Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στη ΔΕΘ,είπε ότι «σταθερή μας βούληση είναι η ενίσχυση του προϋπολογισμού για την Υγεία, ώστε σε βάθος 5ετίας να καταφέρουμε, επιτέλους, να προσεγγίσουμε τον ευρωπαϊκό μέσο όρο». Δηλαδή σκοπεύουν να αυξήσουν μέσα στα επόμενα 5 χρόνια τη δαπάνη για την Υγεία που σήμερα παραμένει καταποντισμένη στο 5,2% του επίσης καταποντισμένου ΑΕΠ της χώρας.
Φέτος οι υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές θα ανέλθουν στο 1,4 δις ευρώ, αλλά όπως είπε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη της ΔΕΘ, «θα δοθεί η δυνατότητα να υπάρξει σταδιακή αύξηση του ορίου δαπανών, τόσο για το νοσοκομειακό, όσο και για το εξωνοσοκομειακό φάρμακο. Άρα θα αυξηθεί το όριο των δαπανών. Επιπλέον, έχουν δρομολογηθεί διαρθρωτικά μέτρα, για πρώτη φορά θα έλεγα, που στόχο έχουν προοπτικά να πετύχουν τον έλεγχο της ζήτησης και του κόστους. Άρα θα περιορίσουν την υπέρβαση της φαρμακευτικής δαπάνης, άρα θα περιορίσουν και το clawback…». Και επανέλαβε τις υποσχέσεις στήριξης της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας…
Ωστόσο, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο του όγκου συνταγογράφησης, χωρίς επαρκή διείσδυση των γενοσήμων, χωρίς ξεχωριστά κονδύλια για τους ανασφάλιστους, δεν μπορεί να υπάρξει μείωση του clawback. Ούτε και με την αυξημένη μέσα στο 2018 νοσοκομειακή δαπάνη μπορεί να μειωθεί. Μην ξεχνάμε ότι 30 εκατ. ευρώ που προστέθηκαν σε αυτήν το 2018, δεν είναι χρήματα του κεντρικού κράτους αλλά ίδια έσοδα των νοσοκομείων.
Ο κ. Μιχάλης Χειμώνας, Γενικός Δ/ντης ΣΦΕΕ δήλωσε στο iatropedia:
Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη σήμερα (€2,5 δις για ΕΟΠΥΥ και νοσοκομεία) έχει μειωθεί κατά 60% σε σχέση με το 2009 – όταν ο αριθμός των νοσηλευόμενων ασθενών έχει αυξηθεί κατά 31%. Η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη κατά κεφαλή είναι 181 ευρώ, ενώ στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι 242 ευρώ και στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών είναι 292 ευρώ.
Είναι προφανές ότι η δαπάνη δεν επαρκεί, γιατί άλλωστε δεν έχει υπολογιστεί με μια τεκμηριωμένη μεθοδολογία, αλλά βάσει οικονομικών δεικτών που δεν σχετίζονται με το νοσολογικό φορτίο της χώρας. Η δε υπέρβαση απλώς μεταφέρεται στις επιχειρήσεις! Μόνο για το 2017 οι φαρμακευτικές εταιρίες επέστρεψαν €1,2 δις, ενώ για το 2018 αναμένεται να επιστρέψουν το ποσό των € 1,4 δις!
Ο μηχανισμός του clawback έχει αποτύχει διότι εφαρμόζεται πάνω σε ένα εσφαλμένο προσδιορισμό των πραγματικών αναγκών των ασθενών, «καλύπτει» τις αστοχίες της εκάστοτε κυβέρνησης να ελέγξει τη δαπάνη λειτουργώντας σαν δίχτυ ασφαλείας. Μόνο από το clawback, το κράτος έχει εισπράξει από τις φαρμακευτικές πάνω από €3 δις μέσα σε 6 χρόνια, ενώ αν προστεθούν και οι υποχρεωτικές εκπτώσεις, το ποσό ξεπερνά τα €5 δις, μια επιπλέον φορολόγηση δηλαδή!
Τα όρια έχουν ξεπεραστεί. Σε αυτές τις παράλογες και εξοντωτικές επιβαρύνσεις, χωρίς καμία δυνατότητα πρόβλεψης και σταθερότητας και με το γενικότερο αντιεπενδυτικό περιβάλλον εξαντλείται η βιωσιμότητα των φαρμακευτικών εταιριών, απειλώντας τις 26.000 θέσεις εργασίας που στηρίζει άμεσα ο κλάδος και δημιουργούνται συνθήκες αποεπένδυσης και μείωσης των κλινικών ερευνών που ήδη διεξάγονται στη χώρα μας. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι υπάρχει καθυστέρηση στην είσοδο νέων φαρμάκων στην αγορά και αυτό μελλοντικά θα έχει και επιπτώσεις αρνητικές στην Ελληνική παραγωγή.
Κύριο αίτημά μας αποτελεί η θέσπιση ανώτατου ποσού για την υπέρβαση (το clawback) και συνυπευθυνότητα στην καταβολή της με την Πολιτεία, που θα βοηθήσει στην διαφάνεια και την προβλεψιμότητα. Παράλληλα, χρειάζεται εφαρμογή μέτρων, όπως η ανάπτυξη Μητρώου Ασθενειών, η πλήρης εφαρμογή θεραπευτικών πρωτοκόλλων, η παραμετροποίηση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και η δημιουργία ηλεκτρονικού φακέλου ασθενούς, που θα μειώσουν δραστικά την υπέρβαση. Τέλος, απαιτείται άμεση δημιουργία ειδικού κονδυλίου για τα φάρμακα των ανασφάλιστων, το οποίο θα προέρχεται από τα κονδύλια της πρόνοιας και εξαίρεση των εμβολίων από τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, αφού αφορούν πρόληψη και όχι θεραπεία.