11ο Συνέδριο Φαρμακευτικού Management

Με ιδιαίτερα επίκαιρη θεματολογία και με τη συμμετοχή πλήθους καταξιωμένων στελεχών της φαρμακοβιομηχανίας, ακαδημαϊκών και μελών της επιχειρηματικής κοινότητας ξεκίνησαν χθες, στο Μέγαρο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Αθηνών, οι εργασίες του 11ου Συνεδρίου Φαρμακευτικού Management, κεντρική θεματική του οποίου για φέτος είναι: “Pharma 2020: Εμπιστοσύνη-Συνεργασία-Αξία”.

Καρπός πολύμηνης προετοιμασίας από τα ίδια τα στελέχη της αγοράς, η διοργάνωση, η οποία αποτελεί θεσμό της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακευτικού Management (Ε.Ε.Φα.Μ.), έρχεται να διερευνήσει και να προτείνει νέους τρόπους που θα μπορούσαν όχι μόνο να συμβάλλουν στην οικοδόμηση ισχυρών σχέσεων Εμπιστοσύνης και Συνεργασίας με τους εταίρους του κλάδου, αλλά και να αναδείξουν την Αξία της Φαρμακευτικής Βιομηχανίας στις προσπάθειες στήριξης της εγχώριας οικονομίας, στη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας, αλλά και στη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας προς τους ασθενείς.

Κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου, που ολοκληρώνεται την Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου με την απονομή των Αριστείων Ε.Ε.Φα.Μ. 2016-2017, η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακευτικού Management, κα Σοφία Νάσιου πραγματοποίησε μία σύντομη παρουσίαση του έργου της Μη Κερδοσκοπικής Επιστημονικής Εταιρείας, κύριο έργο της οποίας είναι η επιμόρφωση, η επαγγελματική ανάπτυξη και η διασύνδεση των στελεχών του φαρμακευτικού χώρου.

Όπως ανέφερε η κα Νάσιου, η φιλοσοφία της Ε.Ε.Φα.Μ. βασίζεται στην παραδοχή ότι “η εικόνα και το έργο της φαρμακοβιομηχανίας είναι στην ουσία οι άνθρωποί της”, γι΄ αυτό και πίσω από κάθε πρωτοβουλία της κρύβεται το μήνυμα: “Αξία στο στέλεχος, Προσφορά στην Υγεία”. Λειτουργώντας άλλωστε προς αυτή την κατεύθυνση, δεν είναι τυχαίο ότι στην καρδιά των δράσεων της Ε.Ε.Φα.Μ. βρίσκονται οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες, το επιστέγασμα των οποίων αποτελεί το Συνέδριο της, για την πραγματοποίηση της φετινής διοργάνωσης του οποίου εργάστηκαν για 18 μήνες περισσότερα από 100 άτομα και ενεπλάκησαν πάνω από 50 φορείς και εταιρείες του κλάδου.

Ομιλίες

Κατά τις εναρκτήριες ομιλίες τους, οι πρόεδροι της Οργανωτικής Επιτροπής κκ. Μάκης Παπαταξιάρχης, Διευθύνων Σύμβουλος Janssen, Pharmaceutical Companies of Johnson & Johnson και Κώστας Παναγούλιας, Αντιπρόεδρος Vianex, έκαναν λόγο για μία κρίσιμη χρονικά συγκυρία για τον κλάδο ο οποίος, όπως είπαν, παρά την δυσπιστία που εξακολουθεί να προκαλεί σε μεγάλο μέρος των πολιτών έχει ήδη κάνει την “αυτοκριτική” του και την “αυτορρύθμισή” του πολύ πριν αποφασίσει η Πολιτεία να επιβάλλει ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο.

Πιο συγκεκριμένα, κατά την ομιλία του, ο κ. Παναγούλιας ανέφερε:

“Η φαρμακοβιομηχανία αποτελεί έναν από τους δυναμικότερους κλάδους και έχει ένα μεγάλο ποσοστό επενδύσεων στην έρευνα και την ανάπτυξη, πολύ μεγαλύτερο από άλλους κλάδους. Τα προϊόντα μας θεραπεύουν και σώζουν ζωές και η ποιότητά τους διασφαλίζεται από αυστηρές προδιαγραφές στον τομέα της παραγωγής και του ποιοτικού ελέγχου. Στις εμπορικές μας πρακτικές αυτορρυθμιστήκαμε πολύ νωρίτερα από την απόφαση της πολιτείας να ρυθμίσει το θεσμικό πλαίσιο του χώρου μας”.

Από την πλευρά του, ο κ. Παπαταξιάρχης υπογράμμισε πως το Συνέδριο έρχεται σε μία κρίσιμη και δύσκολη χρονικά συγκυρία για τον χώρο του φαρμάκου και πως “το φαρμακευτικό επιχειρείν θα πρέπει να επανεξετάσει όχι την παρουσία του στην διαδικασία της οικονομικής κρίσης, αλλά την παρουσία του πριν από αυτήν. Θα πρέπει να εξετάσει το λειτουργικό μοντέλο που εγκατέστησε, την ηθική που υπηρέτησε, την ηθική και την εικόνα που θεώρησε ότι έπρεπε να προσδώσει, τις αξίες που υπηρέτησε και πάνω από όλα τα μηνύματα που θεώρησε ότι έπρεπε να απευθύνει και να μεταδώσει και την προοπτική που προσέφερε προ κρίσης και όχι κρίσεως άλλοθι”.

