Νέα εγκύκλιος- μέγγενη για τους γιατρούς στα δημόσια νοσοκομεία

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, σε κάθε νοσοκομείο θα πρέπει να τηρούνται αναλυτικά στοιχεία:

1- Για το ιατρικό και λοιπό προσωπικό που ανήκει στο Νοσοκομείο, καθώς και οι πανεπιστημιακοί ιατροί που κατέχουν τίτλο ειδικότητας και υπηρετούν σε κλινικές, εργαστήρια ή μονάδες εγκατεστημένες στο Νοσοκομείο, και απασχολούνται στην Ολοήμερη λειτουργία ανά ιατρικό τμήμα/μονάδα.

2-Για το πρόγραμμα των εφημεριών των ιατρών.

3- Για το πρόγραμμα υπηρεσίας των ιατρών στην πρωινή λειτουργία των ΤΕΙ.

4- Για τον αριθμό των περιστατικών που εξετάζονται ανά ιατρό, καθώς και τον αριθμό των ιατρικών πράξεων που διενεργούνται ανά περιστατικό, ξεχωριστά στην τακτική και στην ολοήμερη λειτουργία των Νοσοκομείων.

Όλα αυτά είναι απαραίτητο να είναι σαφώς καταγεγραμμένα ώστε:

α) να τηρηθούν οι περιορισμοί που τίθενται για τον αριθμό των περιστατικών που νομίμως μπορούν να εξετάζονται κατά την ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου και τον αριθμό των ιατρών που μπορούν νομίμως να συμμετέχουν στην ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου

β) να μπορεί να υπολογιστεί η αμοιβή που θα πρέπει να αποδοθεί στο επιμέρους προσωπικό του Νοσοκομείου που συμμετέχει στην ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου και

γ) να μπορούν να διενεργούνται και να διευκολύνονται οι έλεγχοι από τα αρμόδια σώματα και υπηρεσίες (Σ.Ε.Υ.Υ.Π. κλπ).

Τα στοιχεία θα πρέπει να τηρούνται στα υπολογιστικά αρχεία του κάθε Ιατρικού Τμήματος/μονάδας, που συμμετέχει στην ολοήμερη λειτουργία του Νοσοκομείου, κατά όμοιο και τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να είναι συμβατά και να υπάρχει διαλειτουργικότητα με το Κεντρικό Πληροφοριακό Σύστημα του Νοσοκομείου. Από το Κεντρικό Πληροφοριακό Σύστημα θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτά τα στοιχεία από τα Τμήματα Διοικητικού και Οργάνωσης και Πληροφορικής, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και στο πλαίσιο προστασίας των ευαίσθητων δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Μάλιστα « θα πρέπει να ακολουθείται ο κανόνας της ομαλής κατανομής όλων των ιατρικών πράξεων μεταξύ της τακτικής και της ολοήμερης λειτουργίας, δηλαδή, δεν θα πρέπει να παρατηρείται, καταφανώς, η διενέργεια ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού συγκεκριμένων ιατρικών πράξεων (π.χ. υψηλού κόστους) κατά την ολοήμερη λειτουργίατου Νοσοκομείου σε σχέση με την τακτική λειτουργία».