Οι πλούσιοι ανέκαθεν ήταν αντίθετοι στην αναδιανομή του πλούτου και οι φτωχοί ανέκαθεν υπέρ της αναδιανομής του. Και αυτό, διότι αμφότεροι ανέκαθεν είχαν υποκειμενική αντίληψη –σε σημείο προκατάληψης– σχετικά με το πόσο στ’ αλήθεια είναι πλούσιοι οι άλλοι, υποστηρίζουν τώρα σε σχετική έρευνά τους ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου του Κεντ.
Εύποροι και μη δεν έχουν απλώς διαφορετική στάση ως προς το πώς θα πρέπει να διανέμεται ο πλούτος στην κοινωνία, αλλά βιώνουν υποκειμενικά την ζωή που ζουν σε διαφορετικές κοινωνίες. Η υποκειμενική αυτή θεώρηση, ή προκατάληψη, έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις καθώς αυτοί που θεωρούν ότι ζουν σε μια κοινωνία ευμάρειας είναι πιο πιθανό να την δουν ως δίκαιη και ικανοποιητική. Ακολούθως, αυτή η θετική θεώρηση του οικονομικού status quo τούς κάνει να εναντιώνονται στην αναδιανομή του πλούτου.
Η ανάλυση δεδομένων έρευνας που διεξήχθη σε 4.000 Νεοζηλανδούς προκειμένου να διασφαλίσει ότι τα αποτελέσματα αντίστοιχης έρευνας σε 600 ενήλικες Αμερικανούς σχετίζοντο με τον κοινωνικό τους κύκλο και όχι με άλλους ψυχολογικούς παράγοντες, έδειξε ότι η σχέση μεταξύ του οικογενειακού τους εισοδήματος και της αντίληψης που είχαν για την οικονομική δικαιοσύνη στην χώρα τους βασιζόταν στο επίπεδο της οικονομικής δυσπραγίας των γειτόνων τους. Τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν ότι η στάση μας απέναντι στην αναδιανομή του πλούτου εκπηγάζει από κάτι πέραν του κινήτρου προστασίας των προσωπικών μας οικονομικών συμφερόντων ή μιας συντηρητικής οικονομικο-πολιτικής ιδεολογίας: στην πραγματικότητα εκπηγάζει από τις –πάντα υποκειμενικές– πληροφορίες που λαμβάνουμε από το περιβάλλον γύρω μας.