Όπως αναφέρουν στην επιθεώρηση Nature Immunology, ο συνδυασμός της μεθόδου αυτής με τις υπάρχουσες ανοσοθεραπείες έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην έρευνά τους έπαιξαν οι χημειοκίνες, μικρά μόρια τα οποία προσελκύουν κύτταρα του ανοσοποιητικού σε φλεγμονώδεις ιστούς, όπως συμβαίνει κατά την ανάπτυξη καρκινικών όγκων, ή μετά από μια μόλυνση.
Οι χημειοκίνες όμως επηρεάζονται από ένζυμα, μια διαδικασία η οποία περιορίζει την εισροή κυττάρων του ανοσοποιητικού. Και αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση με την χημειοκίνη CXCL10 που προκαλεί την συγκέντρωση Τ λεμφοκυττάρων σε «προβληματικούς» ιστούς, καθώς υποβαθμίζεται από ένα ένζυμο γνωστό ως διπεπτιδυλική πεπτιδάση-4 (DPP-4).
Σε μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη, οι ερευνητές Rosa Barreira da Silva και Matthew Albert με συναδέλφους τους είχαν δείξει ότι η στοματική χορήγηση σιταγλιπτίνης, ενός ειδικού αναστολέα του ενζύμου DPP-4, μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη διαφόρων τύπων καρκίνου σε ποντίκια. Επιπλέον, απέδειξαν ότι η αναστολή της διπεπτιδυλικής πεπτιδάσης-4 αύξησε την διείσδυση των Τ λεμφοκυττάρων στους καρκινικούς όγκους, καταδεικνύοντας ότι ο συνδυασμός αυτής της καινοτόμου θεραπείας με υπάρχουσες ανοσοθεραπείες εξαλείφει τους όγκους.
Συνεπώς, από την στιγμή που οι αναστολείς DPP4 έχουν πάρει το «πράσινο φως» για την θεραπεία του διαβήτη Τύπου 2, τα νέα ευρήματα μπορούν να βρουν άμεσα εφαρμογή σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Ήδη, η ερευνητική ομάδα του Dendritic Cell Immunobiology Unit υπό τον Matthew Albert έχει υποβάλλει πρόταση για κλινική δοκιμή (Φάση Ι) προκειμένου να αξιολογηθεί η σιταγλιπτίνη στο πλαίσιο θεραπείας ασθενών με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα.