Συγκρίνοντας τις δύο μεθόδους θεραπείας, ερευνητές του Vancouver Cancer Centre στο BCCA (British Columbia Cancer Agency) διεπίστωσαν ότι ασθενείς που ακολούθησαν την βραχυθεραπεία είχαν διπλάσιες και πλέον πιθανότητες να απαλλαγούν από τον καρκίνο του προστάτη μετά την πάροδο μιας πενταετίας απ’ ότι εκείνοι που υποβάλλοντο σε ακτινοθεραπεία εξωτερικής δέσμης. Σύμφωνα με την μελέτη του καθηγητή James Morris που παρουσιάσθηκε στο πρόσφατο φόρουμ της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ακτινοθεραπείας και Ογκολογίας (ESTRO) στην Βαρκελώνη, η συγκεκριμένη μέθοδος είχε ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε ασθενείς με διεγνωσμένο καρκίνο του προστάτη οι οποίοι κρίθηκαν ότι αντιμετώπιζαν υψηλό κίνδυνο να αποτύχει η θεραπεία τους.
Η βραχυθεραπεία (LDR-PB) συνιστά μια μορφή εσωτερικής ακτινοθεραπείας, όπου περίπου 40-100 μικροσφαιρίδια ή «σπόροι» ραδιενεργού υλικού μεγέθους κόκκων ρυζιού εισάγονται στον προστάτη με λεπτές βελόνες και εναποτίθενται εκεί για έναν αριθμό εβδομάδων ή μηνών. Το διάστημα αυτό εκπέμπουν χαμηλές δόσεις ακτινοβολίας «βομβαρδίζοντας» τον καρκίνο ενώ ο περιορισμένος χώρος περιορίζει και το μέγεθος της βλάβης σε υγιείς γειτονικούς ιστούς. Η δε ακτινοθεραπεία εξωτερικής δέσμης (DE-EBRT) προβλέπει την ακτινοβολία κατά του αδένα του προστάτη από εξωτερική πηγή.
Παρά τα ενθαρρυντικά αποτελέσματα, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η βραχυθεραπεία έχει ορισμένα μειονεκτήματα όπως πολυπλοκότητα, ανάγκη εκτενώς εκπαιδευμένου προσωπικού και τριπλάσιες πιθανότητες για σοβαρές παρενέργειες στο ουροποιητικό των πασχόντων –η τοξικότητα σε ασθενείς που ακολούθησαν αγωγή LDR-PB κυμάνθηκε στο 8% έναντι μόλις 2% σε όσους υπεβλήθησαν σε DE-EBRT. Ωστόσο επισημαίνουν ότι πολλές από τις παρενέργειες ήταν «προσωρινές και αναστρέψιμες ή θα μπορούσαν να βελτιωθούν με τις κατάλληλες διαδικασίες».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: