Εκπληκτική πρόοδος τα τελευταία χρόνια στον περιορισμό των αλλοιώσεων από την Πολλαπλή Σκλήρυνση

Iatropedia
23 Νοεμβρίου 2015 | 10:05

"Το πιο βασικό χαρακτηριστικό όταν μιλάμε για δραστηριότητα της νόσου είναι ότι τα συμπτώματα έρχονται και φεύγουν. Και μιλάμε για προβλήματα αισθητικότητας, προβλήματα στην ουροδόχο κύστη, έκπτωση στις γνωσιακές λειτουργίες κ.ά", εξηγεί Γερμανός καθηγητής νευρολογίας για την Πολλαπλή Σκλήρυνση. Ενώ ένας συνάδελφός του προσθέτει ότι "με πιο δραστικές θεραπείες που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, επιτυγχάνουμε τον στόχο της μη δραστηριότητας της νόσου, κάτι που σημαίνει ότι ο ασθενής δεν θα έχει υποτροπές, άρα δεν θα έχει πρόοδο στις αναπηρίες και εργαστηριακά δεν θα αυξάνουν οι αλλοιώσεις στον εγκέφαλο". Και οι δύο καθηγητής μίλησαν στο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ακαδημάις Νευροανασολογίας που διεξήχθη στο Ευγενίδειο Ίδρυμα.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής νευρολογίας, Όλαφ Χόφμαν, «ο παράγοντας της εγκεφαλικής ατροφίας και οι φλεγμονές είναι εξαιρετικά σημαντικές στην πρόοδο της νόσου και αυξάνουν τα τελικά αποτελέσματα, τα οποία εκδηλώνονται με συμπτώματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά και την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να κάνουμε συστηματικά μαγνητική τομογραφία, η οποία είναι η μόνη μέθοδος με την οποία πρέπει να ελέγχουμε τον όγκο του εγκεφάλου, ο οποίος είναι προγνωστικός παράγοντας για την εξέλιξη της νόσου».

Ενώ ο επίσης καθηγητής νευρολογίας Σβεν Σίπλινγκ συμπληρώνει: «Όλα συνδέονται με τη μείωση του εγκεφαλικού όγκου. Όσο μειώνεται ο όγκος, τόσο πιο πιθανό είναι να εκδηλωθεί κάποιας μορφής αναπηρία. Για αυτό και είναι σημαντική όχι μόνο η μέτρηση του όγκου του εγκεφάλου με ειδικές απεικονιστικές τεχνικές, αλλά και η καθυστέρηση της μείωσή του με την επιλογή της κατάλληλης αγωγής. Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαμε σχεδόν καμία θεραπεία. Αυτό έχει αλλάξει εντελώς και προς όφελος των ασθενών τα τελευταία 20 χρόνια. Κάτι που στην πραγματικότητα έχει αλλάξει όλη τη νόσο προς το καλύτερο».

Και καταλήγει ο καθηγητής Σίπλινγκ: «Πλέον, υπάρχουν φάρμακα πρώτης και δεύτερης γραμμής, που είναι χάπια που λαμβάνονται από το στόμα και όχι ενέσιμες θεραπείες. Έχουν δε εκπληκτική δράση! Όταν λοιπόν υπάρχει δραστηριότητα της νόσου η οποίο φαίνεται στην μαγνητική τομογραφία, τότε αλλάζουμε άμεσα τη θεραπεία από πρώτης, σε δεύτερης γραμμής.

Είναι ανεξάρτητη μέθοδος και μάλιστα πρέπει να γίνεται πάντα σε συγκεκριμένο μαγνητικό τομογράφο για να μπορούμε να κάνουμε τη σύγκριση της νέας μαγνητικής από την προηγούμενη και να αλλάξουμε τη θεραπεία όσο το δυνατόν το συντομότερο, όταν δούμε ότι μειώνεται ο όγκος του εγκεφάλου. Φάρμακα όπως η φιγκολιμόδη έχουν αποδείξει ότι μπορούν να καθυστερήσουν την εξέλιξη της μείωσης του όγκου του εγκεφάλου και να σταματήσουν την ενεργητικότητα της νόσου, απομακρύνοντας την εξέλιξη των συμπτωμάτων και την εμφάνιση νέων. Και έχει αποδειχθεί ότι με την αλλαγή της αγωγής υπάρχει και μεγάλη βελτίωση στην κατάστασή τους».