Μπορεί το λιγοστό φως του ήλιου να συνδέεται με αυξημένες πιθανότητες για καρκίνο στο πάγκρεας; Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο «βλέπουν» σχέση αφού ένας τρόπος σύνθεσης της πολύτιμης βιταμίνης D στον οργανισμό είναι ο ζωοδότης ήλιος. Η βιταμίνη D είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη η οποία σχηματίζεται στον οργανισμό κυρίως μέσω της απορρόφησης της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας από το δέρμα μας (ειδικά της UV-B) γι’ αυτό και αποκαλείται η «βιταμίνη του ήλιου».
Όπως αναφέρουν στην ηλεκτρονική έκδοση του Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology, οι άνθρωποι που κατοικούν σε χώρες με περιορισμένη ηλιοφάνεια την μεγαλύτερη διάρκεια του έτους αδυνατούν να συνθέσουν επαρκή βιταμίνη D και η έλλειψη αυτή ενδεχομένως συμβάλλει σε υψηλότερα από το φυσιολογικό περιστατικά εμφάνισης καρκίνου στο πάγκρεας. Στον αντίποδα, όσοι ζουν σε ηλιόλουστες χώρες κοντά στον ισημερινό (Αφρική, Ασία) παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά εμφάνισης της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου –μόλις το 1/6 των αντίστοιχων ποσοστών που ισχύουν στην Β. Αμερική και την Ευρώπη.
«Η σημασία του ηλιακού φωτός υποδεικνύει –αλλά δεν αποδεικνύει– ότι η έλλειψη βιταμίνης D συμβάλλει στον κίνδυνο» λέει ο καθηγητής Cedric F. Garland D.Ph. Σημειωτέον ότι η σύνθεση της βιταμίνης αυτής γίνεται μόνο με την άμεση έκθεσή μας στον ήλιο κι όχι… από το παράθυρο. Νεφοσκεπής ουρανός, η σκιά και το σκούρο δέρμα περιορίζουν επίσης την παραγωγή της βιταμίνης.