Γιάννης Τούντας: Τα γενόσημα και τα μη κίνητρα στους ασθενείς

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην Καθημερινή.

Οι λόγοι της αποτυχίας είναι πολλοί. Εκτός από τη δικαιολογημένη άγνοια της πλειονότητας του
πληθυσμού, αλλά και την αδικαιολόγητη επιφύλαξη πολλών γιατρών, οι βασικές αιτίες έχουν να
κάνουν με την έλλειψη κινήτρων στους ασθενείς, στους γιατρούς, στους φαρμακοποιούς, και την
αδυναμία εφαρμογής μέτρων ποιοτικού ελέγχου της φαρμακευτικής κατανάλωσης.
Σε ότι αφορά στους ασθενείς, είναι γεγονός ότι δεν υφίσταται ισχυρό οικονομικό κίνητρο για την
αγορά γενοσήμων επειδή στη χώρα μας οι τιμές των φαρμάκων είναι εξαιρετικά χαμηλές και η
διαφορά στις τιμές μεταξύ πρωτότυπων φαρμάκων που έχουν χάσει την πατέντα τους (off-patent) και
γενοσήμων είναι ιδιαίτερα μικρές. Με περαιτέρω, όμως, μείωση της τιμής των γενοσήμων, όπως
υποστηρίζουν ορισμένοι, τα περισσότερα ελληνικά γενόσημα δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν
πλέον κοστολογικά, με αποτέλεσμα να αποσυρθούν και να υποκατασταθούν από νέα ακριβά
φάρμακα. Μόνο μια σταδιακή αύξηση του μεριδίου αγοράς που κατέχουν θα επέτρεπε σταδιακή
μείωση των τιμών τους, παράλληλα με τη λήψη μέτρων για τη μείωση του κόστους παραγωγής τους.
Στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας, των καθυστερήσεων, των στρεβλώσεων, ξεπερνά το 50%, χωρίς να
συνυπολογίζονται οι αποσβέσεις, ο επιμερισμός των γενικών εξόδων και τα πάσης φύσεως rebates και
clawbacks.

Εκτός όμως από τη σταδιακή μείωση της τιμής τους, θα χρειαστεί εκτεταμένη προσπάθεια
ενημέρωσης του κοινού για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα τους, αλλά και για τα
οικονομικά οφέλη από τη χρήση τους. Μόνο που η προσπάθεια αυτή, για να είναι πειστική, δεν πρέπει
να γίνει από κρατικούς φορείς ή από τη φαρμακοβιομηχανία, αλλά από επιστημονικούς φορείς και
ενώσεις ασθενών. Θα πρέπει, επίσης, να εξεταστεί η μείωση της ιδίας συμμετοχής στα γενόσημα
φάρμακα.

Για τους γιατρούς, χρειάζεται να ολοκληρωθεί και να βελτιωθεί η ηλεκτρονική συνταγογράφηση
προκειμένου να ενσωματωθούν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα και να θεσπιστούν ειδικές
συνταγογραφικές οδηγίες που να αποτρέπουν την υποκατάσταση φθηνών από ακριβότερα φάρμακα.
Θα μπορούσε, επίσης, να θεσπιστεί πλαφόν υποχρεωτικής συνταγογράφησης 50% (σε αξία)
γενοσήμων στις θεραπευτικές κατηγορίες που υπάρχουν, υποχρεωτική συνταγογράφηση γενοσήμων
για ορισμένες παθήσεις (π,χ υπερλιπιδαιμία, υπέρταση, κ.α.) και να υπάρξει επιβράβευση των γιατρών
που συνταγογραφούν γενόσημα, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Όμως,
τα μέτρα αυτά δεν μπορούν να αποδώσουν εάν δεν αναθεωρηθεί η μνημονιακή υποχρέωση για
συνταγογράφηση δραστικής ουσίας ή έστω ο τρόπος εφαρμογής της, καθώς αυτή δεν οδήγησε στην
επιδιωκόμενη αύξηση των γενοσήμων και στην προσδοκώμενη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.
Στα φαρμακεία, έχει διαπιστωθεί ότι παρά το γεγονός ότι οι γιατροί συνταγογραφούν προτείνοντας
γενόσημα σε ποσοστό 54%, το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 25% κατά την εκτέλεση της συνταγής
από το φαρμακοποιό, είτε λόγω επιλογής των ασθενών είτε λόγω αυξημένου κέρδους από την πώληση
ακριβότερων πρωτότυπων φαρμάκων. Μόνο εάν αλλάξει ο τρόπος υπολογισμού της κερδοφορίας των
φαρμακείων χωρίς αυτή να μειωθεί, θα αντιμετωπιστεί το φαινόμενο αυτό. Θα μπορούσε, επίσης, να
θεσπιστεί μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους από τη πώληση των γενοσήμων.

Σε ότι αφορά την Πολιτεία, ο ΕΟΠΥΥ οφείλει να ενεργοποιήσει άμεσα την Επιτροπή
διαπραγμάτευσης και να εφαρμόσει ένα σύστημα εκπτώσεων και συμφωνιών τιμής αποζημίωσης-
όγκου. Σημαντική βοήθεια θα προσφέρει ο ΕΟΦ εάν επιταχύνει τις αδειοδοτήσεις μέσω εθνικής
διαδικασίας και καταστήσει την Ελλάδα χώρα αναφοράς, ώστε να μπορεί να πραγματοποιείται
αμοιβαία αναγνώριση ελληνικών γενοσήμων. Θα πρέπει, επίσης, να αναγνωρίζεται η καινοτομία κατά
την έγκριση-τιμολόγηση-αποζημίωση και να τροποποιηθεί ο σημερινός τρόπος αποζημίωσης των
φαρμάκων της Θετικής Λίστας, με τη θέσπιση πιο αυστηρών κριτηρίων και περιορισμών για όλα τα
νέα φάρμακα. Σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει και η καλύτερη εκπαίδευση των γιατρών και των
φαρμακοποιών στην κλινική φαρμακολογία.
Μόνο με τη λήψη πολύπλευρων μέτρων σε ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο, και χαράσσοντας εθνική
πολιτική για το φάρμακο, θα μπορέσει να αυξηθεί η διείσδυση των γενοσήμων, έτσι ώστε να μειωθεί
η φαρμακευτική δαπάνη και να ενισχυθεί η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία.

Γιάννης Τούντας
Καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής
Διευθυντής του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας