Διαβάστε παρακάτω την γνωμοδότηση δικηγόρου:
ΣΥΝΤΟΜΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
ΘΕΜΑ: Η με αριθμ. Πρωτ. ΔΒ4Δ/Γ99/οικ. 14771/4.4.2017 απόφαση του Αντιπροέδρου του ΕΟΠΥΥ με θέμα «Σχετικά με τη δυνατότητα ενδοφθάλμιων εγχύσεων φαρμάκων σε Μονάδες Ημερήσιας Νοσηλείας».
Ι.ΕΡΩΤΗΜΑ
Ερωτάται αν είναι νόμιμη η ως άνω απόφαση με την οποία ανακαλείται προηγούμενη απόφαση του ιδίου οργάνου με την οποία χορηγούνταν φάρμακα ενδοφθάλμιων εγχύσεων από τα Φαρμακεία ΕΟΠΥΥ, που συνταγογραφούνταν από ιατρούς των ΜΗΝ ή που έφεραν ιατρική βεβαίωση με σφραγίδα της εκάστοτε ΜΗΝ, μέχρι να εκδοθούν οι ΚΥΑ που ορίζουν α) ποιες ιατρικές πράξεις διενεργούνται σε ΜΗΝ και β) ότι ο ΕΟΠΥΥ θα μπορεί να συμβάλλεται με ΜΗΝ οφθαλμολογικές.
ΙΙ. ΤΙΘΕΜΕΝΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ – ΑΝΑΛΥΣΗ
Πρόκειται για κανονιστική απόφαση με την οποία ανακαλείται εφεξής (στην ουσία καταργείται) απόφαση με την οποία είχε αναγνωριστεί το δικαίωμα των ιατρών που ασκούν το ιατρικό επάγγελμα, και ειδικότερα την οφθαλμολογία σε ΜΗΝ, να συνταγογραφούν τα συγκεκριμένα σκευάσματα και να εκτελούν τις αντίστοιχες ιατρικές πράξεις (εγχύσεις).
ύμφωνα με τη ρητή διάταξη του άρθρου 17 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας απαιτείτο εν προκειμένω, όπως σε κάθε διοικητική πράξη, σαφής, ειδική, επαρκής και βεβαίως νόμιμη αιτιολογία.
Στην προκειμένη περίπτωση η προηγούμενη ευμενής κανονιστική απόφαση του ΕΟΠΥΥ ανακαλείται με την αιτιολογία ότι δεν έχουν εκδοθεί οι ΚΥΑ που ορίζουν α) ποιες ιατρικές πράξεις διενεργούνται σε ΜΗΝ και β) ότι ο ΕΟΠΥΥ θα μπορεί να συμβάλλεται με ΜΗΝ οφθαλμολογικές.
Έτσι οι θιγόμενοι ιατροί αποστερούνται του δικαιώματος συνταγογράφησης, συνακόλουθα άσκησης του ιατρικού τους λειτουργήματος σε όλο το εύρος του γνωστικού αντικειμένου της ειδικότητάς τους. Επιπλέον οι ασθενείς αποστερούνται του δικαιώματος επιλογής ιατρού, αλλά και του αναγνωρισμένου από το Σύνταγμα δικαιώματος προστασίας της υγείας τους (πρβλ. σκ 16 και 17 της ΣτΕ Ολομ.1748/2014).
Όπως γίνεται δεκτό (πρβλ. ενδεικτ. ΣτΕ 4665/88) μόνη η παράλειψη της πολιτείας να θεσπίσει κανονιστικές διατάξεις, τις συγκεκριμένες εδώ υπουργικές αποφάσεις που επικαλείται η Διοίκηση του ΕΟΠΥΥ, έχουσα μάλιστα διακριτική ευχέρεια να επιλέξει το χρόνο έκδοσής τους, δεν συνιστά νόμιμη αιτιολογία για τον περιορισμό της ελευθερίας άσκησης ενός επαγγέλματος, υπό το φώς του άρθρου 5Σ (πρβλ. σχετ. και ΣτΕ 3041/1992).
Τα παραπάνω ισχύουν έτι περαιτέρω όταν ουδείς δικαιολογητικός, πραγματικός, δηλαδή επιστημονικός ή νομικός λόγος υφίσταται για την ανάκληση. Πράγματι, δεν υπήρξε σχετική νομοθετική μεταβολή, ενώ σύμφωνα με την άποψη των αρμοδίων επιστημονικών οργάνων, που ετέθησαν υπ΄ όψη μου, αποτελεί διεθνώς αποδεκτή ιατρική πρακτική η διενέργεια των συγκεκριμένων ιατρικών πράξεων ακόμη και σε φορείς ΠΦΥ (οφθαλμολογικά ιατρεία).
ΙΙΙ. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Με βάση τα παραπάνω έχω τη γνώμη ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι μη νόμιμη, γιατί δεν φέρει νόμιμη αιτιολογία και πρέπει να ανακληθεί.
Η ΓΝΩΜΟΔΟΤΟΥΣΑ
ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
Διαβάστε παρακάτω τις γνωματεύσεις αρμόδιων επιστημονικών εταιριών:
ελληνικο κολλεγιο οφθαλμολογιας
ελληνική οφθαλμολογική εταιρεία