της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Η αλήθεια είναι ότι κάποτε (προ κρίσης) οι ιδιώτες γιατροί, ειδικά των χειρουργικών ειδικοτήτων, μπορούσαν να κερδίσουν -εντελώς νόμιμα και θεμιτά- πολλά χρήματα. Επίσης, αλήθεια είναι ότι οι μισθοί των νοσοκομειακών γιατρών συν των αμοιβών τους για τις εφημερίες, επέτρεπαν να ζουν μια άνετη, αξιοπρεπή ζωή και ορισμένοι να αποταμιεύουν ποσά που ανταποκρίνονταν στα έσοδα ενός μεσοαστού. Τέλος, οι στρατιωτικοί γιατροί και οι πανεπιστημιακοί μπορούσαν, και συνεχίζουν να μπορούν, να διατηρούν και ιδιωτικό ιατρείο εκτός του νοσοκομείου στο οποίο είναι διορισμένοι, οπότε και αυτοί είναι φυσιολογικό και νόμιμο να έχουν κάποια χρήματα «στην άκρη».
Τι γίνεται όμως με τους γιατρούς του ΕΣΥ που εργάστηκαν μόνο στο δημόσιο σύστημα υγείας και εμφανίζουν εκατοντάδες χιλιάδες έως και εκατομμύρια ευρώ σε λογαριασμούς του εσωτερικού και του εξωτερικού, όταν μάλιστα ούτε η πατρική περιουσία, ούτε η δραστηριότητα του/της συζύγου το δικαιολογεί;
Εδώ έρχεται η Πολιτεία να εντοπίσει, η δικαιοσύνη να ελέγξει και οι φυλακές να …γεμίσουν ή και τα δημόσια Ταμεία να εισπράξουν!
Σύντομα λοιπόν πρόκειται ο οικονομικός Εισαγγελέας να προχωρήσει σε δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων και την επιβολή άλλων μέτρων αναγκαστικού χαρακτήρα είσπραξης…
Πρόκειται για στοιχεία που προέκυψαν από διασταυρώσεις του Κέντρου Ελέγχου Φορολογούμενων Μεγάλου Πλούτου και αφορούν εμβάσματα προς ξένες τράπεζες μετά το 2009 τα οποία τις περισσότερες φορές δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις. Μάλιστα ήδη ο έλεγχος έχει ολοκληρωθεί για τους πρώτους 100 γιατρούς για τους οποίους και θα ενεργοποιηθούν τα μέτρα που προβλέπει η φορολογική νομοθεσία.
Από τις αρχές του 2015 έχουν πέσει στο δόκανο της εφορίας πάνω από 100 γιατροί του ΕΣΥ που ελέγχονται σε βάθος 10 ετών, για τους οποίους διαπιστώθηκε φορολογική διαφορά.