Οι θέσεις του ΚΚΕ για την Υγεία
Το ΚΚΕ παρουσιάζει στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα τις θέσεις του για την ΥΓΕΙΑ, ένα βασικό πρόβλημα που καίει χιλιάδες εργατικές – λαϊκές οικογένειες.
Οι θέσεις αυτές συμπυκνώνουν τις λαϊκές ανάγκες και αποτελούν βάση για πλατιά λαϊκή συσπείρωση και μαζική κινητοποίηση.
Παίρνουν υπόψη την άθλια κατάσταση που έχει δημιουργήσει η πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την ταλαιπωρία που περνάνε οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, βιώνοντας πολλά προβλήματα, αντιμετωπίζοντας τις υποβαθμισμένες και πανάκριβες υπηρεσίες Υγείας.
Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει την Υγεία σαν κοινωνικό δικαίωμα και παλεύει για ένα αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν, σύστημα Υγείας – Πρόνοιας, χωρίς διακρίσεις και ανισότητες, με βασικό προσανατολισμό στην πρόληψη, ρίχνοντας βάρος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, με το Κέντρο Υγείας που θα είναι συνδεδεμένο με τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τους χώρους άθλησης κ.ά.
Παλεύει για πλήρως στελεχωμένες και εξοπλισμένες μονάδες Υγείας σε όλα τα επίπεδα του συστήματος που θα αξιοποιούν τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας προς όφελος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτή η δυνατότητα προσκρούει στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που θυσιάζει τις ανάγκες των εργατικών – λαϊκών οικογενειών στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου, το οποίο αξιοποιεί για δικό του όφελος τις σύγχρονες τεχνολογίες, ελέγχει και κατευθύνει την έρευνα.
Πραγματικά, στο θέμα της Υγείας φαίνεται πολύ καθαρά η διαφορά των δύο δρόμων ανάπτυξης.
Του καπιταλιστικού δρόμου που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, διατηρεί και επιδεινώνει όλες τις αιτίες που προκαλούν και οξύνουν τα προβλήματα υγείας, τα οποία εκμεταλλεύονται οι επιχειρηματίες, για να πλουτίζουν.
Και του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που απαλλαγμένος από την εκμετάλλευση, εξασφαλίζει, όπως έδειξε η πείρα της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών, τις συνθήκες, τα μέσα για την πρόληψη, προστασία και αποκατάσταση της υγείας του λαού.
Οι κατακτήσεις του σοσιαλισμού είναι πρωτόγνωρες στην Ιστορία της ανθρωπότητας, γιατί με κεντρικό σχεδιασμό, με διάθεση πόρων, με μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας, νοσοκομεία, ερευνητικά κέντρα, κατάφερε να εξασφαλίσει δωρεάν υψηλού επιπέδου ισότιμες υπηρεσίες Υγείας σε όλο το λαό.
Ακόμα και η μικρή Κούβα, το Νησί της Επανάστασης, παρά τον ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό, πρωτοπορεί σε πολλούς τομείς της ιατρικής επιστήμης και έρευνας και παρέχει δωρεάν υπηρεσίες Υγείας όχι μόνο στον κουβανέζικο λαό, αλλά και σε άλλους λαούς της Λατινικής Αμερικής.
Οι λαϊκές δυνάμεις μπορούν να διδαχθούν από αυτήν την πείρα, να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα από τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τις οδυνηρές συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού και να μπούνε πιο αποφασιστικά στη δράση, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλουν ακόμα περισσότερο οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, μπορούν να εκπληρώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο οι ταξικές δυνάμεις, οι αγωνιστικές δυνάμεις στο εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν προωθήσει σοβαρές αντιδραστικές αλλαγές στην κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης της Υγείας – Πρόνοιας, με οδυνηρές συνέπειες σε βάρος των εργατικών – λαϊκών οικογενειών.
Οι αλλαγές αυτές είναι μέρος των γενικότερων αντιλαϊκών ανατροπών στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις κοινωνικές υπηρεσίες που προωθούνται σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) και κατευθύνονται από συγκεκριμένες αποφάσεις που έχουν συναποφασίσει οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών.
Στόχος των αλλαγών αυτών είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, η διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Στα πλαίσια αυτής της κατεύθυνσης, η πολιτική του δικομματισμού και της ΕΕ:
Αντιμετωπίζει την Υγεία σαν κόστος που επιβαρύνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς, γι' αυτό περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για την Κοινωνική Ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Μεταφέρει ολοένα και περισσότερο την ευθύνη της χρηματοδότησης των υπηρεσιών και των υποδομών Υγείας στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, γιατί αντιμετωπίζει την Υγεία σαν ατομική ευθύνη.
Αντιμετωπίζει την Υγεία σαν εμπόρευμα, πηγή κερδοφορίας του κεφαλαίου και τους ασθενείς και τις οικογένειές τους ως πελάτες, δυναμώνοντας την τάση να συνδέονται τα προβλήματα Υγείας με την οικονομική κατάσταση των λαϊκών οικογενειών.
Επεκτείνει την επιχειρηματική δραστηριότητα και οικοδομεί ένα σύστημα, όπου οι δημόσιες υπηρεσίες Υγείας λειτουργούν ως επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, σε ανταγωνισμό με τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τα περί «αυτοτέλειας των δημόσιων νοσοκομείων» ή τα περί «εξασφάλισης της οικονομικής ανταποδοτικότητας του συστήματος», που αναφέρουν κατά καιρούς οι υπουργοί Υγείας της ΝΔ και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ.
