Οι ασθενείς που νοσούν από ρευματικές παθήσεις δυσκολεύονται να χρησιμοποιήσουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ιδίως λεωφορεία και τρόλεϊ, καθώς δεν υπάρχουν σε πολλές στάσεις προεξοχές για τα εμποδιζόμενα άτομα, ώστε να ανεβαίνουν με ευκολία στο εκάστοτε όχημα. Επίσης δε χρησιμοποιείται η επιγονάτηση, με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολη η είσοδός τους στο όχημα καθώς επίσης δε βρίσκουν συχνά κάθισμα, κάτι που είναι εξίσου απαραίτητο.
Σημαντική είναι η μαρτυρία της κα Δήμητρας Καβουροπούλου- Σκαλιαράκη η οποία είναι ρευματοπαθής και αναφέρει:
«Στις 8 Οκτωβρίου, στην προσπάθεια μου να χρησιμοποιήσω το τρόλεϊ, για να μεταφερθώ στο κέντρο της Αθήνας, είχα την ατυχία να βρεθώ με ρήξη μηνίσκου και να ταλαιπωρούμε έως και σήμερα, για την αποκατάσταση του δεξιού ποδιού μου. Αιτία ήταν, η έλλειψη μπάρας, που θα χρησίμευε έτσι ώστε η πρόσβαση μου να ήταν ευκολότερη. Το 2018, οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα είναι αποκλεισμένοι από τα μέσα μεταφοράς, γιατί δεν υπάρχει πρόβλεψη για όλους αυτούς, που αντιμετωπίζουν μεν κινητικά προβλήματα, αλλά δεν είναι απαραίτητα σε αναπηρικά αμαξίδια. Κάθε ημέρα, είναι ένας αγώνας, για την κατάκτηση των ανύπαρκτων δικαιωμάτων μας.»
Η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα, Αθανασία Παππά αναφέρει στην επιστολή:
«Στόχος αυτής της συνεργασίας είναι η ενημέρωση των οδηγών των επιβατικών οχημάτων σχετικά με τους νοσούντες από ρευματικά νοσήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αλλά συνάμα και η εξεύρεση λύσεων για την ομαλοποίηση της μετακίνησης τους ώστε να μην αποκλείονται από της καθημερινές του συνήθειες και να μην αναγκάζονται να προσφεύγουν σε άλλους δαπανηρούς τρόπους μετακίνησης».