Η κρίση σκοτώνει τους διαβητικούς! Μειώνουν τα φάρμακα εξαιτίας της φτώχειας

Ο γιατρός ρωτά “Γιατί δεν παίρνεις τα φάρμακά σου;” και ο ασθενής απαντά “γιατί δεν έχω να τα πάρω γιατρέ”! Πρόκειται για έναν πολύ συνηθισμένο διάλογο που γίνεται τους τελευταίους μήνες συστηματικά μεταξύ διαβητικών και γιατρών. Οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη υποβαθμίζουν την αγωγή τους επειδή δεν έχουν χρήματα να πάρουν τα φάρμακά τους.

“Αραιώνουν τη λήψη των φαρμάκων τους και πια δεν τα παίρνουν κάθε μέρα όπως θα έπρεπε, αλλά κάθε τρεις μέρες προκειμένου να γλιτώνουν χρήματα” λέει στο iatropedia ο Ανδρέας Μελιδώνης διαβητολόγος και Πρόεδρος της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας.

Άλλωστε η έμμεση αύξηση στη συμμετοχή στα φάρμακα μέσω ΕΟΠΥΥ οδηγεί πλέον τους ασθενείς να μην μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές τους θεραπείες. Για τις επισκέψεις στους γιατρούς…ούτε λόγος.

Είναι ενδεικτικό ότι έχουν μειωθεί όχι μόνο οι επισκέψεις στους ιδιώτες εξειδικευμένους γιατρούς αλλά ακόμη και στα δημόσια νοσοκομεία. Όπως περιγράφει ο κ.Μελιδώνης που είναι και διευθυντής στο Τζάννειο Νοσοκομείο: “εγώ έκανα πάντα απογευματινό ιατρείο στο νοσοκομείο μία φορά την εβδομάδα και έβλεπα περίπου 10 άτομα. Η λίστα αναμονής έφθανε τους 2 και 3 μήνες. Πλέον όμως όχι μόνο δεν υπάρχει λίστα αναμονής, αλλά και από τους 10 ασθενείς που έβλεπα κάθε εβδομάδα, πλέον έρχονται για εξέταση μόνο οι δύο”.

Ωστόσο το δημόσιο σύστημα υγείας μπορεί να περιόρισε τις παροχές και προς τους διαβητικούς με σκοπό να εξοικονομηθούν χρήματα, μακροχρόνια όμως έχει αποδεχθεί ότι οι ασθενείς με διαβήτη που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τη νόσο, θα κοστίζουν πολύ περισσότερα στο σύστημα στο μέλλον.

Είναι ενδεικτικό ότι ένας αρρύθμιστος διαβητικός κοστίζει στο σύστημα 1500 ευρώ το χρόνο, ενώ αν ρύθμιζε τη νόσο θα κόστιζε κατά 50% λιγότερο.

Σε ότι αφορά την ίδια τη νόσο, πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο οι επιστήμονες δίνουν νέες κατευθυντήριες γραμμές για την αντιμετώπισή της.

Όπως επισημάνθηκε και στο πανευρωπαϊκό συνέδριο για το διαβήτη στο Βερολίνο, οι γιατροί πρέπει πια να εστιάζουν στην εξατομικευμένη θεραπεία με βάση τα χαρακτηριστικά, την ηλικία και τον οργανισμό του κάθε ασθενούς.

Η απόφαση τους για τη φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να έχει και τη σύμφωνη γνώμη του ασθενούς ο οποίος θα πρέπει να είναι και πλήρως ενημερωμένος.

Γεγονός βέβαια που θα συμβάλει και στη συμμόρφωση του πάσχοντα αλλά και στην καλύτερη αποτελεσματικότητα.

Εκτός αυτού η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα δίνει ιδιαίτερο βάρος και στην ασφάλεια των θεραπευτικών σχημάτων που χορηγούνται.

Άλλωστε στο διαβήτη η εμφάνιση των ανεπιθύμητων ενεργειών είναι ένας από τους βασικούς …πονοκεφάλους των επιστημόνων.

Για παράδειγμα ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια προοδευτική νόσος, στην οποία ο έλεγχος των επιπέδων της γλυκόζης αίματος με μία και μόνο θεραπεία γίνεται όλο και πιο δύσκολος. Ωστόσο, η προσθήκη επιπλέον θεραπειών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών, συμπεριλαμβανομένης της υπογλυκαιμίας, της πρόσληψης βάρους και των γαστρεντερικών ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η μελέτη EDGE που παρουσιάσθηκε κατά τη διάρκεια του πανευρωπαϊκού συνεδρίου στο Βερολίνο, επιδεικνύει την αποτελεσματικότητα της βιλνταγλιπτίνης σε πραγματικές συνθήκες σε συνδυασμό με άλλες από του στόματος λαμβανόμενες αντιδιαβητικές θεραπείες κατά τη θεραπεία ασθενών με διαβήτη τύπου 2.

Η μελέτη EDGE που πραγματοποιείται με χορηγία της Novartis ήταν μία πολυεθνική μελέτη ομάδων παρατήρησης διάρκειας 12 μηνών, στην οποία εντάχθηκαν ασθενείς από 27 χώρες και 5 γεωγραφικές περιοχές (Ανατολική Ασία, Ευρώπη, Ινδία, Λατινική Αμερική και Μέση Ανατολή).

Οι ασθενείς θεωρήθηκαν κατάλληλοι για τη μελέτη μετά από την επιλογή πρόσθετης θεραπείας από τον ιατρό τους βάσει των αναγκών του ασθενούς1. Οι ασθενείς ανατέθηκαν σε μία από τις δύο ομάδες:

Βιλνταγλιπτίνη σε συνδυασμό με άλλο από του στόματος αντιδιαβητικό φάρμακο (OAD)2

Άλλοι συνδυασμοί από του στόματος αντιδιαβητικού φαρμάκου, συμπεριλαμβανομένης της σουλφονυλουρίας, της θειαζολιδινεδιόνης, της γλινίδης, του αναστολέα της α-γλυκοσιδάσης ή της μετμορφίνης, αλλά εξαιρουμένων των αναστολέων της DPP-4 ή μιμητικών ή αναλόγων του GLP-12

Σε ότι αφορά το διαβήτη, είναι μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες προκλήσεις στο χώρο της υγείας, επηρεάζοντας 366 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως και προκαλώντας τον θάνατο ενός ατόμου κάθε επτά δευτερόλεπτα. Η επιδημία της παχυσαρκίας και ο πληθυσμός του πλανήτη που γερνά, συμβάλλουν στην κλιμάκωση της επίπτωσης του διαβήτη τύπου 2. Προβλέπεται ότι μέχρι το 2030 περισσότερο από μισό εκατομμύριο άτομα θα διαγνωστούν με τη νόσο. Ο διαβήτης τύπου 2 ευθύνεται για το 90% επί του συνόλου των περιστατικών του διαβήτη.