Επαγγελματική Ένωση Παθολόγων Ελλάδος: Άνιση μεταχείριση των παθολόγων στην έκδοση δελτίου αθλητού
Επισημαίνουν από την ΕΕΠΕ για το ΦΕΚ 3254 Β’/8-8-2018 και άρθρο 4:
1. Η Κάρτα Υγείας του Αθλητή θεωρείται από ιατρούς μονάδων παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Νομαρχιακών, Περιφερειακών ή Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων, υγειονομικών στρατιωτικών μονάδων ή από ιατρούς έχοντες οποιαδήποτε σχέση με το Δημόσιο ή με Ν.Π.Δ.Δ., καθώς και από ιατρούς του ιδιωτικού τομέα, κατέχοντες την καρδιολογική ειδικότητα.
2. Σε ιατρούς λοιπών ειδικοτήτων παρέχεται η δυνατότητα παρακολούθησης μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων, τα οποία θα διοργανώνει το Ε.Κ.Α.Ε., σε θέματα προαγωνιστικού ελέγχου των αθλητών.
3. Για την οργάνωση των μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων το Ε.Κ.Α.Ε. δύναται να συμβληθεί με εθνικούς και διεθνείς ιατρικούς επιστημονικούς φορείς και εταιρείες.
4. Το κόστος των μετεκπαιδευτικών σεμιναρίων δύναται να καλυφθεί από τίμημα που θα επιβαρύνει τους μετεκπαιδευόμενους ή/και από χορηγίες.
Εύλογα διερωτόμαστε αν η διατύπωση του άρθρου 4 παρ. 1 είναι ζήτημα ασυνταξίας ή μήπως συνιστά σοβαρό πρόβλημα στρέβλωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων και γνωσιακού αντικειμένου ειδικοτήτων.
Η κάρτα υγείας αθλητή θα θεωρείται από τους καρδιολόγους του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, ενώ οι ιατροί λοιπών ειδικοτήτων προκειμένου να πιστοποιηθούν θα πρέπει προηγουμένως να παρακολουθήσουν μετεκπαιδευτικά σεμινάρια, τα οποία θα διοργανώνει το Ε.Κ.Α.Ε. που εδρεύει μόνο στην Αθήνα και έναντι αμοιβής! Στις συμβατικές υποχρεώσεις του κράτους θεωρούμε απαραίτητη την δια βίου μάθηση και την ιατρική εκπαίδευση – επιμόρφωση στους ιατρούς όλης της επικράτειας.
Δηλαδή η λογική των νομοθετούντων είναι πως οι ιατροί πλην των καρδιολόγων, θα πρέπει να επιμορφώνονται έναντι αμοιβής και μόνον στην Αθήνα.
Άραγε θα μπορούν να πιστοποιήσουν αθλητές, ιατροί έχοντες την ειδικότητα του γενικού χειρουργού, γυναικολόγου, αναισθησιολόγου κλπ;
Ενώ στο άρθρο 3 του νομοθετήματος αναφέρει ρητά ως τη νόμιμη διαδικασία την Κλινική εξέταση, το Ατομικό και οικογενειακό ιατρικό ιστορικό και το Ηλεκτροκαρδιογράφημα και ενώ αυτά συνιστούν για τους Παθολόγους το κύριο πεδίο της καθ’ ημέρας πράξης τους, εν τούτοις ζητούν περαιτέρω εκπαίδευση.
Αντίθετα, θα περιμέναμε από το νομοθέτη να ορίσει συγκεκριμένες διαδικασίες και πράξεις για τις απαιτούμενες εξετάσεις πχ. υπέρηχο, καρδιογράφημα για τον έλεγχο τυχόν μυοκαρδιοπάθειας όσον αφορά την καρδιολογική ειδικότητα.
Είναι σαφές από την αντιφατικότητα της υπουργικής απόφασης πως η προσπάθεια προστασίας των αθλούμενων δεν είχε βασικό κριτήριο την ασφάλεια τους αλλά τα κύρια και αποκλειστικά προνόμια σε συγκεκριμένη ειδικότητα.
Θεωρούμε αυτονόητο να καθορισθούν οι ειδικότητες και οι διαδικασίες που υπογράφουν την κάρτα υγείας αθλητού σύμφωνα με τις ισχύουσες διεθνείς επιστημονικές οδηγίες και να πιστοποιηθούν συγκεκριμένες ειδικότητες.