Πιθανόν υπάρχουν επίσης κρίσιμες ελλείψεις σε φάρμακα στην Χερσώνα, αναφέρει στην ενημέρωσή του στο Twitter το υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας.
Η Ρωσία καταβάλλει προσπάθειες για να παράσχει βασικές δημόσιες υπηρεσίες στον πληθυσμό στα εδάφη που έχουν καταληφθεί από τις ρωσικές δυνάμεις, επισημαίνει.
Τον περασμένο μήνα, η αξιωματούχος διαχείρισης περιστατικών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) Ντόριτ Νίτζαν δήλωσε ότι η Μαριούπολη, η οποία τελεί τώρα υπό τον έλεγχο των ρωσικών δυνάμεων έπειτα από εβδομάδες πολιορκίας και σφοδρών βομβαρδισμών, βρίσκεται μεταξύ των κατεχόμενων περιοχών στις οποίες υπάρχει κίνδυνος να ξεσπάσει χολέρα.
Δείτε επίσης: H επιδημία της χολέρας απειλεί την αιματοβαμμένη Μαριούπολη: Πώς εμφανίζεται η νόσος και πόσο επικίνδυνη είναι
Το υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας, σύμφωνα με τον τοπικό τύπο, ανέφερε τις προηγούμενες μέρες πως υπάρχουν ύποπτα κρούσματα χολέρας στην περιοχή από την 1η Ιουνίου και μετά.
Επίσης, οι αξιωματούχοι της Υγείας προειδοποίησαν πως η μαζική ταφή πτωμάτων και η κακή πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, επιτείνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της χολέρας στη Μαριούπολη.
Τι είναι η χολέρα – Συμπτώματα
Η χολέρα είναι λοίμωξη του λεπτού εντέρου, η οποία προκαλείται από ορισμένα στελέχη του βακτηρίου Vibrio cholerae (Δονάκιο της χολέρας).
Τα συμπτώματα μπορεί να κυμαίνονται: από κανένα, έως ήπια, ή ακόμη έως και πολύ σοβαρά. Το συνηθέστερο σύμπτωμα είναι μεγάλες ποσότητες υδαρούς διάρροιας που διαρκούν για αρκετές ημέρες. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν εμετοί και μυϊκές κράμπες. Η διάρροια μπορεί να είναι τόσο σοβαρή, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει τον ασθενή, ακόμη και μέσα σε λίγες ώρες, σε σοβαρή αφυδάτωση και διαταραχή ηλεκτρολυτών.
Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη βύθιση των οφθαλμών, το κρύο και ανελαστικό δέρμα και τις ρυτίδες στα χέρια και τα πόδια. Η αφυδάτωση μπορεί να δώσει στην επιδερμίδα ένα χαρακτηριστικό μπλε χρώμα. Είναι και ο λόγος που η νόσος έχει χαρακτηριστεί, ως “μπλε θάνατος”.
Τα συμπτώματα ξεκινούν δύο ώρες έως πέντε ημέρες μετά την έκθεση.
Χολέρα: Πώς μεταδίδεται
Η νόσος της χολέρας μεταδίδεται κυρίως μέσω του μολυσμένου νερού ή και των μολυσμένων τροφίμων, από βακτήρια τα οποία περιέρχονται στα ανθρώπινα κόπρανα. Επίσης, έχει ενοχοποιηθεί και η κατανάλωση ωμών θαλασσινών.
Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνεται η κακή υγιεινή, το λίγο και ακάθαρτο πόσιμο νερό και η φτώχεια. Η χολέρα μπορεί να διαγνωστεί με εξέταση κοπράνων.
Πρόληψη και θεραπεία της χολέρας
Εμβόλια της χολέρας χορηγούμενα από το στόμα, παρέχουν ικανοποιητική προστασία για περίπου έξι μήνες. Τα ίδια εμβόλια παρέχουν πρόσθετη προστασία και από ένα άλλο τύπο διάρροιας, το οποίο προκαλείται από το βακτήριο E. coli.
Η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει την εντατική ενυδάτωση του ασθενούς, με τη χορήγηση υγρών, αλλά και ελαφρώς γλυκών και αλμυρών διαλυμάτων, κυρίως με βάση το ρύζι. Συμπληρώματα ψευδαργύρου είναι αποτελεσματικά στα παιδιά.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, χορηγούνται υγρά ενδοφλεβίως, ενώ και ορισμένα αντιβιοτικά μπορεί, επίσης, να αποδειχθούν αποτελεσματικά.
Χολέρα: Προκαλεί 28.800 έως 130.000 θανάτους το χρόνο
Η χολέρα επηρεάζει περίπου 3–5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως και προκαλεί 28.800-130.000 θανάτους το χρόνο. Αν και η έξαρση που εμφανίστηκε το 2010 χαρακτηρίστηκε ως «πανδημία», στην πραγματικότητα η νόσος συναντάται σπάνια σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Τα παιδιά πλήττονται περισσότερο από τη χολέρα.
Η ασθένεια εμφανίζεται τόσο με τη μορφή επιδημικών εστιών, όσο και ως χρόνια νόσος σε ορισμένες περιοχές. Οι περιοχές που βρίσκονται σε μόνιμο κίνδυνο για ξέσπασμα επιδημίας χολέρας είναι, η Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Ο κίνδυνος θανάτου μεταξύ των προσβεβλημένων είναι συνήθως μικρότερος από 5% αλλά μπορεί να φτάσει και το 50%. Η μη έγκαιρη, ή η μη πρόσβαση στη θεραπεία οδηγεί σε υψηλότερο ποσοστό θανάτων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά τον από του στόματος εμβολιασμό κατά της χολέρας, σε περιοχές όπου η ασθένεια είναι ενδημική (με εποχιακές εξάρσεις), ή ως μέρος της απάντησης σε επιδημίες ή σε ανθρωπιστική κρίση κατά την οποία ο κίνδυνος χολέρας είναι υψηλός.
Οι πρώτες περιγραφές της χολέρας συναντώνται ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ. στα σανσκριτικά. Η μελέτη της χολέρας στην Αγγλία από τον Τζον Σνόου μεταξύ 1849 και 1854 οδήγησε σε σημαντική πρόοδο στον τομέα της επιδημιολογίας.
Επτά μεγάλες εξάρσεις έχουν συμβεί τα τελευταία 200 χρόνια, προκαλώντας εκατομμύρια θανάτους.
Με πληροφορίες από: theguardian.com, pravda.com, wikipedia.org