Μάθετε πως θα απαλλαγείτε από την ομφαλοκήλη!

Iatropedia
14 Ιανουαρίου 2015 | 20:00

Αμέσως μετά τη γέννηση ενός παιδιού, ο ομφάλιος λώρος απολινώνεται και διατέμνεται. Σε μερικές εβδομάδες το υπόλειμμα (κολόβωμα) του ομφάλιου λώρου αποπίπτει, αφήνοντας πίσω τον ομφαλό. Στους ενήλικες είναι δυνατό με την πάροδο του χρόνου να δημιουργηθεί κάποιο χάσμα στην περίμετρο του δακτυλίου συνήθως αμέσως πάνω ή κάτω από τον ομφαλό. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο πως θα απαλλαγείτε από την ομφαλοκήλη.

Γράφει ο Δημήτριος Κ. Φιλίππου, MD, PhD

Γενικός Χειρουργός

Στην πλειοψηφία, δηλαδή, των περιπτώσεων πρόκειται για παραομφαλοκήλες, ενώ οι αληθείς κήλες που το χάσμα αφορά στο εσωτερικό του ομφαλικού δακτυλίου είναι πολύ σπάνιες, σε αντίθεση με τα βρέφη και τα παιδιά.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των ομφαλοκηλών στους ενήλικες αφορά σε πολύτοκες γυναίκες, ενώ η συχνότητα αυξάνεται περισσότερο εάν συνυπάρχει και παχυσαρκία. Σε ορισμένες περιπτώσεις η διόγκωση είναι πολύ μικρή.

Μπορούμε να χρησιμοποιούμε μόνο το ένα δάκτυλο προκειμένου να ανατάξουμε την κήλη ενώ και παράλληλα αισθανόμαστε το χάσμα στο κοιλιακό τοίχωμα. Το άνοιγμα μπορεί να έχει τη διάμετρο ενός κέρματος. Εάν ο ασθενής είναι παχύσαρκος, η διόγκωση μπορεί να μην είναι εμφανής, αλλά μπορούμε να την εντοπίσουμε με ψηλάφηση κάτω από τον λιπώδη (υποδόριο) ιστό.

Συχνότερα εμφανίζεται μια μαλακή διόγκωση. Μπορεί να έχει διάμετρο από λίγα έως πολλά εκατοστά (μέγεθος γροθιάς ή πορτοκαλιού). Οι περισσότερες ομφαλοκήλες ανατάσσονται εύκολα μέσα στην κοιλιά με ήπια πίεση ή όταν ο ασθενής ξαπλώνει και χαλαρώνει. Το περιεχόμενο της κήλης που προσπίπτει προς τα έξω είναι συνήθως ανώδυνο μπορεί με τον βήχα, το σφίξιμο, την άρση βάρους ή άλλες καταστάσεις που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση να αυξάνει σημαντικά σε μέγεθος.

Επίσης μπορεί να μην είναι δυνατή η επιστροφή του εντός της κοιλιακής κοιλότητας και τμήμα του να παραμένει μόνιμα κάτω από την τομή (μη ανατασσομένη κήλη) ή να περισφιχθεί από τους πέριξ ιστούς και μυς(περισφιγμένη κήλη), σε σημείο που να παρακωλυθεί η κυκλοφορία του αίματος και το τμήμα αυτό (συνήθως έντερο) να νεκρωθεί. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις είναι δυνατό να παρατηρηθεί έντονος πόνος και σημεία φλεγμονής στο σημείο εκείνο.

Η διάγνωση συνήθως τίθεται με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού, από τα συμπτώματα και από την διενέργεια πλήρους φυσικής κλινικής εξέτασης.

Η ομφαλοκήλη στον ενήλικα πρέπει να επιδιορθωθεί ακόμη και όταν είναι ασυμπτωματική, επειδή πάντοτε υπάρχει το ρίσκο να γίνει περίσφιξη του περιεχομένου της στο μέλλον. Η εγχείρηση συνήθως διαρκεί 1/2 έως 2 ώρες, αυτό εξαρτάται από το μέγεθος της κήλης και από την τεχνική που χρησιμοποιούμε για την επιδιόρθωση της κήλης.

Οι περισσότερες χειρουργικές αποκαταστάσεις των ομφαλοκηλών γίνονται υπό γενική αναισθησία. Σε σπάνιες και επιλεγμένες περιπτώσεις που αφορούν σε κήλες μικρών διαστάσεων ή ασθενείς στους οποίους η γενική αναισθησία αντενδείκνυται, η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με τοπική ή περιοχική (επισκληρίδιο) αναισθησία σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή που φέρνει τον ασθενή σε λήθαργο (μέθη).

Η επιλογή αυτή θα πρέπει να συζητηθεί με τον ασθενή προκαταβολικά. Υπάρχει ποικιλία τεχνικών χειρουργικής αποκατάστασης μιας μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης, οι οποίες διακρίνονται βασικά σε δύο κατηγορίες. Η τελική επιλογή εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ποιότητα των κοιλιακών τοιχωμάτων, το μέγεθος της κήλης, η προτίμηση του χειρουργού κ.α.