της Μαρίας Τσιλιμιγκάκη
Ο κ. Μπασκόζος συμφώνησε με τις απόψεις που ακούστηκαν στην ημερίδα, περί επιμερισμού του κόστους και περί ελέγχου της καινοτομίας και ανέφερε:
«Εάν είχαμε πει «ναι»σε όλα όσα θέλανε, τότε η ελληνική φαρμακοβιομηχανία θα πήγαινε στα τάρταρα – όπως και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της έχουν πει – αλλά και η εγχώρια παραγωγή φαρμάκων, οι έλληνες φαρμακοποιοί θα έβλεπαν τα φαρμακεία τους να κλείνουν το ένα μετά το άλλο και οι έλληνες ασθενείς θα έβλεπαν τη συμμετοχή τους να αυξάνει συνεχώς. Ήθελε κανείς αυτό το πράγμα να συμβεί; Φαντάζομαι όχι. Αυτό λοιπόν το νόημα είχε και έχει το «όχι».
Από την άλλη μεριά όμως οι ημερίδες σαν τη σημερινή είναι πολύτιμες. Γιατί είναι πολύτιμες; Γιατί εμείς σαν πολιτική ηγεσία, με όλη τη σεμνότητα που μπορούμε να έχουμε, θέλουμε από τους οικονομολόγους της Υγείας, από αυτούς που ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα, να μας δώσουν απαντήσεις σε τρία πράγματα:
– Πως σε πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές της προηγούμενης πενταετίας, που κατέστρεψαν το χώρο της Υγείας, μπορούμε να διασφαλίσουμε να έχουμε χρήματα ώστε να μπορεί ο τομέας της Υγείας να σταθεί σε όλους τους τομείς όρθιος, σε όφελος των ασθενών;
-Πως θα μπορέσουμε να χτυπήσουμε τη διαφθορά, τη κακοδιοίκηση, τη κακή διαχείριση;
-Πως θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε πρόσβαση στα φάρμακα για όλους που έχουν ανάγκη – και στα καινοτόμα – με ελαττωμένη συμμετοχή και με διασφάλιση αποπληρωμής από το δημόσιο;
Η προσφορά, οι επεξεργασίες που ήδη έχω ακούσει, με βρίσκουν πάρα πολλές φορές σύμφωνο, όπως αυτές οι περίφημες απόψεις περί επιμερισμού του κόστους, περί ελέγχου της καινοτομίας και αξιολόγησης. Μόνο που τώρα είναι η ώρα να σταματήσουν αυτά να είναι λόγια και να γίνουν πράξη. Γιατί αν δεν γίνουν πράξη, τότε καθόλου καλή πορεία δεν θα έχουμε ούτε σαν χώρα, ούτε μέσα στην Ευρώπη»