Οι εκπρόσωποι του κλάδου μιλούν για λανθασμένα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, σχετικά με πιθανή εξοικονόμηση που μπορεί να επιτευχθεί με διαγωνισμούς για ίδιες δραστικές ουσίες.
Όπως εξηγούν: «Το 2009, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη (δηλαδή το τι πληρώνουν τα Ταμεία για φάρμακα) ήταν 5,09 δις. Το 2010 η δαπάνη μειώθηκε στα 4,35 δις και το 2011 στα 3,7 δις (ποσό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και 262 εκατ. που έδωσε η φαρμακοβιομηχανία ως εισιτήριο εισόδου στη γνωστή λίστα «φάντασμα» που ακόμα σήμερα, έπειτα από δύο σχεδόν χρόνια από την εξαγγελία της, δεν έχει τεθεί σε λειτουργία)».
Ο στόχος του 2012 είναι η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη να φτάσει στα 2,88 δις, στόχος που σε πρώτη ανάγνωση ξεπερνά τα όρια αντοχής της φαρμακοβιομηχανίας, τουλάχιστον όσον αφορά την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και ενδεχομένως δεν θα επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας για πρόσβαση στο φάρμακο.
Η εκπρόσωποι τη ΠΕΦ σημειώνουν ότι «τα γενόσημα που παράγει η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία αναλογούν στο 15% της φαρμακευτικής δαπάνης και έχουν τζίρο 550 € εκατ.».
Άρα ακόμα και τα off patent φάρμακα (σ.σ: τα φάρμακα που έχουν χάσει την πατέντα τους και μειώνεται η τιμή τους) να προσθέσει κανείς, «το συνολικό κόστος (με στοιχεία 2011) είναι περί το 1,7 δις. € (45% της συνολικής δαπάνης). Πώς λοιπόν θα εξοικονομηθούν 2,5 δις. € ;» αναρωτιούνται οι Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι.
Σχετικά με την τιμή των γενόσημων φαρμάκων, υποστηρίζουν ότι έχουν βυθιστεί στα επίπεδα του 30% της τιμής του πρωτοτύπου (40% η τιμή και 9% η υποχρεωτική έκπτωση). Άρα ήδη επιτυγχάνεται τεράστια εξοικονόμηση χωρίς ακόμα να έχει αυξηθεί ο όγκος, όπως γίνεται σε άλλες χώρες το παράδειγμα των οποίων επικαλούνται διάφοροι αρμόδιοι.