Άλλα λένε οι μεν, άλλα λένε οι δε, όμως οι μετρήσεις δεν μπορεί να είναι τόσο λάθος. Στην Αμερική, στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin η Δρ. Karen Hansen και η ομάδα της χώρισαν 230 γυναίκες που είχαν περάσει την εμμηνόπαυση αλλά ήταν κάτω από 75 ετών και δεν είχαν οστεοπόρωση, σε τρείς ομάδες. Στην πρώτη έδιναν κάθε 15 μέρες επί ένα χρόνο πολύ μεγάλες ποσότητες βιταμίνης D, στην δεύτερη συνηθισμένη πρόσθετη ποσότητα και στην τρίτη χάπια placebo.
Στο τέλος του χρόνου, η πρώτη ομάδα είχε αυξήσει τα επίπεδα βιταμίνης D κατά 1%, η δεύτερη έδειξε μείωση κατά 2% και η τρίτη που δεν έπαιρνε καθόλου παρουσίασε μείωση κατά 1,3%. Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν έχει αποτέλεσμα να παίρνει κανείς χάπια της εν λόγω βιταμίνης διότι δεν περνά με αυτόν τον τρόπο η βιταμίνη στο αίμα.
Αντίθετα, στην Βρετανία διεξάγεται ολόκληρη εκστρατεία για να πεισθεί ο κόσμος να παίρνει πρόσθετη βιταμίνη D επειδή έχει παρατηρηθεί έλλειψη στους περισσότερους Βρετανούς, λόγω της έλλειψης επαρκούς ηλιοφάνειας. Η «Συμβουλευτική Επιστημονική Επιτροπή για Θέματα Διατροφής» της χώρας προτείνει από ηλικία ενός έτους όλοι οι πολίτες να παίρνουν 10 μικρογραμμάρια πρόσθετης βιταμίνης D. Η βιταμίνη D, εκτός της σύνθεσής της από το ηλιακό φως, βρίσκεται και σε αρκετές τροφές, όπως στο γάλα, το τυρί, τα αυγά, τον χυμό πορτοκαλιού, στο σολωμό, τις σαρδέλλες και το βοδινό συκώτι.