Επί της ουσίας, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώνουν περισσότερα χρήματα άμεσα ή έμμεσα μέσα από τα ασφαλιστικά ταμεία, για υπηρεσίες Υγείας είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Ειδικότερα, πληρώνουν άμεσους και έμμεσους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, εισιτήρια στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία και στα επείγοντα περιστατικά.
Επίσης, πληρώνουν για οδοντιατρική φροντίδα και περίθαλψη, για εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες (φυσιοθεραπείες, λογοθεραπείες κ.ά.) που δεν καλύπτουν πλήρως ή καθόλου τα Ταμεία.
Πληρώνουν για φάρμακα, για αποκλειστικές νοσοκόμες, για «φακελάκια» που αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και βασανίζουν χιλιάδες ασθενείς και τις οικογένειές τους.
Το σημερινό δημόσιο σύστημα Υγείας χαρακτηρίζεται από μεγάλες ανεπάρκειες στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και δεν έχει κατεύθυνση στην πρόληψη. Δεν είναι συνδεδεμένο με τους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τους χώρους άθλησης, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες.
Οι υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας και ο σχεδιασμός για την πρόληψη και τον έλεγχο κινδύνων όπως η μόλυνση του νερού, η ατμοσφαιρική ρύπανση, τα ακατάλληλα τρόφιμα, οι επιδημίες, οι επιπτώσεις από φυσικές καταστροφές κλπ., είναι ανύπαρκτες ή πλήρως υποβαθμισμένες.
Ο τομέας της Ψυχικής Υγείας έχει σχεδόν παραδοθεί στον ιδιωτικό τομέα και στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ).
Οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι μεγάλες. Λείπουν 25.000 νοσηλευτές και 3.000 γιατροί με βάση τους παλιούς οργανισμούς των νοσοκομείων. Οι ελλείψεις αυτές είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής των κομμάτων του κεφαλαίου και χρησιμοποιούνται για την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων του προσωπικού των νοσοκομείων, γενικότερα των μονάδων Υγείας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ένα μέρος των ελλείψεων επιχειρείται να καλυφθεί με εργαζόμενους που τους επιβάλλονται ευέλικτες σχέσεις εργασίας, όπως συμβασιούχοι γιατροί (ΙΚΑ), επικουρικοί γιατροί και νοσηλευτές (που πληρώνονται από τα έσοδα των νοσοκομείων), νέοι και νέες που έχουν ενταχθεί στα προγράμματα stage για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και σπουδαστές των ΤΕΙ που κάνουν την πρακτική τους άσκηση.
Χαρακτηριστικές είναι οι ελλείψεις των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας και των ιατρείων των ασφαλιστικών ταμείων σε τεχνολογικό εξοπλισμό, τροφοδοτώντας έτσι τις ιδιωτικές επιχειρήσεις με πελάτες. Ορισμένα παραδείγματα για τον αριθμό των ιατρικών μηχανημάτων και την πανελλαδική κατανομή τους στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα:
— Από τους 323 μαστογράφους μόνο οι 52 (16%) είναι εγκατεστημένοι σε δημόσια νοσοκομεία.
— Από τους 199 αξονικούς τομογράφους το Δημόσιο κατέχει τους 48 (24%).
— Από τις 109 γ-κάμερες (για σπινθηρογραφήματα) οι 38 (25%) είναι στο Δημόσιο.
— Η αναλογία μαγνητικών τομογράφων και υπερηχοτομογράφων κατά τα 3/4 ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα.
Επίσης, οξύνονται τα προβλήματα με τις «ουρές», τις «λίστες» όπως και η τραγική κατάσταση στα εφημερεύοντα νοσοκομεία, τα προβλήματα με τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και τις αντίστοιχες για νεογνά (ΜΕΝ) στα δημόσια νοσοκομεία.
Παραμένουν κλειστά περίπου 150 κρεβάτια ΜΕΘ σε δημόσια νοσοκομεία, λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ την ίδια στιγμή ενοικιάζονται από τα ασφαλιστικά ταμεία κρεβάτια ΜΕΘ και ΜΕΝ σε ιδιωτικές μονάδες Υγείας.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω προβλημάτων είναι να καταπονούνται οι εργαζόμενοι σωματικά και ψυχικά από την εντατικοποίηση της εργασίας, αλλά και να χάνονται ανθρώπινες ζωές, είτε να υπονομεύεται ανεπανόρθωτα η υγεία πολλών ανθρώπων.
Μέσα για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ για το επόμενο διάστημα είναι:
Οι συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), μέσω των οποίων οι επιχειρήσεις θα αναλάβουν την κατασκευή ή τη συντήρηση μονάδων Υγείας και θα επεκταθούν σε διάφορες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και ιατρικών – θεραπευτικών, όπως δείχνει η διεθνής πείρα (π.χ. Μεγάλη Βρετανία).
