Ανδρέας Ξανθός: Ταξική η υγειονομική φτώχεια

Κατά τα άλλα, ο κ. Ξανθός είπε ότι η αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας σε συνδυασμό με την περικοπή δαπανών δημιουργεί συνθήκες «ασυμμετρίας» αναγκών και πόρων που με τη σειρά της επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες και ότι η κρίση του συστήματος Υγείας έχει ταξικά χαρακτηριστικά: Τα χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα έχουν μεγαλύτερες ανάγκες υγειονομικής φροντίδας, ενώ την ίδια στιγμή ισχύει το «παράδοξο» ότι η διαθεσιμότητα της ιατρικής φροντίδας είναι αντιστρόφως ανάλογη της ανάγκης και καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς και της ζήτησης και την προσδοκία κέρδους για τους παρόχους υπηρεσιών υγείας (νόμος Julian Hart).

Είναι χαρακτηριστική η υπερσυγκέντρωση υπηρεσιών υγείας σε περιοχές υψηλών εισοδημάτων και η υπερκατανάλωση ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και εργαστηριακών εξετάσεων από ανθρώπους υψηλότερης αγοραστικής δύναμης και συνήθως μικρότερης ανάγκης με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα.

Η πολιτική απάντηση στην «υγειονομική φτώχεια» και στις ανισότητες στην Υγεία είναι η προτεραιότητα στη δημόσια περίθαλψη, η στροφή στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και στην πρόληψη, η «μεροληψία» υπερ των αδύναμων, η ενίσχυση των δομών κοινωνικής προστασίας- πρόνοιας και η έμφαση στη Δημόσια Υγεία, τη μόνη πραγματική δημοκρατική πολιτική Υγείας καθώς τα αποτελέσματα των δράσεών της αφορούν με ισότιμο τρόπο όλους τους πολίτες χωρίς διακρίσεις.

και κατέληξε λέγοντας ότι η δημόσια περίθαλψη αποτελεί προνομιακό χώρο κοινωνικής αναδιανομής. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της υγειονομικής κάλυψης των ανασφάλιστων, η πιο σημαντική πολιτική παρέμβαση της κυβέρνησης με στόχο την άρση της κοινωνικής ανισότητας στο χώρο της Υγείας. Χρειαζόμαστε περισσότερη και καλύτερη Δημόσια Υγεία και κυρίως τροποποίηση των ανθυγιεινών κοινωνικών συνθηκών (φτώχεια, κοινωνικός αποκλεισμός, μακροχρόνια ανεργία) που διαιωνίζουν τις κοινωνικές και υγειονομικές ανισότητες. Όπως άλλωστε έχει πει και ο πρώην πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και υπουργός Υγείας της Γαλλίας, Μπερνάρ Κουσνέρ: «Το όριο της ιατρικής είναι η φτώχεια».