“Η κοινή λογική, αλλά και το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο 4 παρ. 5) μας υπαγορεύουν:
(όλοι) οι Έλληνες πολίτες (πρέπει να) συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Η μείωση λοιπόν της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, από το 2009 και μετά, θα έπρεπε και αυτή κανονικά να ακολουθήσει την παραπάνω αρχή.
Σύμφωνα με τον ΙΟΒΕ, μέχρι τις αρχές του 2010 για κάθε 100 € που ξόδευε το Κράτος για φάρμακα, και αφαιρώντας φόρους και κρατήσεις:
τα 24,34 € πήγαιναν στα Φαρμακεία,
τα 5,41 € στις φαρμακαποθήκες,
ενώ τη μερίδα του λέοντος, τα υπόλοιπα 64,14 € δηλαδή, πήγαιναν στις Φαρμακευτικές Εταιρείες.
Όμως, με τις νομοθετικές αλλαγές του 2010-2012, η παραπάνω εικόνα άλλαξε δραματικά. Σήμερα:
Στα Φαρμακεία από τα 23,34 € πηγαίνουν 14-16 €, ανάλογα το Φαρμακείο,
Στις φαρμακαποθήκες από τα 5,41 € μόλις 3,56 €,
ενώ οι Φαρμακευτικές Εταιρείες είδαν να αυξάνεται προνομιακά το μερίδιό τους στην είσπραξη από 64,14 στα 74,84 €, για κάθε 100 € που δαπανά το Κράτος για φάρμακα.
(ΙΟΒΕ, «ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, Σεπτ. 2011, σελ. 239, 308-309).
Σχεδόν όλοι δηλαδή αναγκάστηκαν να θυσιάσουν πολύ περισσότερα από όσα τους αναλογούσαν κανονικά, εκτός από τις Φαρμακευτικές Εταιρείες που βγήκαν προνομιακά κερδισμένες στο μοίρασμα των θυσιών.
Γι΄ αυτόν τον λόγο και σήμερα, τα ελληνικά Φαρμακεία λειτουργούν, μαζί με αυτά της Ρουμανίας, με το χαμηλότερο ποσοστό κέρδους σε όλη την Ευρώπη, σύμφωνα με την Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Ε.Ε. (Economic Papers 461, Sept. 2012, p. 44).
Το θλιβερότερο στο θέμα είναι οι επιπτώσεις αυτής της αδικίας για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και της Εθνικής Οικονομίας.
Στα Φαρμακεία απασχολούνται σταθερά 6 στους 10 εργαζόμενους του χώρου του φαρμάκου (σχεδόν 30.000 εργαζόμενοι, ICAP, Φεβρ. 2013), οι οποίοι και πληρώνονται από αυτά τα εναπομείναντα 14-16 € ανά 100 € φαρμάκου, που περιγράφτηκε παραπάνω.
Την ίδια ώρα στη βιομηχανία, με 74-75€ είσπραξη ανά 100 € φαρμάκου και με αμελητέα παραγωγική δραστηριότητα στη χώρα μας, δεν απασχολούνται παραπάνω από 2-3 στους δέκα εργαζόμενους στον χώρο του φαρμάκου (12-13.000 εργαζόμενοι συνολικά).
Και η παραπάνω στρέβλωση, που υπονοεί και τι αντίκτυπο θα έχει στην αύξηση της ανεργίας της χώρας μας αν τυχόν πιεστεί κι άλλο το ποσοστό κέρδους των Φαρμακείων, δεν είναι η μόνη.
Οι τιμές των φαρμάκων μειώθηκαν μεν συνολικά, επειδή μειώθηκε η εργοστασιακή τιμή τους, αλλά δεν παρέμειναν όλες μειωμένες.
Ενδεικτικά, πέρυσι τέτοια εποχή, σε μια επιλεκτική σειρά πολύ ακριβών φαρμάκων το ποσοστό κέρδους των Φαρμακείων εκμηδενίστηκε (Δελτίο Τιμών Φαρμάκων, 10 Απριλίου 2012). Φέτος όμως, αρκετά από αυτά τα φάρμακα είδαν την τιμή τους να…αυξάνεται, με εκμηδενισμένο πλέον το ποσοστό κέρδους των Φαρμακείων (Δελτίο Τιμών Φαρμάκων, 2 Μαΐου 2013)!
Η ίδια περίπτωση έχει επαναληφθεί τουλάχιστον άλλες 2 φορές μέσα στην τελευταία τριετία.
Κοινώς, τα Φαρμακεία έχασαν, αλλά ούτε το Ασφαλιστικό Σύστημα ούτε οι ασφαλισμένοι ωφελήθηκαν από αυτό.
Όσα χρήματα έχασαν τα Φαρμακεία δόθηκαν απευθείας στις Φαρμακευτικές Εταιρείες, κατά κύριο λόγο πολυεθνικές.
Με άλλα λόγια, το ποσοστό κέρδους που πληρώνει τη μισθοδοσία και τα λοιπά έξοδα λειτουργίας των Φαρμακείων, των μεγαλύτερων εργοδοτών του χώρου του φαρμάκου:
I. έπεσε την τελευταία τριετία στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρώπης,
II. δεν έφτασε σαν όφελος ούτε στις τσέπες των ασθενών ούτε των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Αν λοιπόν δούμε πχ. αύριο 5 ή 6.000 χιλιάδες συμπολίτες μας και ανάμεσά τους και κάποιον γνωστό μας να μένουν άνεργοι, επειδή τα ήδη πιεσμένα Φαρμακεία θα αδυνατούν πλέον να τους πληρώνουν τους μισθούς και θα εξαναγκαστούν να τους απολύσουν,
και αν διαπιστώσουμε ότι τελικά παρ όλες τις μειώσεις στα έσοδα των Φαρμακείων η συνολική δαπάνη για φάρμακα δεν είναι η αναμενόμενη,
θα ξέρουμε πλέον ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Θα είναι ότι ακόμα και σε συνθήκες κρίσης κάποιοι συνεχίζουν να αδικούνται και κάποιοι άλλοι σκανδαλωδώς να ευνοούνται.
Και αυτό είναι αναπόφευκτο ότι θα απειλήσει να πυροδοτήσει θύελλα αντιδράσεων, όχι πλέον μόνο κλαδικά προερχόμενων”.
Δαγρές Γιάννης – Φαρμακοποιός
Μέλος Διοίκησης Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής Φ.Σ.Α. – Ν.Π.Δ.Δ.