Η λεγόμενη αποκέντρωση – που θα ενισχυθεί με τον Καποδίστρια ΙΙ – μέσα από την οποία Δήμοι, επιχειρήσεις, «Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις» (έχουν διαμορφώσει ήδη τη βάση), θα επιδίδονται σε δραστηριότητες κυρίως στον τομέα της Πρόληψης και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Η εξέλιξη αυτή όχι μόνο θα επιβαρύνει οικονομικά, ακόμα περισσότερο τις λαϊκές οικογένειες, αλλά θα υποβαθμίσει περισσότερο τις υπηρεσίες Υγείας και θα ενισχύσει την ταξική διαφοροποίησή τους ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα κάθε Δήμου.
Με την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την «αποκέντρωση» και τη συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (και την ανάπτυξη του ανταγωνισμού μεταξύ τους) συμφωνεί τόσο ο ΣΥΝ όσο και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Αυτή η πολιτική αποτελεί το όχημα της επέκτασης της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης της Υγείας.
Τα περί κανόνων λειτουργίας και ελέγχου του ιδιωτικού τομέα είναι το άλλοθι για την ισχυροποίηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και την εκμετάλλευση της ασθένειας σαν μέσο κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Ολα τα άλλα κόμματα, όταν λένε «δωρεάν» σύστημα Υγείας, δεν εννοούν πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά χρηματοδότηση από τα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης, κανένα άλλο κόμμα, πλην του ΚΚΕ, δεν παλεύει για την κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας.
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΠΦΥ)
Αλλο ένα μέσο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση είναι το νομοσχέδιο για την ΠΦΥ που κάνει ακόμα πιο επικίνδυνες αντιλαϊκές τομές. Συνδέεται άμεσα με τις ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση και την πολιτική «αποκέντρωσης» (Καποδίστριας ΙΙ) των υπηρεσιών Υγείας από την ευθύνη του κράτους.
Οι πιο αντιδραστικές τομές είναι:
1. Η δημιουργία συστήματος ή δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας:
Σε αυτό, εντάσσονται διάφοροι φορείς δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, «φιλάνθρωπες» οργανώσεις, που θα πουλάνε!!! υπηρεσίες στα ασφαλιστικά ταμεία.
Με την απελευθέρωση της «αγοράς» Υγείας, εξασφαλίζεται μεγαλύτερη διείσδυση του ιδιωτικού τομέα, ενισχύεται ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών και οι δήθεν φιλάνθρωπες οργανώσεις αναγορεύονται σε επίσημους φορείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής, χρησιμοποιούνται σαν βασικό εργαλείο για την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, την αποποίηση της κρατικής ευθύνης και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στους τομείς Υγείας – Πρόνοιας.
2. Η ηλεκτρονική κάρτα
Είναι ισχυρό αντιλαϊκό εργαλείο, με αποκλειστικό στόχο την περικοπή των κρατικών δαπανών και αυτών των ασφαλιστικών Ταμείων για την υγεία και την αύξηση των πληρωμών, άμεσα από τους ίδιους τους εργαζόμενους.
Αυτό θα πραγματοποιηθεί με τον καθορισμό πλαφόν (όριο) εξόδων για εξετάσεις, φάρμακα, επισκέψεις σε ετήσια βάση, που θα καθορίζεται από τα Ταμεία, με κριτήριο την οικονομική τους κατάσταση που χειροτερεύει λόγω της ληστείας που υφίστανται από το κράτος και την εργοδοσία.
Πρόκειται για μεγάλη αντιλαϊκή πρόκληση, αφού εκτός από το παραπάνω επικίνδυνο κριτήριο, το όριο των εξόδων θα καθορίζεται από το αν ένας εργαζόμενος είναι, ή δεν είναι φιλάσθενος!!! Αν το πλαφόν αυτό εξαντληθεί πριν τη λήξη του χρόνου, το ποσόν θα εξετάζεται, αν μπορεί να αυξηθεί κάτω από αυστηρές προϋποθέσεις. Σε διαφορετική περίπτωση όλα τα έξοδα θα τα πληρώνει ο εργαζόμενος.
Η ηλεκτρονική – πιστωτική κάρτα νομιμοποιεί, διατηρεί και επαυξάνει τη διαφοροποίηση και ανισότητα στην ποσότητα και ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας, αφού το κάθε Ταμείο θα έχει τα δικά του κριτήρια, τουλάχιστον αρχικά, γιατί η προοπτική είναι όλες οι παροχές ενιαία να πάνε προς τα κάτω.
Μέσα από την κάρτα επιδιώκεται να ενισχυθεί η λογική της λεγόμενης ατομικής ευθύνης του εργαζόμενου, αφού θα υποχρεώνεται ο ίδιος να διαχειρίζεται «σωστά» το περιορισμένο πιστωτικό όριο της κάρτας του ανεξάρτητα από τις πραγματικές του ανάγκες.
3. Η δημιουργία πρωτοκόλλων ιατρικών πράξεων – φαρμάκων
Τα πρωτόκολλα ιατρικών πράξεων – φαρμάκων, είναι πακέτα προκαθορισμένων -τυποποιημένων εξετάσεων, φαρμάκων και θεραπειών, που στηρίζονται σε έρευνες φαρμακευτικών και άλλων εταιρειών, με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον τομέα της Υγείας.
Πρόκειται για επικίνδυνη μέθοδο που υποβαθμίζει τις υπηρεσίες Υγείας, παρεμβαίνει και χειραγωγεί το επιστημονικό έργο των γιατρών.
Τα πρωτόκολλα αυτά θα καθορίζουν και τη χρηματική αξία της ηλεκτρονικής κάρτας, ενώ οι ασθενείς θα εξαναγκάζονται να αγοράσουν τις ιατρικές υπηρεσίες και τα φάρμακα, αν αυτές δεν προβλέπονται από το Πρωτόκολλο.
4. Ο προσωπικός γιατρός, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, (επιλέγεται από τον ασφαλισμένο με υποκειμενικά κριτήρια) διαστρεβλώνει το χαρακτήρα του οικογενειακού γιατρού και του ρόλου του, ως δημόσιου λειτουργού που πρέπει να βρίσκεται στο Κέντρο Υγείας της περιοχής ή στο παράρτημά του, στην οποία ζουν οι λαϊκές οικογένειες, να παρακολουθεί το ιστορικό τους και να έχει τη συνολική ευθύνη για την υγεία τους.
5. Η πελατειακή σχέση γιατρού – αρρώστου διατηρείται και επαυξάνεται
6. Το νομοσχέδιο ενισχύει παραπέρα τα μονοπώλια, τις μεγάλες επιχειρήσεις στον τομέα της υγείας, σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων γιατρών, που το μέλλον και η επιβίωσή τους θα εξαρτάται πιο πολύ από χτες, από αυτές.
ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται για τη διαχρονική μείωση των κρατικών δαπανών για την Υγεία και την αύξηση των ιδιωτικών.
Χαρακτηριστικά το 1999 τα έσοδα των δημόσιων νοσοκομείων προέρχονταν σε ποσοστό 75,98% από τα νοσήλια και σε ποσοστό 8,19% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το 2006 τα έσοδα από τα νοσήλια έφτασαν στο 82,13 % και η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε στο 3,5%. Αλλά ακόμη και αυτές οι ελάχιστες κρατικές δαπάνες κατευθύνονται για την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το διάστημα 1989 – 2004 οι ιδιωτικές δαπάνες (τα χρήματα που καταβάλλουν άμεσα οι εργαζόμενοι) από 42,6% έφτασαν στο 46,1% και το 2006 έφτασαν στο 48,5% του συνόλου των δαπανών για την Υγεία. Με την αναθεώρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ανήλθαν στο 57,2%. Αυτό μεταφράζεται σε πληρωμές το 2006, φτάνοντας το αστρονομικό ποσό των 7,49 δισ. ευρώ για τις λαϊκές οικογένειες.
Ο τζίρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων την περίοδο 1997 – 2004 αυξήθηκε κατά 134% και η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και το 2005 με αύξηση του τζίρου κατά 12,2%.
Οι μονοπωλιακές μονάδες δυναμώνουν, κυριαρχούν. Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου προχωράει με συγχωνεύσεις και εξαγορές. Τα δίκτυα της Marfin (Υγεία, Μητέρα κ.ά.), Euromedica και Ιατρικού Κέντρου επεκτείνονται, επενδύουν δισ. ευρώ. Το 2004, οι 20 μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατείχαν το 58% των κερδών του κλάδου και το ποσοστό έφτασε στο 66% το 2005.
Συνολικά, στο έδαφος που έχει διαμορφώσει η αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση της Υγείας θα προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς το επόμενο διάστημα, με ακόμα πιο αρνητικές συνέπειες σε βάρος των εργατικών – λαϊκών οικογενειών.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αναφερόμενοι στις υπηρεσίες Υγείας, που χρειάζεται κάθε άνθρωπος στη διαδρομή της ζωής του, τις διακρίνουμε σε:
Υπηρεσίες πρόληψης:
— Πρωτογενούς για τη μείωση ή εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την ασθένεια.
— Δευτερογενούς για την προσυμπτωματική διάγνωση και έγκαιρη αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας.
— Τριτογενούς για την πρόληψη των υποτροπών και επιπλοκών από ασθένεια ή αναπηρία.
H πρόληψη συνδέεται με την αντιμετώπιση και εξάλειψη όλων εκείνων των κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων που επιδρούν στην υγεία του ανθρώπου (φτώχεια, ανεργία, εργασιακές σχέσεις, έλλειψη ελεύθερου χρόνου κλπ.). Επίσης, στοχεύει στη διασφάλιση υγιεινών και ασφαλών συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, καθαρού περιβάλλοντος, υγιεινής διατροφής, εξάλειψης μεταδοτικών και μολυσματικών ασθενειών, σωματικής άσκησης κλπ.
Υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας, για τα οποία η διάγνωση και η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει από τον οικογενειακό γιατρό ή γίνεται δυνατή με την υποστήριξη γιατρών και εργαστηρίων που βρίσκονται στα Κέντρα Υγείας.
Υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας, για τα οποία χρειάζονται πιο εξειδικευμένα διαγνωστικά μέσα, νοσοκομειακή περίθαλψη – χειρουργική ή συντηρητική – και φυσικά η αγωγή γίνεται υπό παρακολούθηση ειδικών γιατρών.
Υπηρεσίες αντιμετώπισης εκτάκτων – επειγόντων περιστατικών, που ανάλογα με τη βαρύτητά τους μπορούν να αντιμετωπιστούν σε Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία ή ειδικές νοσοκομειακές μονάδες και υπηρεσίες επιτόπου παροχής πρώτων βοηθειών μέσω κινητών μονάδων και συστήματος διακομιδών.
Από την περιγραφή των υπηρεσιών Υγείας που χρειάζεται ο άνθρωπος, φαίνεται καθαρά πως μεταξύ τους υπάρχει μια λειτουργική διασύνδεση, στα πλαίσια ενός ενιαίου αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν καθολικού συστήματος Υγείας.
Η Υγεία ως κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ευεξίας μπορεί να προαχθεί στο επίπεδο που απαιτούν οι λαϊκές ανάγκες, στο επίπεδο που επιτρέπει η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά εμποδίζεται από την πολιτική, από την ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος και αντιμετωπίζει την Υγεία σαν εμπόρευμα.
Συνεπώς, ο καθημερινός αγώνας κατά των αντιλαϊκών μέτρων, κατά της εμπορευματοποίησης – ιδιωτικοποίησης της Υγείας, με στόχους πάλης για την πρόληψη – προστασία της υγείας του λαού και για την κατάργηση της ιδιωτικής – επιχειρηματικής δραστηριότητας είναι αναγκαίο να έχει κατεύθυνση και να συμβάλλει στη δημιουργία των προϋποθέσεων για ριζικές αλλαγές, για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης, για ανάπτυξη που θα έχει κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
Το σύστημα Υγείας πρέπει να δομείται, παίρνοντας υπόψη τους νοσογόνους παράγοντες και επιδημιολογικούς δείκτες, τη γεωγραφική ιδιαιτερότητα της χώρας, το φύλο και την ηλικία, με στόχο την πλήρη κάλυψη των λαϊκών αναγκών.
Βεβαίως, η υλοποίηση αυτού του στόχου προϋποθέτει οργανωμένους αγώνες ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές, για ουσιαστικές διεκδικήσεις ως την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, με στόχο τη γενικότερη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας στα βασικά – συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό.
Προϋποθέτει την αποκλειστικά κρατική (κοινωνική) οργάνωση και λειτουργία όλων των φορέων Υγείας, επομένως ανατροπή στις σχέσεις ατομικής ιδιοκτησίας, της σημερινής εξουσίας. Σε αυτήν την κατεύθυνση διαμορφώνεται η πρόταση του ΚΚΕ.
Παίρνοντας υπόψη την ανάγκη της λειτουργικής διασύνδεσης των υπηρεσιών Υγείας, το ενιαίο, καθολικό, δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας πρέπει να οργανώνεται σε:
Πρωτοβάθμιο – Δευτεροβάθμιο – Τριτοβάθμιο επίπεδο και Επείγουσα Ιατρική (ΕΚΑΒ), που είναι αλληλοεξαρτώμενα, αλληλεπιδρούν και η αποτελεσματικότητά τους εξαρτάται από το βαθμό και την αποτελεσματικότητα της συνεργασίας τους.
Στο πρωτοβάθμιο επίπεδο ανήκουν οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), με βασική υποδομή το Κέντρο Υγείας και τα παραρτήματά του. Στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο ανήκουν οι υπηρεσίες που παρέχουν νοσοκομειακή περίθαλψη, με βασική υποδομή το νοσοκομείο. Η Επείγουσα Ιατρική είναι αυτοτελής υπηρεσία (ΕΚΑΒ) και συνδέεται και με τα τρία επίπεδα του συστήματος Υγείας.
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΠΦΥ)
Το Πρωτοβάθμιο επίπεδο συγκρότησης του συστήματος Υγείας αφορά στις υπηρεσίες πρόληψης και τις υπηρεσίες αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας που δε χρειάζονται νοσοκομειακή περίθαλψη, για την αντιμετώπιση ελαφρών εκτάκτων περιστατικών και όσων χρειάζονται βραχεία νοσηλεία.
Πιο αναλυτικά, περιλαμβάνει υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας, Σχολικής Υγείας, οδοντιατρικής φροντίδας και περίθαλψης, ιατρικής φροντίδας στα πλοία, οικογενειακού προγραμματισμού, προγεννητικού ελέγχου, παρακολούθησης των εγκύων και φροντίδας μητέρας και παιδιού. Ακόμη υπηρεσίες παρακολούθησης και ολόπλευρης στήριξης των χρονίως πασχόντων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες και των οικογενειών τους και υπηρεσίες κατ' οίκον νοσηλείας. Τέλος, περιλαμβάνει τις κινητές μονάδες πρώτων βοηθειών και το σύστημα διακομιδών.
Παρέχει, δηλαδή, πρόληψη και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), θεραπεία και αποκατάσταση. Ολες οι παραπάνω υπηρεσίες λειτουργούν στα πλαίσια των Κέντρων Υγείας (αστικού και αγροτικού τύπου), και των παραρτημάτων τους, που αποτελούν τον κορμό της ΠΦΥ, μαζί με τα περιφερειακά ιατρεία.
Είναι χωροταξικά κατανεμημένα έτσι ώστε να καλύπτουν με επάρκεια όλη τη χώρα, ανάλογα με τις γεωγραφικές, κοινωνικές, δημογραφικές, επιδημιολογικές και συγκοινωνιακές συνθήκες. Κεντρικός είναι ο ρόλος του οικογενειακού ιατρού και των παιδιάτρων στην ΠΦΥ.
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ
— Συγκεντρώνει όλες τις σύγχρονες υποδομές και το προσωπικό, ώστε να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του λαού της περιοχής την οποία εξυπηρετεί.
— Αποτελεί βασικό κρίκο σύνδεσης με τα υπόλοιπα επίπεδα του συστήματος Υγείας, (Δευτεροβάθμιο και Τριτοβάθμιο) και με το ΕΚΑΒ.
— Το Κέντρο Ψυχικής Υγείας και όλες οι υπηρεσίες του αποτελούν τμήματα του ενιαίου λειτουργικά ΚΥ.
— Αποτελεί το κέντρο, όπου εκπορεύονται όλα τα προγράμματα πρόληψης, φροντίδας, προστασίας και αποκατάστασης της υγείας των εργαζομένων.
— Συγκεντρώνονται όλα τα επιστημονικά και επιδημιολογικά στοιχεία για τις ανάγκες του πληθυσμού.
— Εχει όλες τις βασικές ιατρικές και άλλες επιστημονικές ειδικότητες. Ιδιαίτερα εκείνες που σχετίζονται με την πρόληψη και αποκατάσταση (γενικούς γιατρούς, παθολόγους, γιατρούς εργασίας, κοινωνικής ιατρικής, ψυχολόγους, οδοντογιατρούς, οδοντοτεχνίτες, νοσηλευτές, μαίες, κοινωνικούς λειτουργούς, φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, κλπ.).
— Ο οικογενειακός γιατρός και παιδίατρος αποτελούν βασικό μοχλό λειτουργίας και σύνδεσης του ΚΥ με την οικογένεια.
— Δείχνει ιδιαίτερη φροντίδα για την προστασία της γυναίκας σε όλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας μέσω των υπηρεσιών προληπτικής ιατρικής που διαθέτει.
— Εφαρμόζει προγράμματα προγεννητικού ελέγχου, οικογενειακού προγραμματισμού και στήριξης των οικογενειών με ανάπηρο παιδί.
— Εφαρμόζει προγράμματα για βοήθεια και νοσηλεία στο σπίτι για ηλικιωμένους, ανάπηρους, χρονίως πάσχοντες.
— Ο γιατρός Εργασίας και ο τεχνικός Ασφάλειας, συνδέεται με όλους τους εργασιακούς χώρους της περιοχής ευθύνης του ΚΥ, ή δημιουργεί παράρτημα π.χ. σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Εχει άμεση συνεργασία με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των επιθεωρήσεων εργασίας (επιθεωρητές εργασίας, υγειονομικοί και τεχνικοί) και τις επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας των εργαζομένων.
— Εφημερεύει επί 24ωρου βάσης.
— Εχει κινητή μονάδα για έκτακτα περιστατικά πλήρως εξοπλισμένη, στελεχωμένη με ειδικευμένο προσωπικό (γιατρούς, νοσηλευτές) και διαθέτει επαρκή αριθμό ασθενοφόρων.
— Λειτουργεί φαρμακείο μέσα σ' αυτό και στα παραρτήματά του, για τη δωρεάν κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού σε φάρμακα.
— Στο ΚΥ ασκείται εκπαίδευση και έρευνα (π.χ. για τη δημόσια υγεία, για τις επαγγελματικές ασθένειες κ.ά.) ανεξάρτητη ή συνδεμένη με το κρατικό Πανεπιστήμιο.
— Στη Διοίκησή του συμμετέχουν ουσιαστικά εκπρόσωποι των λαϊκών φορέων της περιοχής. Η λαϊκή συμμετοχή βοηθάει στο να παίρνονται υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιοχής και οι λαϊκές ανάγκες. Ο λαϊκός έλεγχος συμβάλλει στη σωστή διοίκησή του.
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
Το Δευτεροβάθμιο επίπεδο συγκρότησης του συστήματος Υγείας αφορά την αντιμετώπιση όλων των άλλων περιστατικών, που αποστέλλονται από τις υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, για να δοθεί εξειδικευμένη αγωγή στα νοσοκομεία, κάτω από ειδική παρακολούθηση. Αποτελείται από νοσοκομεία, γενικά ή ειδικά (ψυχιατρικά, μαιευτικά, ογκολογικά, παιδιατρικά κλπ.) που θα καλύπτουν τις ανάγκες νομών, επαρχιών ή γεωγραφικά προσδιορισμένων περιοχών της πρωτεύουσας και άλλων μεγάλων πόλεων.
Το Τριτοβάθμιο επίπεδο συγκρότησης του συστήματος Υγείας παρέχει πολύ εξειδικευμένες – νοσοκομειακού χαρακτήρα – υπηρεσίες Υγείας και παραπέμπονται σε αυτό περιστατικά που εκτός από εξειδικευμένη νοσοκομειακή αγωγή, προσφέρονται και για επιστημονική έρευνα.
Αποτελείται από μεγάλα νοσοκομεία, πανεπιστημιακά ή μη, γενικά ή ειδικά (παιδιατρικά, ογκολογικά κλπ.) περιφερειακού χαρακτήρα, λειτουργικά συνδεδεμένα με τις πανεπιστημιακές σχολές των επιστημών Υγείας, με τέτοια χωροταξική κατανομή, ώστε να αποτρέπουν τη συρροή ασθενών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή κάποιο ακόμη αστικό κέντρο όπως συμβαίνει σήμερα.
Η χωροταξική κατανομή όλων των νοσοκομείων, στις πόλεις και τους νομούς της χώρας, να παίρνει υπόψη την ανάγκη για εύκολη πρόσβαση ασθενών και επισκεπτών, για σύγχρονες ξενοδοχειακές υποδομές σε κατάλληλο περιβάλλοντα χώρο (π.χ. ύπαρξη ζώνης πρασίνου γύρω από το νοσοκομείο). Επίσης, να λειτουργούν ξενώνες για δωρεάν φιλοξενία συγγενών και συνοδών ασθενών από απομακρυσμένες περιοχές.
Ιδιαίτερη φροντίδα απαιτείται για τις υποδομές των παιδιατρικών νοσοκομείων, που θα λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της ηλικίας αυτής.
Αναγνωρίζουμε την ανάγκη ύπαρξης ξεχωριστών στρατιωτικών νοσοκομείων, που θα υπάγονται στο υπουργείο Αμυνας, για την υγειονομική κάλυψη των μελών των Ενόπλων Δυνάμεων, των στρατευμένων και για την ερευνητική δραστηριότητα σε εξειδικευμένα θέματα που σχετίζονται με την άμυνα της χώρας (π.χ. θέματα χημικού, βιολογικού, πυρηνικού πολέμου).
Ο κεντρικός υγειονομικός σχεδιασμός και η γεωγραφική κατανομή των νοσοκομειακών κλινών πρέπει να γίνεται με τα εξής κριτήρια:
— Την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την απορρόφηση όλων των πτυχιούχων των επαγγελμάτων Υγείας.
— Τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής (βιομηχανικές περιοχές, ακριτικές περιοχές, νησιά, κλιματολογικές συνθήκες, επιδημιολογικά στοιχεία, σύνθεση πληθυσμού κλπ.).
— Τις ανάγκες για εκπαίδευση, μετεκπαίδευση και συνεχή επιμόρφωση των υγειονομικών καθώς και για βασική και εξειδικευμένη έρευνα.
Η ιατρική εκπαίδευση, για να είναι στην υπηρεσία των λαϊκών συμφερόντων, δεν μπορεί να είναι απλά «ακαδημαϊκή». Πρέπει να συνδέεται με την εξυπηρέτηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Η συνεχής επιμόρφωση και μετεκπαίδευση του προσωπικού πρέπει να γίνεται στα πλαίσια του αποκλειστικά δημόσιου, δωρεάν συστήματος Παιδείας – Υγείας, για να διασφαλιστεί ότι η εκπαίδευση είναι ουσιαστική και οι γνώσεις που αποκτούν οι υγειονομικοί συμβάλλουν στη βελτίωση του επιπέδου και της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών Υγείας. Και όχι μέσω των επιστημονικών και των ιατροφαρμακευτικών εταιρειών (όπως γίνεται σήμερα) που αποσκοπούν στην αύξηση των κερδών τους από την προώθηση των προϊόντων τους.
Κάθε νοσοκομείο, και ιδιαίτερα το τριτοβάθμιο, πρέπει να υλοποιεί συγκεκριμένα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους υγειονομικούς. Να υπάρχει σχεδιασμός των μονάδων Υγείας, ώστε να πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές παροχής ειδικότητας (πλήρους ή μερικής), με εξασφάλιση όλων των προϋποθέσεων για την έναρξη της ειδικότητας αμέσως μετά την αποφοίτηση, χωρίς κενά διαστήματα ανεργίας.
Η υποχρέωση του κράτους, για άμεση επαγγελματική εξασφάλιση των επιστημόνων Υγείας, πρέπει να συνδυάζεται με την υποχρεωτική θητεία για ένα διάστημα στις περιφερειακές – ακριτικές μονάδες υγείας. Η υποχρεωτική θητεία υπαίθρου (το σημερινό αγροτικό) για τους νέους ειδικευόμενους γιατρούς πρέπει να εκπληρώνεται με την ευθύνη ειδικευμένου γιατρού, χωρίς ο ειδικευόμενος να έχει αποκλειστική ευθύνη για ομάδα του πληθυσμού.
ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
— Το νοσοκομείο διαχωρίζεται σε δευτεροβάθμιο ή τριτοβάθμιο επίπεδο ανάλογα με την εξειδίκευση των υπηρεσιών που παρέχει.
— Εχει καθημερινή 24ωρη εφημερία.
— Είναι στελεχωμένο με επαρκές, μόνιμο, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, που καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες.
— Καταργείται ο θεσμός των αποκλειστικών νοσηλευτών/τριών και απορροφώνται στο σύστημα Υγείας, σύμφωνα με την επαγγελματική τους κατάρτιση.
— Λειτουργεί Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), πλήρως στελεχωμένο με ιατρικό (όλων των βασικών ειδικοτήτων), νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, με μονάδα βραχείας νοσηλείας, εργαστηριακή υποστήριξη και διασύνδεση με τις δομές της ΠΦΥ και το ΕΚΑΒ.
— Λειτουργούν Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία (πρωί και απόγευμα) που θα παρέχουν φροντίδα υγείας σε ασθενείς που παραπέμπουν οι υπηρεσίες ΠΦΥ ή ασθενείς που εξήλθαν του νοσοκομείου και χρειάζονται παρακολούθηση.
