Προτείνεται δηλαδή, όπως επισημαίνουν από τον ΙΣΑ, η ιατρική πράξη της εργαστηριακής διάγνωσης, στην οποία βασίζονται περισσότερο από το 70% των κλινικών διαγνώσεων, να γίνεται από άλλους επιστήμονες, οι οποίοι δεν κατέχουν επίσημα άδεια άσκησης ιατρικού επαγγέλματος ούτε κατ’ επέκταση κάποια ιατρική ειδικότητα και δεν έχουν καμία εξέλιξη στο πλαίσιο του ΕΣΥ και ούτε έχουν καταλάβει την οποιανδήποτε νοσοκομειακή θέση με τους όρους και τα κριτήρια που ισχύουν για την πρόσληψη ιατρικού προσωπικού στο ΕΣΥ.
Πρέπει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 1 του Ν. 3418/2005, ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.
Δείτε τι αναφέρουν από τον ΙΣΑ:
Οι διατάξεις του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας και του ως άνω άρθρου εφαρμόζονται κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος και την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας ή τριτοβάθμιας φροντίδας υγείας στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα και ανεξάρτητα από τον τρόπο ή τη μορφή άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος, ατομικά, ομαδικά ή με τη μορφή ιατρικής εταιρείας, ως ελεύθερο επάγγελμα ή όχι.
Η ερμηνεία λοιπόν και η αξιολόγηση αποτελεσμάτων εργαστηριακών εξετάσεων συνιστά σαφώς διάγνωση και είναι αμιγώς ιατρική πράξη, την οποία δεν δικαιούνται να εκτελούν επιστήμονες υγείας που δεν κατέχουν άδεια ασκήσεως ιατρικού επαγγέλματος και επιπλέον την αντίστοιχη ιατρική ειδικότητα. Πρέπει λοιπόν να επισημανθεί ότι οι μη ιατροί δεν δικαιούνται να ασκούν ιατρικές πράξεις (ΑΝ. 1565/1939 και ενδεικτικά ΣΤΕ 4665/1988).
Συγκεκριμένα, με το σχέδιο Νόμου προωθείται τα Βιοχημικά και Ανοσολογικά εργαστήρια να διευθύνονται από λοιπούς επιστήμονες μη ιατρούς και τα Αιματολογικά να είναι παραρτήματα κλινικών (κλινικές ειδικότητες να ασκούν εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες ανήκουν αμιγώς στο γνωστικό αντικείμενο της Ιατρικής Βιοπαθολογίας).