Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Paulina Salminen από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Turku της Φινλανδίας, υποστηρίζει ότι “για περισσότερο από έναν αιώνα η σκωληκοειδεκτομή έχει τη συνήθη θεραπεία της χειρουργικής επέμβασης (…) Αλλά περίπου το 80% των ασθενών με φλεγμονή στην σκωληκοειδή απόφυση (σκωληκοειδίτιδα) δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, ενώ και εκείνοι που προχωρούν τελικά σε χειρουργείο δεν θα πάθαιναν τίποτα αν περίμεναν λίγο παραπάνω”.
Ωστόσο, υπάρχουν δύο τύποι σκωληκοειδίτιδας. Ένας που απαιτεί χειρουργική επέμβαση και ένας ηπιότερης μορφής, που μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά, επισήμανε η Salminen. Η πλειοψηφία των περιπτώσεων σκωληκοειδίτιδας (σχεδόν 80%) αφορούν την πιο ήπια μορφή.
Το πιο σοβαρό είδος σκωληκοειδίτιδας (οξεία) μπορεί να προκαλέσει ρήξη και είναι πολύ επικίνδυνη, όντως. Η αντιμετώπιση αυτού του τύπου σκωληκοειδίτιδας απαιτεί την χειρουργική αφαίρεση της απόφυσης.
Μια αξονική τομογραφία μπορεί να ανιχνεύσει με ακρίβεια το είδος της σκωληκοειδίτιδας που έχει κάποιος.
Οι ερευνητές, μετά από μελέτη επάνω σε 530 ασθενείς διαπίστωσαν ότι στο 73% των περιπτώσεων η χειρουργική επέμβαση μπορούσε να αποφευχθεί και το πρόβλημα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά. Ωστόσο, το 27% εκείνων των ασθενών που ακολούθησαν αρχικά θεραπεία με αντιβιοτικά, αναγκάστηκε να προχωρήσει σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης της σκωληκοειδούς απόφυσης μέσα σε έναν χρόνο.
Από την άλλη πλευρά, η σκωληκοειδεκτομή είναι επιτυχής στο 99,6% των περιπτώσεων.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι μεγάλες εξελίξεις στον τομέα των αντιβιοτικών τις τελευταίες δεκαετίες, επιτρέπουν την επιλογή διαφορετικής θεραπείας για την σκωληκοειδίτιδα, αφού τα φάρμακα είναι πλέον πολύ ισχυρά. Σε κάθε περίπτωση, οι θεράποντες ιατροί θα πρέπει τουλάχιστον να αναλογιστούν αυτή την πιθανότητα, για τις περιπτώσεις της ήπιας μορφής της ασθένειας.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρησηJournal of the American Medical Association.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