Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο: Απόγνωση χωρίς σταματημό, αλληλεγγύη η απάντησή μας

Όπως αναφέρουν από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο «επανερχόμαστε στο θέμα της πρόσβασης των ανασφάλιστων ασθενών, καθώς πλέον και ασφαλισμένων, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας μετά από επανειλημμένες περιπτώσεις ασθενών που όπως προκύπτει μένουν ακάλυπτοι.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι ισχύει εν τέλει για τους ανασφάλιστους αλλά και τι έχει αλλάξει για μερίδα ασφαλισμένων.

Από το 2014 οι ανασφάλιστοι απέκτησαν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας, πλην διαγνωστικών εξετάσεων, και σε φάρμακα (με όλα τα πολύ σοβαρά προβλήματα που έχουμε περιγράψει εδώ http://www.mkiellinikou.org/blog/2014/07/31/farmaka-2/ ).

Η νέα κυβέρνηση από το 2015 και μετά προχώρησε σε επιμέρους αλλαγές που σε κάποιες περιπτώσεις βελτίωσαν την κατάσταση και σε άλλες την χειροτέρεψαν.  Πιο συγκεκριμένα για τους ανασφάλιστους:

–    Δόθηκε πρόσβαση σε διαγνωστικές εξετάσεις , μόνο σε δημόσιες δομές υγείας.  Παρατηρούμε όμως μεγάλη αναμονή ειδικά στα δημόσια νοσοκομεία, οπότε και πάλι αρκετοί ασθενείς επιστρέφουν σε εμάς και ζητούν να τους βοηθήσουμε.  Αναφερόμαστε φυσικά σε έκτακτα περιστατικά που χρειάζονται άμεσα οι ασθενείς να κάνουν αξονική, μαγνητική, τριπλεξ, ή σπινθηρογραφηματα κ.α σε καταστάσεις που  δεν μπορούν να περιμένουν ένα μήνα αφού τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του ασθενή.
–    Για την νοσηλεία ασθενών σε δημόσια νοσοκομεία έχουμε δει ουσιαστική βελτίωση και πλέον έχουμε ελάχιστες περιπτώσεις ασθενών που – παράνομα – χρεώνονται.  Ανησυχούμε όμως ότι αυτή η βελτίωση κινδυνεύει να είναι παροδική από τη στιγμή που δεν έχει αυξηθεί ο προϋπολογισμός των νοσοκομείων για να αντεπεξέλθουν στην μεγαλύτερη προσέλευση ασθενών.  Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για επιπλέον 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους που καλείται το Εθνικό Σύστημα Υγείας να βοηθήσει.  Μπορεί άραγε αυτό να γίνει  με μειωμένους προϋπολογισμούς πάνω από το 50% από το 2009 και μετά;

–    Για τα φάρμακα παρατηρούμαι τα ακόλουθα :

α) Για την μεγάλη κατηγορία των ανσφάλιστων ισχύει ότι ίσχυε από το 2014 δηλαδή ίδια συμμετοχή στην προμήθεια φαρμάκων με τον ασφαλισμένο. Το πρόβλημα που υπάρχει πλέον είναι ότι με την συμεμτοχή του 25%  μαζί με την επιβάρυνση της διαφοράς ασφαλιστικής και λιανικής τιμής, και την ραγδαία φτωχοποίηση της κοινωνίας, μεγάλο τμήμα του πληθυσμού δυσκολεύεται να προμηθευτεί τα φάρμακά του.

β) Για όσους ανήκαν στην κατηγορία των ασφαλισμένων με βιβλιάρια πρόνοιας και σε μιά μερίδα των ανασφάλιστων με συγκεκριμμένα οικονομικά και περιουσιακά κριτήρια μιλάνε τώρα για ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση στα φάρμακα  κάτι που ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ σε καμία περίπτωση, γιατί ναι μεν δεν υπάρχει ποσοστό συμμετοχής –είναι 0%- αλλά υπάρχει επιβάρυνση του ασθενούς λόγω της διαφοράς ανάμεσα στην ασφαλιστική  και στην λιανική τιμή των φαρμάκων. Έτσι και πάλι ο ανασφάλιστος/ασφαλισμένος θα πληρώσει τη διαφορά ανάμεσα στις δύο τιμές . Εδώ λοιπόν διαπιστώνουμε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, αφού πλέον όσοι είχαν βιβλιάριο Απορίας και προμηθευόντουσαν τα φάρμακα τους εντελώς ΔΩΡΕΑΝ από τα δημόσια νοσοκομεία, τώρα πλέον καλούνται να πληρώνουν ΚΑΝΟΝΙΚΑ την διαφορά που αναφέρουμε παραπάνω η οποία συχνά φθάνει σε δεκάδες ευρώ που όμως αν δεν έχεις να τα δώσεις αυτομάτωςαποκλείεσαι  από την θεραπευτική αγωγή που έχεις ανάγκη.  Αυτό από μόνο του είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ και πρέπει να αλλάξει ΑΜΕΣΑ.
–    Πρόσβαση σε πρωτοβάθμια υγεία μέσω του ΠΕΔΥ έχει δοθεί από το 2014 όπως αναφέραμε παραπάνω.  Δυστυχώς όμως οι ελλείψεις του ιατρικού προσωπικού είναι μεγάλες και από την στιγμή που ανασφάλιστοι έχουν πρόσβαση μόνο στις δημόσιες δομές και όχι σε συμβεβλημμένους ιδιώτες, βλέπουμε μεγάλες αναμονές σε συγκεκριμένες ειδικότητες.  Κάτι που θα επιδεινωθεί από το 2017 και μετά λόγω της πιθανής αποχώρησης μεγάλου αριθμού γιατρών που αυτή τη στιγμή εργάζονται στο ΠΕΔΥ με ασφαλιστικά μέτρα.  Ας μην ξεχνάμε ότι πάνω από το 50% των γιατρών αποχώρησε τον Φεβρουάριο του ’14 μετά την «μεταρρύθμιση» του ΕΟΠΥΥ σε ΠΕΔΥ και μετά από ασφαλιστικά μέτρα που πάρθηκαν τότε κάποιοι γιατροί επέστρεψαν σε αυτό, όχι όμως για πολύ ακόμα.  Οπότε και εδώ η κατάσταση θα επιδεινωθεί .
–    Οι πολίτες που δεν έχουν ΑΜΚΑ είναι πλήρως αποκλεισμένοι και μόνο βαριά περιστατικά αντιμετωπίζονται στα ήδη επιβαρυμένα δημόσια νοσοκομεία.  Πρέπει και εδώ να βρεθεί άμεσα λύση.

