Διαβάστε την σχετική ενημέρωση:
Σχετικά με δημοσιεύματα, στα οποία κατηγορείται το Γενικό Νοσοκομείο Σάμου, ότι εκδίδει «παράτυπα πιστοποιητικά θανάτου σε πρόσφυγες», διευκρινίζουμε τα κάτωθι:
Μετά τα πρόσφατα τραγικά ναυάγια, οι συγγενείς πρώτου βαθμού των θυμάτων, οι οποίοι προσήλθαν στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου για την αναγνώριση των σωρών των οικείων τους, διατύπωσαν το αίτημα, εάν είναι δυνατό, να αποφευχθεί η νεκροτομή, διότι αντίκειται στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Η Διοίκηση του Νοσοκομείου μετέφερε το αίτημα στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Σάμου και η κυρία Εισαγγελέας υπέδειξε την εξής διαδικασία: εάν οι συγγενείς των θυμάτων ήταν παρόντες στο ναυάγιο και βεβαιώνουν με υπεύθυνη δήλωση στη μητρική τους γλώσσα και τα Ελληνικά, παρουσία διαπιστευμένου μεταφραστή, ότι δεν έχουν αμφιβολίες για τα αίτια θανάτου του οικείου προσώπου και δεν επιθυμούν να γίνει νεκροτομή, το Νοσοκομείο να προχωράει στην έκδοση πιστοποιητικού θανάτου, στο οποίο θα αναγράφεται ως αιτία θανάτου ο πνιγμός στη θάλασσα.
Το Νοσοκομείο εφάρμοσε σχολαστικά τα ανωτέρω, σε όσες περιπτώσεις πληρούσαν τις προϋποθέσεις και στη συνέχεια οι σωροί παροδόθηκαν στους οικείους τους. Όταν οι συγγενείς δηλώνουν αδυναμία να αναλάβουν την διαδικασία και τα έξοδα της ταφής, λαμβάνεται μέριμνα να θάβονται δαπάναις του Δήμου Σάμου και καταβάλλεται προσπάθεια να τηρείται, στο μέτρο του εφικτού, το τελετουργικό που προβλέπεται από την θρησκεία τους.
Στη Σάμο δεν υπάρχει ιατροδικαστική υπηρεσία (πρόκειται για υπηρεσίες του υπουργείου δικαιοσύνης, που συστήνονται στις έδρες των εφετείων) και οι νεκροψίες – νεκροτομές, εδώ και δεκαετίες, πραγματοποιούνται από τους χειρουργούς του Νοσοκομείου, σε γνώση και κατ’εντολη των διωκτικών και δικαστικών αρχών, χωρίς ποτέ να έχει αμφισβητηθεί η επιστημονική η νομική τους αξιοπιστία. Αυτή η τακτική, αποφασίστηκε να τηρηθεί και για τους πρόσφυγες – θύματα ναυαγίων, σε συνεννόηση πάντα με την Εισαγγελία Πρωτοδικών Σάμου.
Βιώνουμε πρωτόγνωρες, δραματικές καταστάσεις, αντικρύζουμε άψυχα κορμιά μικρών παιδιών, ζούμε τον σπαραγμό των ανθρώπων και προσπαθούμε να τους στηρίξουμε, να απαλύνουμε τον πόνο τους, να σεβαστούμε τα πιστεύω τους, να τους διευκολύνουμε, όσο μπορουμε, να θάψουν τους νεκρούς τους και να συνεχίσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Εκ της Διοικήσεως