Στην ουσία οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο σχεδίασαν ένα «έξυπνο» οπλικό σύστημα κατά του καρκίνου το οποίο προβαίνει στην άφεση των φαρμάκων καθοδηγούμενο από τα ίδια τα ένζυμα τα οποία πρόκειται να καταστρέψει! Όπως εξηγεί στο περιοδικό Advanced Materials η Cassandra Callmann, μεταπτυχιακή φοιτήτρια Χημείας και Βιοχημείας στο UCSan Diego, το σύστημα εκμεταλλεύεται μια κατηγορία ενζύμων γνωστές ως μεταλλοπρωτεϊνάσες εξωκυττάριου δικτύου (matrix metalloproteinases) ή ΜΜΡ που αφθονούν σε πολλές μορφές καρκίνου, οι οποίες επιτρέπουν στα καρκινικά κύτταρα να αποικίζουν άλλες περιοχές του σώματος, συχνά με μοιραίες συνέπειες.
Τα μικροσκοπικά σφαιρίδια που σχεδίασαν οι επιστήμονες, φορτωμένα με το αντικαρκινικό φάρμακο πακλιταξέλη (εμπορικές ονομασίες Taxol, Onxal) και καλυμμένα με περίβλημα πεπτιδίου, αφήνονται βορά στις μεταλλοπρωτεϊνάσες οι οποίες σκίζουν το περίβλημα αλλά έτσι… απελευθερώνουν το φάρμακο. Τα θραύσματα του διαρραγέντος περιβλήματος σχηματίζουν ένα «δίχτυ» το οποίο κρατά τα μόρια του φαρμάκου κοντά στον καρκινικό όγκο, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους του!
Η προσέγγιση αυτή εξασφαλίζει ότι μέχρι να φτάσουν τα νανοσφαιρίδια στον στόχο τους μέσω του κυκλοφορικού, το φάρμακο παραμένει ανενεργό. Επίσης, αυτό επέτρεψε στους επιστήμονες να χορηγήσουν σε ποντίκια με ινοσάρκωμα δόσεις 16 φορές μεγαλύτερες από τα σχήματα που χορηγούν σήμερα αντικαρκινικά νοσοκομεία, επιτυγχάνοντας την αναχαίτιση της ανάπτυξης των όγκων τουλάχιστον για δύο εβδομάδες με μία μόνο δόση.