Οι ίδιοι προτείνουν «τα Τμήματα Αιμοδοσίας σε όλο το ΕΣΥ να λειτουργούν σε 24ωρη βάση» τονίζοντας ότι «το ζήτημα αυτό, σαφέστατα είναι αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες σ’αυτό τον τομέα, τόσο στο πεδίο της εκπαίδευσης – διαπαιδαγώγησης του πληθυσμού στις αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης και εθελοντικής προσφοράς (αίματος, οργάνων κλπ), όσο και στο πεδίο της οργάνωσης λήψης και διάθεσης μέσω πχ των τμημάτων αιμοδοσίας στα δημόσια νοσοκομεία».
Όπως έχουν πολλές φορές επισημάνει από το ΣΕΝΕ, «οι ελλείψεις σε προσωπικό (και μάλιστα, εξειδικευμένο) και οι υπόλοιπες δυσλειτουργίες (ελλείψεις σε υλικά, τρόπος λήψης – διάθεσης κ.ά.) δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν μόνο με το φιλότιμο και την αυτοθυσία των συναδέλφων στις μονάδες και του σταθμούς αιμοδοσίας. Ως υγειονομικοί δεν αρκούμαστε στις καταγγελίες των ασκούμενων πολιτικών και στην επισήμανση της δυσλειτουργίας των τμημάτων, τις ελλείψεις και την υποχρηματοδότηση, αλλά καλούμε τους συναδέλφους σε σταθερή προσφορά αίματος δείχνοντας και έμπρακτα την άδολη αλληλεγγύη μας προς τους ασθενείς μας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα ανάδειξης του κρίσιμου αυτού θέματος, με τη διεκδίκηση για κάλυψη όλων των αναγκών σε εξειδικευμένο προσωπικό – ούτως ώστε τα Τμήματα Αιμοδοσίας να λειτουργούν σε 24ωρη βάση – σε υλικοτεχνική υποδομή, καθώς και έμπρακτα μέτρα για την έμπρακτη ενίσχυση ενός κινήματος αλληλεγγύης – προσφοράς αίματος.
Οι πρόσφατες μεγαλόστομες διακηρύξεις περί… συνολικής αναμόρφωσης του συστήματος αιμοδοσίας είναι στην ουσία, κενό γράμμα στο βαθμό που δεν αλλάζουν κατεύθυνση οι κυβερνητικές πολιτικές που εξακολουθούν εδώ και χρόνια να αντιμετωπίζουν το αίμα ως ένα ακόμη πεδίο επιχειρηματικής δράσης ενισχύοντας μάλιστα, με τις πρακτικές τους τη διαδικασία της αγοραπωλησίας – εισαγωγών αίματος».
Και τα άτομα με Θαλασσσαιμία είχαν κάνει παρέμβαση προ ημερών καθώς εξαιτίας των ελλείψεων, δεν μπορούσαν να μεταγγιστούν επαρκώς. Αρχικά το πρόβλημα είχε ξεκινήσει από το νοσοκομείο «Αγία Σοφία», αλλά επεκτάθηκε και σε άλλα νοσοκομεία.
Τα μέλη του Πανελληνίου Συλλόγου Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία (ΠΑΣΠΑΜΑ), έλεγαν τότε ότι «η αιμοδοσία αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες τους και τους δίνει μόνο μία μονάδα αίματος αντί δύο έως τρεις που χρειάζονται, γεγονός που επιφέρει παντελή έλλειψη προγραμματισμού της προσωπικής τους ζωής και επιπλέον κόστος για το νοσοκομείο, αφού θα πρέπει να τους μεταγγίσει σε πολύ συντομότερο χρονικό διάστημα».