Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός
Περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1945 και σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού (7-8,5%) πάσχει από το σύνδρομο με το γυναικείο φύλο να υπερτερεί.
Μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμα και κατά τη διάρκεια της παιδικής.
Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται δυσάρεστες αισθήσεις στα κάτω άκρα ενώ σπάνια εμφανίζονται στα χέρια και το κεφάλι, οι οποίες περιγράφονται σαν ανατριχίλα, μυρμήγκιασμα, κάψιμο, πόνος ή τράβηγμα.
Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων κυμαίνεται από ήπια έως ανυπόφορη. Τα συμπτώματα δεν είναι μόνιμα και η σοβαρότητα μπορεί επίσης να ποικίλλει μεταξύ των επεισοδίων. Ένα κλασικό χαρακτηριστικό είναι ότι τα συμπτώματα είναι χειρότερα το βράδυ με μια ασυμπτωματική περίοδο νωρίς το πρωί.
Άλλες καταστάσεις που πυροδοτούν την εμφάνιση του συνδρόμου είναι οι επί μακρόν περίοδοι ακινησίας, όπως τα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο, η ακινητοποίηση του μέλους με γύψο, ακόμα και το θέατρο ή ο κινηματογράφος.
Στις περισσότερες περιπτώσεις η αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη. Ωστόσο, μπορεί να έχει μια γενετική προδιάθεση, καθώς συχνά εμφανίζεται κληρονομικότητα σε οικογένειες όπου η έναρξη των συμπτωμάτων έγινε πριν από την ηλικία των 40 ετών.
Στοιχεία δείχνουν ότι τα χαμηλά επίπεδα σιδήρου μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνα για την εμφάνιση του συνδρόμου.
Οι παρακάτω παράγοντες φαίνεται ότι σχετίζονται, αλλά ακόμα δεν έχει τεκμηριωθεί αν όντως συμβάλλουν στην πρόκληση του συνδρόμου.
Χρόνιες ασθένειες, όπως νεφρική ανεπάρκεια, διαβήτης και περιφερική νευροπάθεια. Η αντιμετώπιση της υποκείμενης νόσου συχνά παρέχει ανακούφιση από τα συμπτώματα του συνδρόμου.
Ορισμένα φάρμακα μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματα. Για παράδειγμα τα αντιψυχωσικά, τα αντικαταθλιπτικά, τα αντιισταμινικά και τα χάπια κατά της ναυτίας.
Εγκυμοσύνη. Μερικές γυναίκες βιώνουν για πρώτη φορά τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ιδιαίτερα κατά το τελευταίο τρίμηνο. Ωστόσο, για τις περισσότερες από αυτές τα συμπτώματα συνήθως εξαφανίζονται γρήγορα μετά τον τοκετό.
Μερικές φορές η αντιμετώπιση του υποκείμενου αιτίου, όπως για παράδειγμα η έλλειψη σιδήρου, βοηθάει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αν όμως έχετε σύνδρομο ανήσυχων ποδιών χωρίς να οφείλεται σε κάποια πάθηση τότε η θεραπεία επικεντρώνεται στις αλλαγές στον τρόπο ζωής και αν αυτές δεν είναι αποτελεσματικές στα φάρμακα.
(1)(1)(15)(27).jpg)
Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός
email: cbountouri@gmail.com