Κορωνοϊός: Πως φτάσαμε στην πανδημία… Τα ψέματα, η αδιαφάνεια και η έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των λαών

  • Γιάννα Σουλάκη
κορωνοϊός
Στην αδιαφάνεια, την υποτίμηση του προβλήματος, αλλά και στην έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των λαών αποδίδει την κρίση του κορωνοϊού, ο εκπρόσωπος της Ελλάδας για τον κορωνοϊό στους Ευρωπαϊούς Οργανισμούς, καθηγητής Οικονομικών της Υγείας στο LSE, Ηλίας Μόσιαλος.

Η αδιαφάνεια και η απόκρυψη της μεγάλης διάστασης που είχε λάβει η επιδημία στην Κίνα, η ολιγωρία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αλλά και η υποτίμηση του προβλήματος από τους ηγέτες των κρατών, αλλά και τους επιστήμονες τους ίδιους, ήταν οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν τον πλανήτη σ’ αυτή την πρωτοφανή κρίση δημόσιας υγείας με τη νόσο που προκαλεί ο νέος κορωνοϊός.

Τα παραπάνω ανέφερε σε διαδικτυακή συνέντευξή του ο καθηγητής του LSE, Ηλίας Μόσιαλος, μιλώντας στο Live Media.

Κορωνοϊός: Οι ευθύνες των Κινέζων

Σύμφωνα με τον κ. Ηλία Μόσιαλο, το αυταρχικό καθεστώς της Κίνας με την απόκρυψη του προβλήματος το οποίο ήταν γνωστό τους ίδιους τους Κινέζους από τις αρχές από του περασμένου Δεκεμβρίου, οδήγησε τον πλανήτη σε μια φοβερή τραγωδία:

“Ως εδώ φτάσαμε γιατί υπήρχε πλήρης αδιαφάνεια ενός αυταρχικού καθεστώτος στην Κίνα. Και δεν θα πρέπει να υποτιμήσουμε καθόλου αυτό το γεγονός. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή είχα πει ότι σε επίπεδο χώρας θα πρέπει να υπάρχει απόλυτη ειλικρίνεια στο τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Το ίδιο αυταρχικό καθεστώς το οποίο μας δημιούργησε το πρόβλημα παγκόσμια, δηλαδή οι Κινέζοι, που αποσιώπησαν δεδομένα στην επαρχία Χουμπέι και στην πόλη ειδικά της Γουχάν τα οποία τα είχαν από τις αρχές Δεκεμβρίου και τα δημοσιοποίησαν στις 31 Δεκεμβρίου, δηλαδή αυτό εάν είχε γίνει ένα μήνα νωρίτερα δεν θα είχαμε μπλέξει σ’ αυτήν την παγκόσμια τραγωδία τώρα. Αυτό το ίδιο καθεστώς πήρε και τα δραστικότερα μέτρα μετά, τα οποία τα βλέπαμε στην πόλη της Γουχάν από τις αρχές Ιανουαρίου, όπου βλέπαμε και τους μαζικούς θανάτους τότε”.

Μόσιαλος: Οι ευθύνες του ΠΟΥ και της παγκόσμιας κοινότητας

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, αλλά και η παγκόσμια κοινότητα, δηλαδή οι ηγέτες της G7 και G20 έδειξαν απίστευτη ολιγωρία -σύμφωνα με τον καθηγητή- συμβάλλοντας με τη σειρά τους σ’ αυτήν την παγκόσμια κρίση. Την ίδια στιγμή, που το πρόβλημα στην Κίνα κλιμακωνόταν με ραγδαίους ρυθμούς, εξέδιδαν ανακοινώσεις ότι ο ιός δεν μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο κι ότι πιθανότατα το πρόβλημα δεν είναι μεγαλύτερο από την εποχική γρίπη, αναφέρει ο Ηλίας Μόσιαλος:

