Δυσαρέσκεια και προβληματισμός για τον αποκλεισμό οροθετικών και ασθενών με ηπατίτιδα από το δικαίωμα υιοθεσίας

Σύμφωνα με την επιστολή των συλλόγων, ο πρόσφατος νόμος κινείται πράγματι προς τη σωστή κατεύθυνση καθώς παρέχει τη δυνατότητα σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς, θεσπίζει την επαγγελματική αναδοχή για παιδιά με αναπηρία ή προβλήματα ψυχικής υγείας και επιχειρεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα των μεγάλων καθυστερήσεων ως προς τη διαχείριση των αιτήσεων των υποψηφίων θετών ή ανάδοχων γονέων.

Ωστόσο από την άλλη πλευρά, σε ένα νόμο που εκτός των άλλων αποπειράται να καταργήσει αθέμιτες διακρίσεις, ο νομοθέτης διατηρεί συντηρητικές και αντιεπιστημονικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, καθώς δεν επιτρέπει σε άτομα με κάποιο χρόνιο μεταδοτικό νόσημα όπως ο HIV ή οι ηπατίτιδες Β και C να γίνουν ανάδοχοι γονείς, επανεισάγοντας αθέμιτη διάκριση και παραβιάζοντας αναιτιολόγητα το δικαίωμα των ατόμων αυτών στην οικογενειακή ζωή.

Αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα, η επιστημονική τεκμηρίωση δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Παθήσεις όπως ο HIV και οι ηπατίτιδες Β και C δε μεταδίδονται με την κοινωνική συναναστροφή ή με την κοινή χρήση αντικειμένων από τα οικιακά σκεύη και τα κλινοσκεπάσματα έως τα είδη υγιεινής. Επιπρόσθετα, είναι πλέον επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι άνθρωποι που ζουν με HIV, λαμβάνουν αντιρετροϊκή θεραπεία και επιτυγχάνουν μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο, δε μπορούν να μεταδώσουν τον ιό σε άλλους ανθρώπους.

Ηπατίτιδα

Αντίστοιχα για την ηπατίτιδα Β, ο εμβολιασμός των ανηλίκων είναι υποχρεωτικός στη χώρα μας, θωρακίζοντας τα παιδιά από την έκθεση στον ιό HBV. Αναφορικά τέλος με την ηπατίτιδα C, οι νέες θεραπείες επιτρέπουν την εκρίζωση του ιού σε ποσοστό άνω του 95%. Καθίσταται επομένως σαφές, ότι ο αποκλεισμός των συγκεκριμένων κατηγοριών ασθενών από την αναδοχή και την υιοθεσία δεν υπηρετεί τα δικαιώματα των παιδιών, ούτε προφυλάσσει την υγεία τους από κάποια μεταδοτική νόσο.

Το γεγονός δε ότι οι άνθρωποι που ζουν με ηπατίτιδα Β ή C ή με HIV έχουν αναγνωρισμένο δικαίωμα από το κράτος να προσφύγουν σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή αλλά όχι να υιοθετήσουν παιδί, αναδεικνύει τις αντιφάσεις του νομοθέτη στην προσέγγιση των δικαιωμάτων μίας μερίδας πολιτών.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο «Προμηθέας» και η «Θετική Φωνή» καλούν το υπουργείο Εργασίας και τα συναρμόδια υπουργεία να αναλάβουν πολιτική πρωτοβουλία και να άρουν τον αποκλεισμό των ασθενών από το δικαίωμα στην αναδοχή και υιοθεσία, ως ένα μέτρο αποκατάστασης της ισονομίας στην πράξη, που υπηρετεί ταυτόχρονα το συμφέρον και την ευημερία των παιδιών.