Η ευρεσιτεχνία πίσω από το κολλύριο της ανεξάρτητης ερευνητικής ομάδας «Επιστήμη για τις Μάζες» βασίζεται σε οφθαλμικές σταγόνες που χορηγούντο σε ασθενείς που είχαν χάσει την δυνατότητα όρασης σε συνθήκες χαμηλού φωτός. Οι σταγόνες χρησιμοποιούν μίγμα ινσουλίνης και χλωρίνη e6 (Ce6) – ανάλογη της χλωροφύλλης που έχει χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια σε υποβοηθούμενη με λέιζερ θεραπεία του καρκίνου. Η ένωση Ce6 έχει ιδιότητες ενίσχυσης του φωτός γι’ αυτό και οι γιατροί χρησιμοποιούν ενέργεια από χαμηλής ισχύος πηγές φωτός για την καταστροφή καρκινικών όγκων. Η δε άμεση εφαρμογή στα μάτια έχει βρεθεί ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την βελτίωση της όρασης ατόμων που πάσχουν από ορισμένες διαταραχές, όπως την νυχτερινή τύφλωση.
Εκτός από Ce6 και φυσιολογικό ορό, η ινσουλίνη προστέθηκε για μεγαλύτερη απορροφητικότητα του Ce6 ενώ μια ακόμη ουσία (διμεθυλοσουλφοξείδιο) χρησιμοποιήθηκε ώστε να αυξηθεί η διαπερατότητα των κυτταρικών μεμβρανών του οφθαλμού. Οι σταγόνες εφαρμόσθηκαν με μικροπιπέτα και μέχρι το διάλυμα να αρχίσει να ενεργεί, ο Γκάμπριελ Λισίνα, ένας εκ των ερευνητών, φόρεσε προστατευτικούς φακούς επαφής και γυαλιά ηλίου για προστασία από την έκθεση σε έντονο φως. Μετά από δύο ώρες, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.
Το ειδικό κολλύριο επέτρεψε στον χρήστη να διακρίνει συνεχώς στο σκοτάδι σύμβολα σε απόσταση 10 μέτρων μεταξύ τους –σε διαφορετικό φόντο, διαφορετικών χρωμάτων και μετακινούμενα– που άλλοι αδυνατούσαν να δουν ενώ εντόπισε με δείκτη λέιζερ εντός δασώδους περιοχής άτομα σε απόσταση 25-50 μέτρων από το σημείο παρατήρησης, με ποσοστό επιτυχίας 100%. Το αντίστοιχο ποσοστό για αυτούς που δεν είχαν βάλει σταγόνες ήταν μόλις 33%. Την επόμενη ημέρα η όραση είχε επιστρέψει στο φυσιολογικό και για 20 ημέρες μετά την δοκιμή δεν υπήρξαν παρενέργειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: