Όπως αναφέρουν από το Κέντρο, «η λειτουργία τέτοιων χώρων εγείρει σημαντικά ζητήματα, γιατί μπορεί να ενθαρρύνει τη χρήση, να ενισχύσει τοπικά τις «πιάτσες» και να μειώσει το κίνητρο για θεραπεία. Παρόλα αυτά η δημιουργία χώρων εποπτευόμενης χρήσης προβάλλεται από πολλές πλευρές ως καινοτόμος και «σωτήρια, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα επιστημονικά δεδομένα που ενισχύουν την αντίθετη άποψη.
Η Αθήνα δεν χρειάζεται αποσπασματικά και αμφιλεγόμενα μέτρα. Χρειάζεται έναν μακροπρόθεσμο, ολοκληρωμένο σχεδιασμό που θα αξιολογεί τις ανάγκες και θα προσφέρει όλο το εύρος των υπηρεσιών, ώστε να ανταποκρίνεται στους διαφορετικούς βαθμούς εξάρτησης και κοινωνικού αποκλεισμού του πληθυσμού των χρηστών αλλά και στις πολλαπλές ανάγκες κάθε ατόμου ξεχωριστά. Διαφορετικά το πρόβλημα θα συνεχίσει να ανακυκλώνεται».