Ο 98χρονος πολιτικός και αγωνιστής Μανώλης Γλέζος, όμως, είχε αστείρευτη θέληση για ζωή και φλέρταρε μαζί της μέχρι την τελευταία ώρα, φτάνοντας σχεδόν τον ένα αιώνα ζωής. Το αναπόφευκτο ήρθε σήμερα Δευτέρα λίγο μετά τη μία το μεσημέρι στο νοσοκομείο, όπου έδωσε την ύστατη μάχη για τη ζωή.
Δείτε επίσης – Πέθανε στα 98 του χρόνια ο Μανώλης Γλέζος στο Ερρίκος Ντυνάν
«Μην ακούς τον γιατρό, δεν πρόκειται να πεθάνω», έγραφε στη μάνα του το 1942 ο φοιτητής Μανώλης Γλέζος, όταν μετά από σοβαρή αιμόπτυση, ο γιατρός του έδινε δυο με τρεις μέρες ζωής. Το ανέφερε ο ίδιος, όταν τον Σεπτέμβριο του 2017 κλήθηκε να μιλήσει ως καλεσμένος σε διεθνές συνέδριο για τη μακροζωία.
Μυστικό του; Η αστείρευτη δράση του και ο συνεχής αγώνας για όλα όσα πίστευε. Στήριγμά του; Οι συναγωνιστές του, πολλοί από τους οποίους χάθηκαν πριν από αυτόν, όπως ανέφερε στο συνέδριο:
«Πριν από κάθε μάχη μαζευόμασταν και λέγαμε ότι αν εσύ ζήσεις μη με ξεχνάς. Πως μπορώ εγώ να ξεχάσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που χάθηκαν ενώ εγώ ζω», έλεγε στις 11/9/2017, ο Μανώλης Γλέζος.
Μανώλης Γλέζος: Ζω για να εκτελώ εντολές εκείνων που χάθηκαν…
«Οι φίλοι μου έλεγαν: Μανώλη τον παφλασμό των κυμάτων θα τον ακούς και για μένα θα χορεύεις και για μένα θα πίνεις κρασί και για μένα……Θα ζεις για μένα ….» ανέφερε χαρακτηριστικά στην ομιλία του στο συνέδριο της μακροζωίας ο αιωνόβιος πολιτικός, ο οποίος τότε ήταν 95 ετών, προσθέτοντας ότι ζούσε για να εκτελεί τις εντολές αυτών που χάθηκαν.
Μυστικό της μακροζωίας του ήταν επίσης και η πολυπραγμοσύνη που τον χαρακτήριζε: «Η πολυπραγμοσύνη δεν είναι δημιούργημα της δικής μου θέλησης είναι εντολή όλων αυτών που δεν ζουν και ζω εγώ σήμερα».
Άλλος παράγοντας για τη μακροζωία του, ήταν η συνεχής συμμετοχή του στην πολιτική δράση: «Εάν δεν υπήρχε η δραστηριότητα για διάφορα θέματα δεν θα υπήρχε σήμερα ο Μανώλης», ανέφερε ο ίδιος χαρακτηριστικά.
Απευθυνόμενος προς τους γιατρούς που παρακολουθούσαν το συνέδριο, τους αποκάλεσε «αγαπητοί μου γονείς» εξηγώντας ότι το θέμα της υγείας του είναι δικό τους δημιούργημα. Τους κάλεσε, επίσης, να συμπεριφέρονται σωστά στον ασθενή και να μην το βλέπουν ως αντικείμενο» και τους εκμυστηρεύθηκε το «μαρτύριο του»:
«Πεθαίνουν οι φίλοι μου οι γνωστοί μου και εγώ ζω. Το πρόβλημα μου εμένα σήμερα είναι πως θα ξεπεράσω αυτό το θέμα, αυτό είναι το μαρτύριο μου».