“Όποιος, όμως, είχε λίγη παρατηρητικότητα όχι μεγάλη, κι έβλεπε το τι συνέβαινε στη Γουχάν εκείνη την περίοδο, θα καταλάβαινε ότι δεν ήταν μια απλή γρίπη, όταν άνθρωποι πέφταν μέσα στα σούπερ μάρκετ ή στο δρόμο, εμβρόντητοι και ξεροί από τα προβλήματα της νόσου. Και με τους Κινέζους να φτιάχνουν νοσοκομεία σε μία εβδομάδα ή δύο εβδομάδες, όπου απομόνωσαν δεκάδες χιλιάδες κρούσματα και άλλους επιπλέον χώρους τους οποίους δημιούργησαν. Δεν ήθελε πολλά για να καταλάβει κανείς το πως αυτό το πράγμα θα ξέφευγε και θα δημιουργούσε προβλήματα στον υπόλοιπο κόσμο”.

Με εξαίρεση τον πρόεδρο της Κίνας που κινήθηκε πολύ γρήγορα όταν κατάλαβε το πρόβλημα και τον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας, από κει και πέρα υπήρξε μια τεράστια ολιγωρία, όπως υπήρξε παραδόξως μια ολιγωρία και σε επιστημονικό επίπεδο, αναφέρει ο Ηλίας Μόσιαλος, “εκφραζόμενη αρχικά από τον ΠΟΥ, αλλά και ένα πολύ μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας που άρχισε να ασχολείται με το πρόβλημα, μετά τα τέλη Δεκεμβρίου-αρχές Ιανουαρίου στο σύνολο της Ευρώπης, αλλά και στη Βόρεια Αμερική. Αν παρατηρήσετε στο twitter μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα για κορωνοϊό, ή στα κοινωνικά δίκτυα”, επισημαίνει.

Ο ρόλος του Έλληνα καθηγητή του LSE στη λήψη έγκαιρων μέτρων στην Ελλάδα

Είναι γεγονός ότι ο καθηγητής των Οικονομικών της Υγείας του LSE, Ηλίας Μόσιαλος, ήταν από τους πρώτους που επισήμανε τους κινδύνους σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και για την Ελλάδα, παρά τις “μαζικές αντιδράσεις” που όπως λέει ο ίδιος, είχε προκαλέσει ως “μάντης κακών”.

Επέμεινε, όμως, γιατί γνώριζε ότι το ελληνικό σύστημα υγείας δεν ήταν και στην καλύτερη κατάστασή του μετά από 10 χρόνια μεγάλης λιτότητας και οικονομικής κρίσης, όπως επεσήμανε ότι υπήρχε τεράστιος κίνδυνος για τη χώρα, εάν δεν προετοιμαζόμασταν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, με μεγάλες επενδύσεις στο δημόσιο σύστημα υγείας:

“Είχα πει από την αρχή, ότι το σύστημα υγείας δεν θα πρέπει να είναι μόνο το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά δημόσιος, ιδιωτικός τομέας και ένοπλες δυνάμεις μαζί και ευτυχώς αυτό σιγά – σιγά έχει αρχίσει να γίνεται και ευτυχώς η κυβέρνηση κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση του ενιαίου συστήματος, της μαζικής προμήθειας αναπνευστήρων και μέσων προστατευτικού υλικού για το υγειονομικό μας προσωπικό, καθώς θα πρέπει να προστατεύσουμε τους γιατρούς μας και τους νοσηλευτές μας αυτή τη στιγμή”.

Κορωνοϊος: Τα προβλήματα με την ενίσχυση του ελληνικού συστήματος Υγείας στο σήμερα

Η ενίσχυση του συστήματος υγείας της Ελλάδας με προστατευτικά υλικά για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και με μηχανήματα εντατικής θεραπείας και αναπνευστήρες, αποτελεί το μεγαλύτερο άγχος των υγειονομικών υπηρεσιών, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, καθώς η παγκόσμια ζήτηση αυτών των υλικών έχει στερήσει από τη χώρα μας τη δυνατότητα να αποκτήσει επάρκεια.

Ο Ηλίας Μόσιαλος έχει εκφράσει την αγωνία της θωράκισης του υγειονομικού μας συστήματος πολλές φορές δημόσια, ενώ και από τη θέση του εκπρόσωπου της Ελλάδας στους διεθνείς οργανισμούς για τα θέματα του κορωνοϊού, δίνει καθημερινές μάχες για να βοηθήσει τη χώρα να εξασφαλίσει αυτά τα υλικά.