Κατά τον ίδιο, βασικό ζητούμενο είναι ο κλάδος να σταθεί αυτοκριτικά απέναντι στα αδιέξοδα που δημιούργησε και με τη συμμετοχή των εργαζομένων να αναθεωρήσει τη στρατηγική του, να ανανεώσει το λόγο, σκέψη και φυσιογνωμία, αλλά και να μεταλλάξει συνολικά την επιχειρηματολογία του, δεδομένου ότι ακόμη και σήμερα, η ελληνική κοινωνία τον αντιμετωπίζει με συστολή, καχυποψία και αμφισβήτηση.

“Πρέπει να παραδεχθούμε πως η Πολιτεία στην πρώτη της θεώρηση είχε δίκιο όταν μιλούσε για τη συμμετοχή των ασθενών, για την δαπάνη, την τιμολόγηση , την αποζημίωση, την λειτουργία, την αξιοπρέπεια που πρέπει να συνοδεύει όλα αυτά, το θεσμικό πλαίσιο, την ανάγκη διαχρονικότητας” είπε ο κ. Παπαταξιάρχης, επισημαίνοντας ωστόσο πως “οι βελτιώσεις οι οποίες προσφέρθηκαν δεν είναι απαραίτητα μεταρρυθμίσεις” και πως “δεν έχει απαραίτητα δίκιο όταν επιμένει σε μονόδρομες επιλογές, είτε σε επίμονες, μακροχρόνιες, κοστολογικές μονοπροσεγγίσεις, παραγνωρίζοντας κάθε έννοια αξίας”.

Στρογγυλά τραπέζια

Στο πρώτο Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα: “Η έννοια της Εµπιστοσύνης στη Φαρµακοβιοµηχανία: Αντιλήψεις, Προτεραιότητες και Δράσεις” και συντονιστή τον δημοσιογράφο, κ. Αντώνη Σρόιτερ, οι συμμετέχοντες προσπάθησαν να “αποκωδικοποιήσουν” τα αίτια και ταυτόχρονα να προτείνουν λύσεις σχετικά την έλλειψη εμπιστοσύνης τόσο μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας – πολίτη, όσο και μεταξύ θεσμικών φορέων και επιχειρήσεων.

Λαμβάνοντας τον λόγο, ο διευθυντής Εταιρικών Υποθέσεων της ELPEN, κ. Βασίλης Πενταφράγκας, ανέφερε πως το νομοθετικό πλαίσιο παράγει στρεβλώσεις, όχι μόνο τώρα, αλλά και χρόνια πριν την κρίση.

Παρόλα αυτά, όπως είπε, εξακολουθούσαμε να βλέπουμε μόνο την τιμολογιακή διάσταση των πραγμάτων. “Όταν φθάσαμε στο 2009 είχαμε μία ευκαιρία να αξιολογήσουμε το γιατί υπήρξαν αυτές οι υπερβολές, αλλά πάλι δεν το κάναμε παρά την μνημονιακή πίεση” είπε ο κ. Πενταφράγκας, επισημαίνοντας πάντως πως μπορεί να υπάρχουν υπερβολές και κακές πρακτικές, αλλά αυτές είναι μεμονωμένες και σε κάθε περίπτωση, υπερτονίζονται, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο φαρμακευτικός κλάδος είναι πιο καλά επιτηρούμενος και από τον τραπεζικό.

Κατά τον ίδιο μάλιστα, θα πρέπει ο κλάδος να αρχίσει να αποδομεί τα στερεότυπα που τον συνοδεύουν εστιάζοντας στις πραγματική του συνεισφορά, όπως είναι το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα το 1/ 3 των φαρμάκων διατίθενται δωρεάν από τη φαρμακοβιομηχανία.

Στην ανάγκη αποζημίωσης των προϊόντων εγκαίρως και στην πραγματική τους αξία εστίασε ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, κ. Σωτήρης Μπερσίμης υπογραμμίζοντας πάντως την σημασία που έχει για την διαπραγμάτευση και στη συνεργασία τόσο η εμπιστοσύνη Οργανισμού – Παραγωγών όσο και Ασθενών – Παραγωγών.

Η πρόεδρος του ΕΟΦ, κα Κατερίνα Αντωνίου, επεσήμανε πως υπάρχει ανάγκη για σταθερό πλαίσιο συνομιλιών, ώστε να “χτισθεί” η εμπιστοσύνη με τον κλάδο. Εξέφρασε, ωστόσο, την άποψη πως παρά τις προσπάθειες εξακολουθούν να υπάρχουν φαινόμενα υπερσυνταγογράφησης και προκλητής ζήτησης, στα οποία “η κρίση δεν έβαλε τάξη”.

