Γιάννης Δατσέρης: Ιατρικός συνδικαλισμός σήμερα
Ι1. ΤΟ ΗΘΟΣ:
Ήταν πάντα, όμως είναι ακόμη πιο σημαντικό στις μέρες μας, τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις να μην είναι μόνο συντεχνιακά θεμιτά και πολιτικά ορθά, αλλά να συνάδουν με το κοινό συμφέρον, να ανακουφίζουν και όχι να επιβαρύνουν τον τελικό χρήστη υπηρεσιών, να είναι εν τέλει χρήσιμα για την πατρίδα και όχι μόνο για τους εργαζόμενους, που αντιπροσωπεύει η συντεχνία. Η οποιαδήποτε διεκδίκηση και κίνηση γίνεται πλέον άμεσα γνωστή και με τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί εύκολα να κριθεί και να καταδικαστεί, εάν δεν έχει προσεχθεί κάθε παράμετρός της.
2. Ο ΕΚΣΥΧΡΟΝΙΣΜΟΣ:
Δεν είναι δυνατόν οι διεκδικήσεις να γίνονται με νοοτροπία και όρους που παραπέμπουν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (έστω και αν οι συνομιλητές διακατέχονται από ιδεοληψίες, που ανάγονται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα). Η ταχύτητα ανάπτυξης της τεχνολογίας επανακαθορίζει όχι μόνο τις εργασιακές σχέσεις αλλά και την δομή της παραγωγής, της οικονομίας και εν τέλει της ίδιας της ζωής. Το μέλλον είναι ήδη εδώ και οι εργασιακές σχέσεις παίρνουν μορφές που ούτε μπορούσε κανείς να φανταστεί λίγες δεκαετίες πριν. Το ήθος, η ευφυία, η ενημέρωση, η άριστη γνώση χρήσης της τεχνολογίας αλλά και της αγοράς, η προσαρμογή, η ευελιξία, και εν τέλει ο δημιουργικός συμβιβασμός, αποτελούν αρετές που θα πρέπει να διέπουν κάθε συνδικαλιστή.
3. ΜΕΓΕΘΟΣ:
Το μέγεθος είναι διαχρονικό προαπαιτούμενο οποιαδήποτε διεκδίκησης. Από τα πλέον δυσεπίλυτα προβλήματα είναι η προσέλκυση ικανού αριθμού ατόμων – πολιτών, που θα απαρνηθούν την ιδιωτεία τους και θα ασχοληθούν με τα κοινά. Σε μια εποχή πλήρους απαξίωσης ιδεών και θεσμών είναι κατανοητή η απόσυρση από το ενεργό πολιτικό γίγνεσθαι, έγκειται όμως στην ικανότητα των ηγετών του συνδικαλιστικού κινήματος να εμπνεύσουν και να πείσουν για το δίκαιο των αιτημάτων.
Στις εκλογές του Ιατρικού Συλλόγου ψηφίζομαι ανανέωση έντιμους δημιουργικούς συναδέλφους με διάθεση προσφοράς για το καλό όλων των υγειονομικών.
Η συμμετοχή όλων μας είναι επιτακτικά απαραίτητη.