— Λειτουργούν τα αναγκαία εξειδικευμένα τμήματα (χειρουργείο, μαιευτήριο, μονάδα εντατικής θεραπείας, εμφραγμάτων και νεογνών, μονάδα τεχνητού νεφρού) στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία.
— Λειτουργούν ειδικές υποδομές στα γενικά νοσοκομεία για την υγειονομική περίθαλψη των εφήβων και των νέων (14 – 21 ετών), λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της ηλικίας τους.
— Εχει πλήρη σύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό.
Σε όλες τις βαθμίδες του συστήματος Υγείας χρειάζεται να αναπτυχθούν αντίστοιχα κέντρα φυσικής – ιατρικής αποκατάστασης, με βάση γεωγραφικά, πληθυσμιακά, επιδημιολογικά και νοσολογικά δεδομένα.
Για την έρευνα: Οι ιατρικές σχολές πρέπει να αποτελούν μεγάλα εκπαιδευτικά και επιστημονικά κέντρα, στα οποία θα διεξάγεται ουσιαστική ερευνητική διαδικασία. Οι δαπάνες για τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και να προσανατολίζονται στην παραγωγή νέας γνώσης στην επιστήμη και στη λήψη διδακτορικού διπλώματος και όχι στην παροχή μεταπτυχιακών τίτλων ειδίκευσης.
Ο προσανατολισμός της έρευνας πρέπει να είναι σε ωφέλιμους για τα λαϊκά στρώματα σκοπούς και με πλήρη διαφάνεια για την πλατιά διάδοση των αποτελεσμάτων και με κοινωνικό έλεγχο, αλλά και σύνδεση με την εκπαίδευση. Πρόκειται για έρευνα στην υπηρεσία του λαού.
Για όλα αυτά, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η πλήρης απεξάρτηση της επιστημονικής έρευνας από το κεφάλαιο, τους μηχανισμούς του, τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Το Εθνικό Κέντρο Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ): Είναι αυτοτελής υπηρεσία του ενιαίου δημόσιου δωρεάν συστήματος Υγείας με πανελλαδική ανάπτυξη, που συνδέεται οργανικά και με τα τρία επίπεδα του συστήματος Υγείας. Ειδική μέριμνα χρειάζεται για τις νησιωτικές και παραμεθόριες περιοχές. Καλύπτει υπηρεσίες επιτόπου παροχής πρώτων βοηθειών μέσω κινητών μονάδων και περιλαμβάνει το σύστημα διακομιδών, με σύγχρονα μεταφορικά και πτητικά μέσα. Είναι πλήρως στελεχωμένο με ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό, ειδικά εκπαιδευμένο για έκτακτα περιστατικά.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Σημαντικό κεφάλαιο για την υγεία των εργαζομένων αποτελεί η προστασία της υγείας και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Σύμφωνα με την πρόταση του ΚΚΕ, για να υπηρετηθούν οι ανάγκες των εργαζομένων απαιτούνται συγκεκριμένες υπηρεσίες που αφορούν:
ΠΡΩΤΟ:
Την πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου. Την ποσοτική και ποιοτική εκτίμηση των κινδύνων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων που υπάρχουν στους χώρους εργασίας, ώστε να ληφθούν τα κατάλληλα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα για την εξάλειψη ή και τον περιορισμό αυτών των κινδύνων.
Την έγκαιρη διάγνωση και ιατρική παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων, εξειδικευμένη με βάση τους συγκεκριμένους κάθε φορά παράγοντες κινδύνου.
Τη θεραπευτική αντιμετώπιση και αποκατάσταση των θυμάτων επαγγελματικής ασθένειας ή και εργατικού ατυχήματος.
Την πληροφόρηση, ενημέρωση και εκπαίδευση των εργαζομένων για το περιεχόμενο της επικινδυνότητας κάθε παράγοντα (φυσικού, χημικού, βιολογικού, οργανικού, εργονομικού), όπως επίσης και για το είδος των μέτρων συλλογικής και ατομικής προστασίας για την εξουδετέρωσή τους.
Αναπτύσσονται σύγχρονες υποδομές και πλήρη στελέχωση με ειδικούς επιστήμονες: Γιατρούς Εργασίας (ΓΕ), Τεχνικούς Ασφάλειας (ΤΑ), νοσηλευτές, επισκέπτες Υγείας κ.ά., όπως επίσης και εργαστηριακή υποδομή, εξοπλισμός, κλινικές κλπ. Οι υπηρεσίες αυτές συγκροτούνται σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο οργάνωσης, ενταγμένες οργανικά στο Ενιαίο Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας (Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία, ειδικά κέντρα). Ολο το προσωπικό σε αυτές τις υπηρεσίες είναι δημόσιοι λειτουργοί.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το πρωτοβάθμιο επίπεδο συγκρότησης των σχετικών υπηρεσιών, αυτές μπορούν να έχουν χαρακτηριστικά τοπικά και κλαδικά.
Είναι προφανές ότι και στον τομέα αυτό δεν είναι αποδεκτή η ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Η δαπάνη του συνόλου της συγκεκριμένης δραστηριότητας θα καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό και το ασφάλιστρο επαγγελματικού κινδύνου κατά επιχείρηση και κλάδο που θα καταβάλλει η εργοδοσία ανάλογα με τις συνθήκες εργασίας και την επάρκεια των μέτρων για την προστασία της ΥΑΕ, στα πλαίσια τ<