Πόσο άραγε αποτιμάται η ζωή ενός ανθρώπου όταν θα μπορούσε να σωθεί με μόλις 500 ευρώ το χρόνο; Ιδού το ερώτημα. Και το ζήτημα είναι ότι συνάνθρωποί μας χάνονται κάθε χρόνο στο πλαίσιο της εξοικονόμησης πόρων. Σύμφωνα με τον καθηγητή οικονομιών της υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας Γ.Κυριόπουλο ασθενείς θα σώζονταν από εγκεφαλικά και καρδιακά επεισόδια εάν οι υγειονομικές αρχές φρόντιζαν να ελέγχεται η υπέρταση με συνεχείς ρυθμίσεις, με διατροφικές παρεμβάσεις ή και φάρμακα.
Και οι εξοικονόμηση θα μπορούσε να έρθει με μια απλή ρύθμιση του χρόνιου αυτού νοσήματος, της υπέρτασης. Άλλωστε όπως καταγράφουν οι έρευνες σήμερα το 38% του γενικού πληθυσμού πάσχει από ένα χρόνιο νόσημα είτε πολύ σοβαρό είτε αντιμετωπίσιμο. Το 38% αυτό κατέχει και το 65 με 70% της ζήτησης των υπηρεσιών υγείας. Αλλά σύμφωνα με τον κ.Κυριόπουλο το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων που πάσχουν από κάποιο χρόνιο νόσημα χρειάζεται απλώς κάποια συμβουλευτική προσέγγιση για να είναι καλά στην υγεία του. Συνεπώς ένα μεγάλο μέρος της χρήσης των υπηρεσιών υγείας άρα και ένα μεγάλο μέρος των δαπανών θα μπορούσε να είχε εξοικονομηθεί μακροπρόθεσμα εάν η πολιτεία διέθετε απλώς κάποια χρήματα (υπολογίζονται στα 500 ευρώ ετησίως) ετησίως για να ρυθμίσει τους πάσχοντες από χρόνια νοσήματα όπως υπέρταση.