Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η νόσος του Πάρκινσον προκαλείται από έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων και διερευνούν εδώ και χρόνια τη σχέση που μπορεί να έχει η ανίατη αυτή εκφυλιστική νόσος με την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη νέα μελέτη, ένας πιθανός ένοχος είναι τα PM2.5 -λεπτά σωματίδια που μπορούν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις- επειδή μπορούν να διαπεράσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, προκαλώντας φλεγμονή και οξειδωτικό στρες, εξέλιξη που με τη σειρά της ενεργοποιεί τα ανοσοποιητικά κύτταρα του εγκεφάλου ώστε να καταστρέψουν τους παθογόνους μικροοργανισμούς.
Οι παράγοντες αυτοί μπορεί να διευκολύνουν την ανάπτυξη και την εξέλιξη της νόσου του Πάρκινσον, σύμφωνα με ερευνητές από το Νευρολογικό Ινστιτούτο Barrow και τη Mayo Clinic στις ΗΠΑ.
Η νέα μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JAMA Network Open, δείχνει ότι το επίπεδο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην οποία εκτίθεται κάποιος με την πάροδο του χρόνου αποτελεί και αυτό ένα σημαντικό κομμάτι του παζλ – και ότι ο περιορισμός της έκθεσης θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο για νόσο του Πάρκινσον και να αλλάξει το πώς εξελίσσεται η νόσος.
Η μείωση της έκθεσης στην ατμοσφαιρική ρύπανση θα μπορούσε «όχι μόνο [να αποτρέψει] την ανάπτυξη της νόσου του Πάρκινσον, αλλά και [να βελτιώσει] την ποιότητα ζωής των ασθενών [που ήδη την έχουν]», δήλωσε στο Euronews Health ο Dr. Rodolfo Savica, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και νευρολόγος στην Mayo Clinic.
Η μελέτη
Στη μελέτη συμμετείχαν σχεδόν 5.200 άτομα, εκ των οποίων περίπου 350 με Πάρκινσον.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα επίπεδα έκθεσης στη ρύπανση από το 1998 έως το 2019, διαπιστώνοντας ότι οι άνθρωποι είχαν περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από Πάρκινσον εάν είχαν υψηλότερα επίπεδα έκθεσης σε PM2,5 και διοξείδιο του αζώτου – το οποίο προέρχεται κυρίως από αυτοκίνητα, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας ή άλλα καύσιμα – τη δεκαετία πριν από τη διάγνωσή τους.
Στις μητροπολιτικές περιοχές, οι άνθρωποι που ζούσαν στις γειτονιές με τα υψηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης είχαν 23% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν Πάρκινσον σε σύγκριση με τους ανθρώπους που ζούσαν στις περιοχές με τα χαμηλότερα επίπεδα, ανέφερε ο Savica.
Εν τω μεταξύ, οι ασθενείς με Πάρκινσον οι οποίοι είχαν υψηλότερα επίπεδα έκθεσης σε PM2.5 είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν δυσκινησία – μυϊκούς σπασμούς στο πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια ή τον κορμό – και να παρουσιάσουν ακινητική δυσκαμψία – τη δυσκαμψία και το τρέμουλο που είναι χαρακτηριστικά της νόσου – σε σύγκριση με εκείνους που είχαν εκτεθεί σε χαμηλότερα επίπεδα ρύπανσης κατά τη διάρκεια των ετών.
«Αν και δεν μπορούμε να βγάλουμε αιτιώδη συμπεράσματα, οι επιπτώσεις είναι τέτοιες που η μετακίνηση από γειτονιές με υψηλά επίπεδα PM2,5 θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο κάποιου να αναπτύξει τη νόσο του Πάρκινσον και τις επιπλοκές της νόσου του Πάρκινσον», ανέφερε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Φωτογραφία: iStock
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μελάνωμα: Ελπίδες για τη μείωση στη συχνότητα εμφάνισής του
Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση: Πάνω από 2.500 οι ασθενείς στην Ελλάδα – Τι είναι η άγνωστη νόσος