Μέσα στο περιβάλλον αυτό, για την Υγεία σήμερα δαπανά το 5,1% του καταποντισμένου ΑΕΠ της, την ώρα που ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι στο 6/6% του ΑΕΠ. Και το μάρμαρο το πληρώνουν οι πολίτες και η Φαρμακοβιομηχανία! Και σαν να μην έφταναν αυτά, το κονδύλι για τους ανασφάλιστους που καλύπτει η φαρμακοβιομηχανία ξεκίνησε το 2015 από τα 60 εκατ. ευρώ και φέτος έχει φτάσει τα 230 εκατ. ευρώ!
Το δυσβάσταχτο clawback
Το clawback του 2018 αναμένεται να είναι στα 600 εκατ. ευρώ για τον ΕΟΠΥΥ και στα 350 εκατ. ευρώ για τα νοσοκομεία. Αν σε αυτά τα ποσά προσθέσουμε και τα 450 με 500 εκατ. ευρώ rebates που θα πληρώσει η Φαρμακοβιομηχανία, αλλά και τον παράγοντα «απρόβλεπτες εξελίξεις από χρονιά σε χρονιά», τότε καταλαβαίνουμε γιατί κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο της διστακτικής εισαγωγής νέων φαρμάκων!
Εξάλλου, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν 70 καινοτόμα φάρμακα που έχουν εγκριθεί από τον ΕΜΑ (ευρωπαϊκό ΕΟΦ) αλλά καθυστερούν μήνες να έρθουν στην Ελλάδα. Η αρμόδια Επιτροπή Έγκρισης καθυστερεί πολύ και φαίνεται να αντιμετωπίζει προβλήματα ενώ ο ορισμός ειδικών εισηγητών που θα προτείνουν στα μέλη της τα νέα φάρμακα κατά προτεραιότητα, καθυστερούν επίσης.
Εν τω μεταξύ, με το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για την τιμολόγηση των φαρμάκων που θα δούμε σε διαβούλευση την επόμενη εβδομάδα, έρχονται νέα μέτρα, κατά πληροφορίες όχι πολύ ευχάριστα για την Φαρμακοβιομηχανία. Μήπως πούμε το «φάρμακο, φαρμακάκι» στο άμεσο μέλλον;