«Μεγάλο μέρος της επιτυχούς διαχείρισης του προβλήματος του κορωνοϊού στη χώρα μας, εξαρτάται από το πόσο καλά θα θωρακίσουμε το ιατρικό και νοσηλευτικό μας προσωπικό με προστατευτικό υλικό», λέει και αναφέρει το παράδειγμα της Ιταλίας, όπου 50 γιατροί της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας έχασαν τη ζωή τους στη μάχη κατά του ιού, εξαιτίας των μεγάλων ελλείψεων:

“Αντίστοιχα προβλήματα αντιμετωπίζουν τώρα στην Γαλλία και την Ισπανία, ενώ περίπου το 15-20% των γιατρών, των νοσηλευτών και των ανθρώπων που ασχολούνται με τα έκτακτα περιστατικά στη Γουχάν, είχαν προβληθεί από τον ιό τις δύο πρώτες εβδομάδες της επιδημίας εκεί. Αυτό μας δίνει και κάποια μηνύματα στο πόσο σημαντική είναι η προστασία των εργαζομένων σε χώρους νοσοκομείων, γιατί εμείς δεν έχουμε το προστατευτικό υλικό σε επάρκεια, όπως το έχουν άλλες χώρες, όπως η Γερμανία ή η Γαλλία και η Ελβετία, τώρα και η Ιταλία επιτέλους, όταν σταμάτησε η Γερμανία την απαγόρευση των εξαγωγών”, αναφέρει ο καθηγητής του LSE.

Μόσιαλος: Οι Γερμανοί … δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα

Πόλεμος μαίνεται στις παγκόσμιες αγορές για τη διασφάλιση των απαραίτητων υγειονομικών και ιατροτεχνολογικών υλικών, των “όπλων” δηλαδή που απαιτούνται σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη μάχη με τον “αόρατο” εχθρό. Κι αυτό μας βάζει σε περισσότερα προβλήματα και διλήμματα στην Ελλάδα, για το πως μια μικρή χώρα σαν τη δική μας μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ αυτόν τον παγκόσμιο ανταγωνισμό για την προμήθεια αναπνευστήρων και προστατευτικού υλικού, αναφέρει ο Ηλίας Μόσιαλος.

“Αυτή τη στιγμή έχουμε ευτυχώς τη δυνατότητα, γύρω στους 820 αναπνευστήρες στη χώρα μας, το πλάνο είναι να πάμε σε πάνω από 1.000 αν είναι δυνατόν μέχρι και 1.200 με 1.500 μέσα στο καλοκαίρι ή και μέχρι το φθινόπωρο, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα ανοίξουν οι αγορές. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα, οι Ιταλοί έχουν παραγγείλει 10.000 αναπνευστήρες από την Κίνα, εμείς ζητάμε 200 και βρίσκουμε πολύ μεγάλη δυσκολία να πάρουμε ακόμα και αυτούς τους 200. Κι ενώ οι Γερμανοί επίσημα ανακοίνωσαν την άρση της αναστολής των εξαγωγών δεν απαντούν σε κανένα τηλέφωνο, πέρα από αυτό των Ιταλών και των Γάλλων μέχρι στιγμής. Δηλαδή δεν δείχνουν αυτήν την αλληλεγγύη που θα περίμενε κανείς, τουλάχιστον σε Ευρωπαϊκό επίπεδο”.

Η καταστροφική επέλαση του ιού σ’ αυτό το δύσκολο διεθνές περιβάλλον και σε συνδυασμό με την αδυναμία της παγκόσμιας κοινότητας σε ηγετικό επίπεδο να λάβει αποφάσεις, καθιστούν την κάθε χώρα υπεύθυνη να χαράσσει τη δική της πολιτική απέναντι στην απειλή. Κι ενώ τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι ίσως την πρώτη μάχη να την κερδίσουμε, καθώς έχουμε λιγότερη διασπορά από άλλα ευρωπαϊκά κράτη, υπάρχει ακόμη μεγάλος αγώνας μπροστά μας.