Λαμβάνοντας τον λόγο ο κ. Νίκος Δέδες, Μέλος τους Patients and Consumers Working Party EMA και Πρόεδρος του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας “Θετική Φωνή” εκτίμησε πως σήμερα οι ασθενείς εξακολουθούν να νιώθουν πως οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς αυτούς και πως παρά την κρίσιμη συγκυρία, δεν συμμετέχουν σε επίσημα όργανα και επιτροπές της Πολιτείας, που γνωμοδοτούν για την πολιτική υγείας στη χώρα. Τέλος ο κ. Δέδες επεσήμανε τον σημαντικό ρόλο στήριξης των Συλλόγων Ασθενών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Ως μία καλή ευκαιρία “μέσα από τις δυσκολίες να αναδειχθούν τα θετικά του κλάδου και να διορθωθούν τα αρνητικά” πρότεινε στους συνέδρους να δουν την κρίση ο πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, Καθηγητής Κωνσταντίνος Τσιούφης, επισημαίνοντας πάντως πως η ευθύνη για όσες υπερβολές υπήρξαν στο παρελθόν “δεν ήταν ευθύνη ενός παίκτη”. Παράλληλα, ο κ. Δημήτρης Ντογραματζής, έδωσε τη διάσταση του φαρμακοποιού, τονίζοντας πως είναι εκείνοι που δέχονται πρώτοι τα παράπονα, τελικός αποδέκτης των οποίων είναι οι φαρμακοβιομηχανίες.

Σε ό,τι αφορά τη δυσπιστία των πολιτών γύρω από τα θέματα έρευνας και ανάπτυξης φαρμάκων, άποψη της κας Βαρβάρας Μπαρούτσου, προέδρου του ΕΛΕΦΙ, ήταν ότι είναι κομβικής σημασίας να υπάρξει επικοινωνία γύρω από την αβεβαιότητα της έρευνας και να καταλάβουν οι ασθενείς πως κάθε έρευνα δεν οδηγεί πάντα και στην κυκλοφορία ενός νέου σκευάσματος. Στο ίδιο πλαίσιο, η κα Δάφνη Καϊτελίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του ΕΚΠΑ, ανέφερε πως παρότι έγιναν βήματα προς την διαφάνεια στα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών, οι προσπάθειες της φαρμακοβιομηχανίας δεν επικοινωνούνται πάντα επαρκώς.

Τέλος, ο κ. Δημήτρης Μαύρος, Διευθύνων Σύμβουλος της ΜRB Hellas, αφού παρουσίασε τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών γύρω από την εμπιστοσύνη των πολιτών αλλά και των στελεχών στις φαρμακευτικές εταιρείες, συμπέρανε πως ο κλάδος πρέπει να εστιάσει σε τρεις άξονες: στην αξιοπιστία, στην αίσθηση της πραγματικής αξίας και ανταποδοτικότητας καθώς και στο να δείχνει πως ενδιαφέρεται για την υγεία των πολιτών.

Κατά την πρώτη ημέρα του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκε επίσης ένα δεύτερο Στρογγυλό Τραπέζι με θέμα: “Η εμπιστοσύνη στα στελέχη της Φαρμακοβιομηχανίας ως παράγοντας ενδυναμωσης του Κλάδου”, με συντονίστρια την κα Μαριάννα Κωνσταντινίδη General Manager, CSL BEHRING HELLAS.

Κατά τη διάρκειά του η κα Αλεξάνδρα Μαντζούτσου, Σύµβουλος Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναµικού, Cornerstone, ανέπτυξε τον “Καθοριστικό Ρόλο του Ανθρώπινου Δυναμικού στην Οικοδόμηση Εμπιστοσύνης”, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πως η εμπιστοσύνη αποτελεί “ενεργό περιουσιακό στοιχείο” των εταιρειών που τις κάνει ακόμη πιο αποτελεσματικές.

Από την πλευρά του, ο κ. Θάνος Μυτιληναίος, Human Resources Director, DEMO S.A., επικεντρώθηκε στη Σύγχρονη Διοίκηση & Ανάπτυξη Εµπιστοσύνης στην Ελληνική Φαρµακευτική Βιοµηχανία αναφέρθηκε στις σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες στην προσπάθειά τους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη εντός ενός τόσο σύνθετου περιβάλλοντος, τονίζοντας επίσης πως κάθε φαρμακοβιομηχανία θα πρέπει να χτίζει τον λόγο ύπαρξή της (ταυτότητα, κουλτούρα, αξίες, όραμα, διοίκηση).

Ο κ. Γιάννης Αρετάκης, Human Resources Business Partner, Novartis, τέλος, μίλησε για τα Συστήματα & Πρακτικές Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού για την Ανοικοδόμηση Εμπιστοσύνης λέγοντας χαρακτηριστικά πως “η εμπιστοσύνη είναι η «κόλλα» της συνεργασίας” και πως ιδιαίτερα στο περιβάλλον μίας πολυεθνικής εταιρείας είναι σημαντικό να χτίζουμε συστήματα που θα δίνουν τα ερεθίσματα στους εργαζομένους σχετικά με τις δεξιότητες που χρειάζονται για τις θέσεις που θέλουν στο μέλλον.