Κωνσταντίνος Συρίγος: Πηγαίνουμε προς την δεκαετία του 1970 που οι ασθενείς έφευγαν στο εξωτερικό

Ο δρ Κωνσταντίνος Συρίγος είναι καθηγητής Παθολογίας – Ογκολογίας, διευθυντής της Γ’ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, του ΓΝΝΘΑ «Η Σωτηρία»… Μιλώντας σήμερα για τους θεραπευτικούς δρόμους που ανοίγει η ανοσολογία στην αντιμετώπιση καρκίνων όπως είναι αυτός του μελανώματος και του καρκίνου του πνεύμονα, ξεκίνησε με την παραπάνω διαπίστωση…

Και συνέχισε λέγοντας ότι βρισκόμαστε περίπου στα επίπεδα της δεκαετίας του 1970 που όσοι Έλληνες ασθενείς το άντεχαν οικονομικά, ταξίδευαν στο εξωτερικό για να βρουν την πιο σύγχρονη θεραπεία. Δεν έχουμε φτάσει σε αυτό ακριβώς επίπεδο αλλά προς τα εκεί πάμε, δήλωσε ο έγκριτος καθηγητής.

Η ανοσοθεραπεία είναι ο δαπανηρός, πλην σωτήριος δρόμος για το 20% των ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα, που αποτελεί σε παγκόσμιο επίπεδο την πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο στους άνδρες καθώς το 2012 σε αυτόν οφειλόταν το 19,4% των θανάτων από καρκίνο.

Το υπόλοιπο 80% των ασθενών που θα λάβουν την θεραπεία δεν θα πάνε καλά αλλά αυτό δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε από πριν. Ποιοι κυριολεκτικά θα σωθούν αυξάνοντας κατά αρκετά χρόνια το προσδόκιμο ζωής τους, και ποιοι θα παραμείνουν ανεπηρέαστοι από την θεραπεία…

Η ανοσοθεραπεία λειτουργεί ως εξής:

Κάθε μέρα το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει εκατομμύρια καρκινικά κύτταρα. Όταν όμως το ανοσοποιητικό «αδυνατίσει» για κάποιο λόγο (διατροφής, ψυχολογικό κλπ), τότε ο καρκίνος βρίσκει έδαφος να «ξεγελάσει» το ανοσοποιητικό και να «κλειδώσει» εκτός λειτουργίας τα Τ-λεμφοκύτταρα που κανονικά τον εμποδίζουν να αναπτυχθεί. Με τους φαρμακευτικούς παράγοντες ανοσοθεραπείας, ανοίγουν και πάλι οι «διακόπτες» του ανοσοποιητικού συστήματος και από μόνος του ο οργανισμός αρχίζει να παλεύει κατά του καρκίνου.

Όπως πρόσθεσε ο επιστημονικός συνεργάτης της ΕΣΔΥ, οικονομολόγος Κώστας Αθανασάκης, τα επόμενα έτη αναμένεται να αυξηθεί εκ νέου η ζήτηση για φροντίδα υγείας στο πεδίο του καρκίνου. Στο πλάισιο των περιορισμένων πόρων για την υγεία διεθνώς, αλλά και της ανάδειξης νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων, η ανακατομή των πόρων, η τεκμηρίωση της καινοτομίας και η διασφάλιση της ισότητας στην πρόσβαση των ασθενών με καρκίνο σε καινοτόμες θεραπείες, πρέπει να είναι οι στόχοι του συστήματος.