Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, η καθημερινότητά τους έχει ως εξής:
1. Ατελείωτες ώρες δουλειάς, χωρίς έρευνα και χωρίς εκπαιδευτικό πρόγραμμα συγκροτημένο και όμοιο ανά ειδικότητα, υποχρεωτικό, εποπτευόμενο από τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας ή και εξειδικευμένα κατά Υγειονομική Περιφέρεια λαμβάνοντας π.χ. υπ’ όψιν ιδιαίτερες υγειονομικές ανάγκες των κατά τόπους πληθυσμών (π.χ. αμιγώς αγροτικές ή βιομηχανικές περιοχές, μορφολογία κ.ο.κ.).
Η εκπαίδευση των ειδικευόμενων στην παρούσα φάση εναπόκειται επί της ουσίας στην καλή διάθεση, αλλά και στα επιστημονικά ενδιαφέροντα και εξειδικεύσεις του Διευθυντή (ή γενικά των ειδικευμένων γιατρών) της εκάστοτε Κλινικής.
2. Απλήρωτη εργασία, λόγω των υπεράριθμων εφημεριών (πολύ πέραν του πλαφόν των 7 ενεργών) που αναγκάζεται ένας μεγάλος αριθμός γιατρών να κάνει με σκοπό να καλυφθούν οι ανάγκες της εκάστοτε κλινικής, λόγω των ελλείψεων σε νέους γιατρούς.
3. Έκθεση σε ευθύνες που τις περισσότερες φορές δεν αναλογούν στο νέο και εκπαιδευόμενο γιατρό, λόγω των ελλείψεων και των περικοπών στους εφημερεύοντες ειδικευμένους ιατρούς. Έτσι, αρκετές φορές οι ειδικευόμενοι αντιμετωπίζουν μόνοι τους περιστατικά για τα οποία δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία κι εξειδίκευση, γεγονός που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τους ασθενείς, πέρα από τις διαρκείς συνθήκες πίεσης και στρες για τους ίδιους τους γιατρούς.
4. Συνακόλουθη είναι η έκθεσή τους σε επαγγελματικούς κινδύνους εξαιτίας της εντατικοποίησης της εργασίας. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα περιστατικά ειδικευόμενων με σοβαρά προβλήματα υγείας που εκδηλώθηκαν κατά την διάρκεια της εργασίας τους. Σύμφωνα με όσα επικαλούνται, πρόσφατα στη ΜΕΘ του Ευαγγελισμού νοσηλεύτηκαν νέοι γιατροί με εγκεφαλική αιμορραγία και ανακοπή. Πλήθος είναι προφανώς οι άλλοι παράγοντες κινδύνου (βιολογικοί, χημικοί, μολυσματικοί κ.λπ.) στους οποίους εκτίθενται, όπως και οι άλλοι υγειονομικοί. Επιπλέον, είναι οι κύριοι αποδέκτες της έντασης –και επιθέσεων– από πλευράς αγανακτισμένων συνοδών που τους αντιμετωπίζουν ως υπαίτιους των προβλημάτων των δημόσιων νοσοκομείων.
5. Αδιαφορία, κάποιες φορές και απειλές από τους προϊσταμένους όταν διεκδικήσουν δικαιώματά τους, όπως ρεπό, εκπαίδευση, δεδουλευμένα κ.λπ.
Και καταλήγουν στην ανακοίνωσή τους:
«Ως ειδικευόμενοι γιατροί του νοσοκομείου ‘Ευαγγελισμός’ απευθύνουμε κραυγή αγωνίας προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και υπηρεσιακούς παράγοντες (διοίκηση, τους διευθυντές των κλινικών, το επιστημονικό συμβούλιο, τον διευθυντή ιατρικής υπηρεσίας κ.λπ.) ώστε να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα». Παράλληλα, ζητούν να διασφαλιστεί ότι «οι νέοι γιατροί κατά τη διάρκεια της ειδίκευσής τους, θα εντάσσονται σε πορεία ολοκλήρωσης των γνώσεων και των επιστημονικών τους ικανοτήτων με στόχο να γίνουν ικανοί να υπηρετήσουν με αξιώσεις τον βαρύνοντα κοινωνικό ρόλο του γιατρού».