Η σχετική έρευνα στην οποία συμμετείχαν πάνω από 6.000 ασθενείς στο Όρεγκον και την Ουάσινγκτον καταδεικνύει την ανάγκη καλύτερου συντονισμού μεταξύ πασχόντων και ιατρών για βέλτιστη φροντίδα καθώς διαπιστώθηκε ότι το 58% των ατόμων που έπασχαν από χρόνιο πόνο είχαν καταφύγει σε χειροπράκτες ή σε βελονιστές, συχνά μάλιστα και στους δύο. Στην πλειονότητά τους (71%) οι ασθενείς ήταν γυναίκες με μέση ηλικία τα 61 έτη ενώ τα συνηθέστερα προβλήματα ήταν οσφυαλγίες, πόνος στις αρθρώσεις, μυϊκός και αυχενικός πόνος και πονοκέφαλοι.
Οι περισσότεροι εκ των συμμετεχόντων στην έρευνα ανέφεραν ότι αντάλλαξαν πληροφορίες σχετικά με τις εναλλακτικές αυτές θεραπείες με τον φορέα παροχής πρωτοβάθμιας περίθαλψης, ωστόσο ένα ευμεγέθες ποσοστό –35% των ασθενών που έκαναν βελονισμό και το 42% όσων είχαν χειροπρακτική φροντίδα– δεν μίλησαν γι’ αυτό με τον γιατρό τους. Σχεδόν όλοι όμως δήλωσαν ότι ευχαρίστως θα συζητούσαν το θέμα με τον πάροχο πρωτοβάθμιας περίθαλψης εάν τους είχε ζητηθεί…
«Η μελέτη μας επιβεβαιώνει ότι οι περισσότεροι από τους ασθενείς μας με χρόνιο πόνο αναζητούν συμπληρωματικές θεραπείες για να συμπληρώσουν την φροντίδα που παρέχουμε σε επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης» επισημαίνει ο ιατρός Charles Elder, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και ερευνητής στο Kaiser Permanente Center for Health Research. «Το πρόβλημα είναι ότι πολύ συχνά οι γιατροί δεν ρωτούν γι’ αυτές τις θεραπείες και οι ασθενείς δεν προσφέρονται να δώσουν τις σχετικές πληροφορίες» λέει χαρακτηριστικά.