Έχουμε όμως γίνει αποδέκτες της απόγνωσης μιας ιδιαίτερα ευαίσθητης κατηγορίας ασθενών, αυτών με ψυχική νόσο, οι οποίοι λόγω του νέου νομικού πλαισίου παροχής φαρμάκων ταλαιπωρούνται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο καιμένουν χωρίς την απόλυτα αναγκαία αγωγή για μέρες με ότι αυτό συνεπάγεται.  Αυτό που συμβαίνει πραγματικά ξεπερνά κάθε ανθρώπινη προσέγγιση. Άνθρωποι άποροι με ψυχιατρικό πρόβλημα, ενώ σύμφωνα με την νέα εγκύκλιο του Υπουργείου συνεχίζουν να προμηθεύονται τα φάρμακά τους από τα Δημόσια Νοσοκομεία –εξαιρέθηκαν δηλαδή της προμήθειας από τα ιδιωτικά φαρμακεία τα ψυχιατρικά και νευρολογικά φάρμακα-  καταλήγουν να είναι μπαλάκι από το ένα Νοσοκομείο στο άλλο με αστείες δικαιολογίες όπως «η σφραγίδα είναι από άλλο Νοσοκομείο» ή «είναι από το ΠΕΔΥ» κλπ με αποτέλεσμα να  καταλήγουν στα κοινωνικά ιατρεία  σε κατάσταση απόγνωσης και αγωνίας.

Κάνουμε έκκληση  λοιπόν να αντιμετωπισθούν άμεσα τα παραπάνω ζητήματα και ας σταματήσει επιτέλους το Υπουργείο Υγείας να μιλάει για ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν όμως για μια ακόμη φορά ότι οι σχεδιασμοί έχουν σαν στόχο την μεταφορά του κόστους στους ασθενείς  με καθαρά μνημονιακές πολιτικές και όχι με γνώμονα το σεβασμό στην ανάγκη και ιδιαιτερότητα του ασθενούς.

Δυστυχώς οι λόγοι ύπαρξης των κοινωνικών ιατρείων δεν έχουν εκλείψει ακόμα και καλούμαστε να αναδιαμορφώσουμε την στρατηγική ώστε να μην γίνουμε δεκανίκι ενός συστήματος που καταρρέει και ψάχνει για άλλοθι.  Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ελεύθερη, ανεμπόδιστη και δωρεάν πρόσβαση των ανασφάλιστων στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, κατευθύνοντας παράλληλα όσο γίνεται περισσότερους ασθενείς στις δημόσιες δομές υγείας και παρακολουθώντας όλες τις εξελίξεις και διεκδικώντας την αναβάθμιση των υπηρεσιών τους.  Παράλληλα θα μειώσουμε τις ιατρικές μας υπηρεσίες όπου μπορούμε με γνώμονα την ασφάλεια των ασθενών μας, ενισχύοντας όμως την παροχή φαρμάκων στην μερίδα του πληθυσμού που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο φαρμακευτικό κόστος.  Όλα αυτά θα γίνουν με συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια, στο πλαίσιο όμως του ανθρωπισμού και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους.

Κανένας μας δεν πρέπει να εφησυχάζει σε μια χώρα που είναι στον 6 χρόνο λιτότητας και  οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται.  Η αλληλεγγύη είναι το δυνατότερο όπλο που έχουμε.  Αυτή η αλληλεγγύη είναι που θα φέρει και την πολυπόθητη ανατροπή που χρειάζεται ο τόπος μας».