Οι οικείες φωνές κάνουν θαύματα

Η σκηνή που κάποιος σε κώμα αντιδρά στην φωνή προσφιλούς προσώπου είναι… must για ένα πετυχημένο σήριαλ ή μια σαπουνόπερα που σέβεται τον πιστό τηλεθεατή, γι΄αυτό και σπανίως λείπει. Όμως Αμερικανοί επιστήμονες από το Northwester Medicine και το νοσοκομείο βετεράνων Hines VA Hospital στο Ιλινοϊ θέλησαν να διαπιστώσουν αν όντως η ανάνηψη από ελαφρύ κώμα μπορεί να βελτιωθεί με ερεθίσματα για την εξάσκηση του εγκεφάλου ενώ ο ασθενής παραμένει αναίσθητος.

Η επικεφαλής της σχετικής μελέτης, Τερέζα Πέϊπ, παρατήρησε όταν δούλευε ως λογοθεραπεύτρια ότι ασθενείς που βρίσκονταν σε κώμα ότι έδειχναν να ανταποκρίνονται καλύτερα σε μέλη της οικογενείας τους παρά σε ξένους. Δοκιμάζοντας αρχικά με απλά ακουστικά ερεθίσματα (ήχο από κουδουνάκια, σφυρίγματα) και εκτιμώντας κατά πόσο άτομα σε ελαφρύ κώμα μπορούσαν να ακολουθήσουν οδηγίες να ανοίξουν τα μάτια τους ή να παρακολουθήσουν με το βλέμμα κάποιον να περπατά στο δωμάτιο, ζήτησε από τους οικείους τους να ανατρέξουν σε οικογενειακά φωτογραφικά άλμπουμ και να φτιάξουν τουλάχιστον οκτώ ιστορίες από περιστατικά που σήμαιναν πολλά για τον πάσχοντα και την οικογένειά του και τα οποία είχαν βιώσει μαζί.

Επίσης, με την βοήθεια μαγνητικού τομογράφου είχε εικόνα των αλλαγών της οξυγόνωσης του αίματος στον εγκέφαλο του ασθενούς την ώρα που οικείες αλλά και άγνωστες φωνές διηγούντο διαφορετικές ιστορίες για οικογενειακούς γάμους, αξέχαστες διακοπές, την μυρωδιά της θάλασσας, συναισθήματα και εντυπώσεις. Στο επαναλαμβανόμενο άκουσμα ιστοριών από οικείες φωνές, οι ερευνητές διεπίστωσαν ότι οι ασθενείς μπορούσαν σταδιακά να ξεχωρίζουν την αφήγηση γεγονότων από άσχετους ήχους, δείχνοντας ότι ήταν σε θέση να διακρίνουν τί ήταν σημαντικό και τί ανούσιο και επιβεβαιώνοντας πως ο εγκέφαλος μπορεί να «εξασκηθεί» με τα κατάλληλα ερεθίσματα. Οι πρώτες δύο εβδομάδες ήταν οι σημαντικότερες της θεραπείας και με τα περισσότερα αποτελέσματα, επισημαίνει η Τ. Πέϊπ. Η συνεργασία οικείων και λογοθεραπευτή για την δημιουργία ιστοριών που θα συνδράμουν άλλες θεραπείες στις οποίες υποβάλλεται ο ασθενής, δίνει στις οικογένειες ελπίδα και κάτι απτό για να κρατηθούν.