Ελέγχοντας καλύτερα τον διαβήτη με καλύτερη διατροφή

Ένα πρωϊνό υψηλής ενέργειας και ένα σεμνό δείπνο οδηγούν στην βέλτιστη διαχείριση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα για όσους πάσχουν από διαβήτη Τύπου 2, υποστηρίζουν Σουηδοί και Ισραηλινοί ερευνητές βάσει των αποτελεσμάτων έρευνας μικρής κλίμακας τα οποία δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Diabetologia (http://www.diabetologia-journal.org/files/Jakubowicz.pdf) Οι δοκιμές στις οποίες συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες με τον συγκεκριμένο τύπο διαβήτη και δείκτη μάζας σώματος μεταξύ 22 και 35, έδειξαν ότι μια αλλαγή στο χρονοδιάγραμμα των γευμάτων μπορεί να επηρεάσει τον ημερήσιο ρυθμό της μεταγευματικής ινσουλίνης και των ινκρετινών (C-πεπτιδίου) μειώνοντας κατ’ επέκταση σημαντικά τα καθημερινά επίπεδα γλυκόζης μετά το φαγητό.

Για τις ανάγκες της έρευνας ένας αριθμός συμμετεχόντων ακολούθησε θεραπεία συνδυάζοντας συμβουλές διατροφής και το φάρμακο μετφορμίνη ενώ οι υπόλοιποι ακολούθησαν απλώς διατροφικές συμβουλές. Αμφότερες ομάδες είχαν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο είδη δίαιτας –η πρώτη (Β) περιελάμβανε πρωϊνό ενεργειακού φόρτου 2.946 kJ, γεύμα 2.523 kJ και δείπνο μόλις 858 kJ, η δε άλλη (D) προέβλεπε πρωϊνό και μεσημεριανό θερμιδικής αξίας 858 kJ και ένα πλούσιο δείπνο 2.946 kJ. Το μεγαλύτερο μενού είχε γάλα, τόνος, μπάρα δημητριακών με μούσλι, ομελέτα, γιαούρτι και δημητριακά και το μικρότερο φέτες στήθους γαλοπούλας, μοτσαρέλα, σαλάτα και καφέ.

Η ανταλλαγή δίαιτας μεταξύ των ομάδων μετά από δύο εβδομάδες και οι ακόλουθες μετρήσεις των επιπέδων γλυκόζης και ινσουλίνης (η ινσουλίνη βρέθηκε αυξημένη κατά 20% σε όσους ακολούθησαν την δίαιτα Β) οδήγησε τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο προγραμματισμός των γευμάτων είναι κρίσιμος παράγοντας για την βελτίωση της ισορροπίας της γλυκόζης στο αίμα και στην πρόληψη επιπλοκών εξαιτίας του διαβήτη Τύπου 2, καταδεικνύοντας παράλληλα τον ρόλο των κιρκαδιανών ρυθμών στην ρύθμιση του μεταβολισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

10 πράγματα που δεν ξέρετε για την επικινδυνότητα του διαβήτη

Μάθετε τα πάντα για την παχυσαρκία και την φαρμακευτική αντιμετώπιση της