10ο Πανελλήνιο Συνέδριο της ΕΠΕΜΥ: Η σχέση γιατρού- ασθενή πρέπει να διέπεται από ενσυναίσθηση

Η σχέση ιατρού – ασθενούς ή όπως εκφράζει καλύτερα τον ασθενή, η σχέση του με τον θεράποντα, είναι από τις σημαντικότερες σχέσεις που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος και όπως όλες οι σχέσεις είναι αμφίδρομη και διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες ήταν ένα από τα βασικά μηνύματα της προέδρου της ΕΛΕΑΝΑ , κας Παππά, κατά τη διάρκεια σχετικής συνεδρίας στο 10ο Πανελλήνιο Συνέδριο της ΕΠΕΜΥ.

Ο ιατρός, συνέχισε η κα Παππά, οφείλει να ασκεί το έργο του δείχνοντας τον καλύτερο εαυτόν του! Πρέπει να συντηρεί τις γνώσεις του και τις δεξιότητες του, πρέπει να είναι υπομονετικός, να διαθέτει χρόνο και ειλικρινές ενδιαφέρον για τους ασθενείς του!

Η έννοια της «ενσυναίσθησης» θα πρέπει να είναι μόνιμο κομμάτι της προσέγγισής του.

Ενσυναίσθηση σημαίνει η ικανότητα του γιατρού να μπαίνει στη θέση των ασθενών του, σαν να είναι ο ίδιος, να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο τους και να τους συμπαραστέκεται, διατηρώντας και ασκώντας ταυτόχρονα προς όφελός τους την ιατρική και επιστημονική του ιδιότητα. Η ενσυναίσθηση αποκτά διεθνώς ολοένα και περισσότερο χώρο στην ιατρική πράξη και στη σχέση γιατρού- ασθενή. Φαίνεται δε ότι ίσως αποτελέσει την επόμενη επανάσταση στα συστήματα υγείας, αφού είναι βέβαιο ότι μέσω της ενσυναίσθησης δημιουργείται και εδραιώνεται «θεραπευτική συμμαχία» με τον ασθενή.

Από την άλλη μεριά, τόνισε η κα Παππά, και ο ασθενής οφείλει να αντιλαμβάνεται ότι ο ιατρός είναι άνθρωπος, βιοπορίζεται από την άσκηση της ιατρικής , έχει προσωπική ζωή, δικαίωμα λάθους και συγκεκριμένο τρόπο που ασκεί την δουλειά του. Επομένως για να ωφεληθεί τα μέγιστα ο ασθενής από την θεραπευτική σχέση του με τον ιατρό, πρέπει να σέβεται την προσωπικότητα και την επαγγελματική υπόσταση του ιατρού και να απαιτεί υπηρεσίες που εμπίπτουν στο ιατρικό επάγγελμα!

Πρέπει, λοιπόν, οι ασθενείς να εκπαιδεύονται ώστε να αντιλαμβάνονται τον τρόπο της ιατρικής σκέψης και πρακτικής, την ιατρική κουλτούρα και οπτική! Ο ασθενής πρέπει, γνωρίζοντας τι ακριβώς πρέπει και μπορεί να κάνει ο ιατρός, να τον βοηθάει, για το δικό του κυρίως καλό!

Σημαντικό ρόλο παίζουν ο τρόπος εξέτασης, οι πληροφορίες του ιστορικού , οι εργαστηριακές και απεικονιστικές εξετάσεις και οτιδήποτε αποτελεί εργαλείο διαγνωστικό στα χέρια του ιατρού.

Ο ασθενής οφείλει να σέβεται την άποψη του θεράποντα , να μην απαιτεί και αποφεύγει εξετάσεις, γεγονός που μπορεί να αποβεί ακόμα και επικίνδυνο στην εξέλιξη της νόσου! Ο ασθενής οφείλει να είναι ειλικρινής χωρίς να γίνεται φλύαρος , να κρατάει σημειώσεις για το τι αισθάνεται και τον απασχολεί και να φροντίζει να είναι αρκούντως περιγραφικός και διατεθειμένος να απαντήσει σε οτιδήποτε ερωτηθεί!
Ο ασθενής οφείλει να εκθέτει το σώμα και την σκέψη του στο θεράποντα!

Η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.),προσπαθώντας να συμβάλει στη βελτίωση διαχείρισης της νόσου δημιούργησε το Σχολείο Αγωγής Υγείας προς τους ασθενείς, φροντιστές και όποιον άλλο ενδιαφέρεται να μάθει όλα αυτά τα σκοτεινά μονοπάτια που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας μας για την μεγιστοποίηση του αγαθού που μας παρέχει η ιατρική!