Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον ψυχολόγο Τζον Κακιόπο του Πανεπιστημίου του Σικάγο, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS) των ΗΠΑ και μελέτησε τόσο ανθρώπους (μοναχικούς και μη, για λόγους σύγκρισης), όσο και μοναχικές μαϊμούδες, ρίχνει περισσότερο φως στους βιολογικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων δρα η μοναξιά σε κυτταρικό επίπεδο.
Σε γενικές γραμμές, η κοινωνική απομόνωση μειώνει την αποτελεσματικότητα του αμυντικού (ανοσοποιητικού) μηχανισμού ενός ανθρώπου και αυξάνει το επίπεδο της χρόνιας φλεγμονής.
Όπως διαπίστωσε η νέα έρευνα, εξαιτίας της μοναξιάς, αυξάνεται η έκφραση (ενεργοποίηση) των γονιδίων που εμπλέκονται στη χρόνια εσωτερική φλεγμονή, ενώ αντίστροφα μειώνεται η έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται στην άμυνα κατά των ιών.
Η συνέπεια είναι ότι τα λευκοκύτταρα (βασικά κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος) στους μοναχικούς ανθρώπους έχουν μικρότερη αποτελεσματικότητα να καταπολέμήσουν τις λοιμώξεις.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