάποια τροφή, αποτελεί σημαντικό στοιχείο πολιτικής και προβληματισμού σε πολλές χώρες. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, όπου το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, στις σχολικές καντίνες γίνεται συστηματική προσπάθεια για αναβάθμιση της ποιότητας του προσφερόμενου φαγητού με την προσθήκη λαχανικών και την μείωση των περιεχόμενων λιπαρών αλλά και της ζάχαρης στα προσφερόμενα εδέσματα. Έτσι οι μαθητές καλούνται να επιλέξουν μέσα από μία μεγάλη γκάμα εδεσμάτων.
Στην πενιχρή ελληνική πραγματικότητα ο Έλληνας μαθητής έχει να επιλέξει ανάμεσα στο τίποτα, στο φαγητό από το σχολικό κυλικείο και το σπιτικό κολατσιό. Τις πιο πολλές φορές καταναλώνει κάτι στον χρόνο που βρίσκεται στο σχολείο όμως στην αναμέτρηση «μανούλα – κυλικείο» πολλές φορές νικητής βγαίνει το δεύτερο μιας και τα καλούδια εκεί φαντάζουν πιο θελκτικά στα μικρά παιδιά.
Πως μπορεί η μανούλα να κερδίσει την μάχη στην διατροφή του παιδιού; Να οι πέντε απλοί κανόνες που πρέπει να έχετε κατά νου:
- Με ποικιλία. Η αλήθεια είναι ότι η μονοτονία κουράζει. Καλό είναι να υπάρχει μία εναλλαγή στο φαγητό. Αντί λοιπόν για την εύκολη λύση του καθημερινού τοστ με τυρί και ζαμπόν, δοκιμάστε και κάποιο σπιτικό κέικ ή ένα κομμάτι από σπιτική τυρόπιτα ή σπανακόπιτα.
- Με φαντασία. Μερικές φορές η πρωτότυπη ιδέα είναι και πιο θελκτική. Ένα κέικ με περίεργη σύνθεση (σταφίδες, ξηροί καρποί, αποξηραμένα φρούτα) ή με κάποια επάλειψη (μαρμελάδας) ή με γέμιση (κρέμα σοκολάτας) σίγουρα αποτελεί άξιο αντίπαλο του τυποποιημένου τροφίμου.
- Με προσωπική προσπάθεια και μεράκι. Δύσκολα βέβαια μία εργαζόμενη γυναίκα θα μπορέσει να εντάξει μέσα στο πιεσμένο ωράριο μια σχεδόν καθημερινή προετοιμασία. Και όμως όσο αθώο αν ακούγεται το «δεν πειράζει πάρε κάτι μία φορά από έξω» τα ίδια σας τα λόγια θα είναι το επιχείρημα του παιδιού για μία αγορά από το κυλικείο.
- Με εξοπλισμό συσκευασίας και μεταφοράς. Όσο καλοπροαίρετη και αν είναι η προσπάθειά σας, αν δεν υπάρχει μέσο συσκευασίας και μεταφοράς του κολατσιού, η προσπάθεια είναι καταδικασμένη ή ριψοκίνδυνη. Γιατί όσο καλό είναι το σπιτικό κολατσιό είναι αδύνατον να καταναλωθεί όταν είναι χυμένο μέσα σε τετράδια και μολύβια.
- Με προγραμματισμό και οικονομία. Αν λοιπόν δεν θέλετε να περνάτε την ώρα σας κλεισμένη σε μία κουζίνα, προσπαθείστε κάποιες επιλογές του καθημερινού φαγητού να είναι τέτοιες που τα υπόλοιπα ή τα λίγα επιπλέον κομμάτια, να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν φαγητό στο σχολείο. Όπως για παράδειγμα 1-2 μικρά κομμάτια από την τυρόπιτα ή την σπανακόπιτα (εφαρμόστε την πρώτη οδηγία εδώ και θα ανακαλύψετε άπειρες πιθανές πίτες με απίθανα υλικά). Η ακόμα 2 μικρά κομμάτια σπιτική πίτσα (εφαρμόστε τον κανόνα 3 και θα διαπιστώσετε ότι εύκολα και οικονομικά μπορείτε να εξασφαλίσετε φαγητό για 1-2 γεύματα). Ακόμα και το ένα μπιφτέκι ή το ένα αυγό που ξέμεινε από το γεύμα της προηγούμενης μέρας αν εφαρμόσετε τον κανόνα 2 θα δείτε ότι μπορεί να χωρέσει σε ένα σάντουιτς.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που χρειάζεται είναι συζήτηση με το παιδί, για να κατανοήσει τα πως και τα γιατί των επιλογών. Δεν αρκεί απλά να βρίσκει ένα πακετάκι ή κουτί μέσα στην τσάντα του. Αυτό που χρειάζεται να μάθει και να αφομοιώσει είναι το γιατί των συγκεκριμένων επιλογών. Με αυτό τον τρόπο θα μυηθεί στα βασικά στοιχεία της σωστής διατροφής και θα μπορέσει και στο μέλλον να κάνει μόνο τις σωστές επιλογές και από το κυλικείο.
Μανώλης Μανωλαράκης
Διαιτολόγος- διατροφολόγος