Υπολογίστηκε ότι συμβαίνει ένας έξτρα θάνατος για κάθε 82 ασθενείς που καθυστερούν 6-8 ώρες στα επείγοντα πριν την εισαγωγή τους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Κρις Μούλτον του Τμήματος Επειγόντων του Βασιλικού Νοσοκομείου του Μπόλτον, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό για θέματα επείγουσας ιατρικής «Emergency Medicine Journal«, ανέλυσαν στοιχεία για 26,74 εκατομμύρια επισκέψεις ασθενών (με μέση ηλικία 55 ετών) στα επείγοντα βρετανικών νοσοκομείων, από τους οποίους τα 5,25 εκατομμύρια έκαναν τελικά εισαγωγή για νοσηλεία.
Οι περισσότεροι ασθενείς πήγαν στο νοσοκομείο τις ώρες μεταξύ 12.00-18:00, με το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους. Ο μέσος χρόνος αναμονής στα επείγοντα ήταν σχεδόν πέντε ώρες, με το 38% (σχεδόν τους τέσσερις στους δέκα) να περιμένουν πάνω από τέσσερις ώρες.
Διαπιστώθηκε ότι οι θάνατοι τον επόμενο μήνα από την εισαγωγή στο νοσοκομείο ήταν 8% περισσότεροι μεταξύ όσων είχαν περιμένει 6-8 ώρες και 10% περισσότεροι για όσους είχαν υποστεί αναμονή 8-12 ωρών, σε σύγκριση με εκείνους που είχαν περιμένει λιγότερες από έξι ώρες.
Η μακρά αναμονή στα επείγοντα μπορεί να καθυστερήσει τη χορήγηση ζωτικών θεραπειών, αυξάνοντας τη διάρκεια της μετέπειτα νοσηλείας, ιδίως στους ηλικιωμένους, ενώ παράλληλα αυξάνει τον κίνδυνο ο ασθενής να πάθει ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Επίσης η καθυστερημένη εισαγωγή έχει συχνά ως συνέπεια ο ασθενής να μετακινείται πια από τα επείγοντα σε κάποια πτέρυγα του νοσοκομείου μέσα στη νύχτα, όταν το προσωπικό είναι λιγότερο, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι υπάρχει σαφώς αναλογική σχέση ανάμεσα στον χρόνο αναμονής και στην πιθανότητα θανάτου ενός ασθενούς: όσο μεγαλύτερη είναι η πρώτη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η δεύτερη.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας έχει θέσει από το 2004 ως στόχο η αναμονή στα επείγοντα να μην ξεπερνά τις τέσσερις ώρες. Σύμφωνα με τον δρα Ντέρεκ Πρέντις του Βασιλικού Κολλεγίου Επείγουσας Ιατρικής, «όπως πολλοί από εμάς πάντα γνωρίζαμε, αυτός ο στόχος έχει ζωτική σημασία για την ασφάλεια του ασθενούς». Άλλες χώρες όπως η Αυστραλία και ο Καναδάς έχουν υιοθετήσει παρεμφερείς στόχους για τα νοσοκομεία τους. Όμως είναι συχνό φαινόμενο διεθνώς ο στόχος αυτός να μην «πιάνεται» λόγω ανεπάρκειας κλινών και υγειονομικού προσωπικού, καθώς επίσης αυξημένης ζήτησης από τους ασθενείς.
Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ
φωτό: iStock