Το ανθρώπινο σώμα δεν σχεδιάσθηκε για να ζει περισσότερο από 30-40 χρόνια, γι’ αυτό και η επιδιόρθωση του DNA μέσω του μηχανισμού εκτομής νουκλεοτιδίων (NER) δεν συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες του εγκεφάλου, υποστηρίζουν ερευνητές του Nova Southeastern University στο Φορτ Λώντερντεϊλ της Φλόριντα. Χάρη στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής με τις προόδους της επιστήμης, ο εγκέφαλός μας λειτουργεί πέραν της… εγγύησης του κατασκευαστή με αποτέλεσμα η αδυναμία του να βάλει στην κορυφή της λίστας των απαραιτήτων λειτουργιών του την επισκευή του DNA ίσως είναι και ο λόγος που από μια ηλικία και μετά εκδηλώνεται η απώλεια μνήμης και η άνοια.
Όπως αναφέρουν στην μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Photochemistry and Photobiology, απώλεια του μηχανισμού NER (Νucleotide Εxcision Repair) έχει εντοπισθεί επίσης σε σποραδικές περιπτώσεις καρκίνου του στήθους ενώ θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά στην ανταπόκριση του οργανισμού στην θεραπεία. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός είναι ένας από τους πέντε τρόπους επισκευής του DNA που χρησιμοποιούν τα κύτταρα των θηλαστικών για την αποκατάσταση βλαβών που προκαλούν καρκινογόνοι παράγοντες όπως η υπεριώδης ακτινοβολία, η καύση οργανικών ενώσεων, τα μέταλλα και το οξειδωτικό στρες.
Μελετώντας την δυνατότητα επισκευής του DNA που είχαν κύτταρα από διάφορα όργανα του σώματος τα οποία είχαν εκτεθεί στην βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία, οι ερευνητές διεπίστωσαν ότι η καρδιά κατέχει την μεγαλύτερη ικανότητα, ακολουθούμενη από το έντερο, τα νεφρά, την σπλήνα, τους όρχεις και τους πνεύμονες. Αντιθέτως, ο εγκέφαλος στερείται της ζωτικής αυτής ικανότητας, ενδεχομένως επειδή τα εγκεφαλικά κύτταρα δεν εκτίθενται στο φως κι έτσι χρησιμοποιούν την ενέργειά τους για άλλες ουσιαστικές λειτουργίες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: