της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
'Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κυριόπουλος, «η πρόσφατη “αναταραχή” για τον (ανα)προσδιορισμό του πεδίου εφαρμογής της νοσηλευτικής επιστήμης και συνεπώς της επαγγελματικής δραστηριότητας των νοσηλευτών, ανέσυρε στην επιφάνεια της πολιτικοδιοικητικής πρακτικής δύο μείζονα θέματα: (α) την έλλειψη κουλτούρας συνεργασίας μεταξύ των επιστημόνων και των επαγγελματιών υγείας και την άγνοια του νέου καταμερισμού της εργασίας στην εποχή της βιομηχανικής οργάνωσης της ιατρικής περίθαλψης στις αναπτυγμένες χώρες, και (β) τη δογματική προσήλωση του συλλογικού ιατρικού μονοπωλίου σε παρελθόντα πρότυπα οργάνωσης της ιατρικής περίθαλψης, τα οποία εξασφαλίζουν την “ταξική” και οικονομική ηγεμονία του ιατρικού σώματος και διαιωνίζουν τον ιατρικό πατερναλισμό το σύστημα υγείας».
Ο καθηγητής επίσης αναφέρει ότι το κρίσιμο πρόβλημα του υγειονομικού τομέα αφορά σε πολιτική και «κουλτούρα στην διαχείριση των ανθρώπινων πόρων» παίρνοντας σαφώς θέση υπέρ των αυξημένων καθηκόντων για τους νοσηλευτές πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ο κ. Βορίδης πήρε πίσω λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές υπό το βάρος των πιέσεων εκ μέρους των γιατρών και των νοσηλευτών μη τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Όταν η παρενόχληση μπαίνει στην ιατρική! Πως τιμωρήθηκε Πανεπιστημιακός γιατρός
Έρχεται το τέλος του δημόσιου ΕΣΥ; Τι καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι