της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Η ανθρωπιστική κρίση είναι εδώ. Την ζούμε. Και σαν να μην ήταν αρκετό που την ζούμε στους συγγενείς και φίλους μας άπορους και ανέργους, την βλέπουμε και στους πρόσφυγες που κατακλύζουν τα νησιά μας αναζητώντας σωτηρία με εμάς να μην έχουμε ούτε ένα οίκημα να τους στεγάσουμε, ούτε αρκετά τρόφιμα να τους σιτίσουμε.
Σωτηρία στην Ελλάδα όμως φαίνεται να μην υπάρχει. Όχι τώρα κοντά!
Χθες, την αδυναμία λειτουργίας τους μέσα στις επόμενες ημέρες δήλωσαν οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών κλινικών, λόγω της αλλαγής της πιστωτικής πολιτικής των προμηθευτών τους, που ζητούν απλά να πληρωθούν!
Μάλιστα σε επείγουσα επιστολή της η Πανελλήνια Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών (ΠΕΙΚ), αναφέρει ότι όλοι οι προμηθευτές απαιτούν την παράδοση αγαθών και υπηρεσιών μόνο τοις μετρητοίς. Την ίδια ώρα, υπάρχει μεγάλη ανάγκη προμήθειας χειρουργικών υλικών, υλικών για τους νοσηλευόμενους στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και σε λίγες ημέρες υλικών για τους αιμοκαθαρόμενους στις Μονάδες Τεχνητού Νεφρού.
Στα νησιά, ακόμα και τις κοσμικές Μύκονο και Ρόδο, κόσμος πεθαίνει από ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικά. Μόλις προχθές το iatropedia.gr μετέδωσε αποκλειστικά τον κίνδυνο που διέτρεξε μια 72χρονη Μυκονιάτισσα, όταν αναγκάστηκε να επισκεφτεί το …άδειο Κέντρο Υγείας του νησιού. (διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο μας).
Στην δε Ρόδο, κατέληξε μια 55χρονη καρδιοπαθής καθώς δεν υπήρχε τρόπος να την βοηθήσουν στο Κέντρο Υγείας και την μετέφεραν με ΙΧ στο νοσοκομείο του νησιού. Δεν πρόλαβε να φτάσει ζωντανή. Δυστυχώς.
Την ίδια ώρα, χωρίς την δυνατότητα άμεσων και μαζικών προσλήψεων, οι ΥΠΕ και τα νοσοκομεία προσπαθούν να καλύψουν την νησιωτική χώρα εκ των ενόντων (με αποσπάσεις από τον Πειραιά) αποδυναμώνοντας τα ήδη αποδεκατισμένα νοσοκομεία της πόλης.
Και σήμερα ψηφίζονται τα νέα μέτρα και η ΑΔΕΔΥ κάνει συλλαλητήριο. Μακάρι να έβγαινε κάτι και με αυτά, αλλά τόσα χρόνια μάθαμε ότι είναι πρακτικώς άχρηστα. Απλά θα κλείσουν για λίγο έξω οι δρόμοι ενώ μέσα στην Βουλή θα ψηφιστούν αυτά που θα …ψηφιστούν.